V KZ 37/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 37/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie J. M.
skazanego z art. 197 § 1 i 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w Ś.
z dnia 9 kwietnia 2013 r., o odmowie przyjęcia kasacji,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
J. M. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 29 sierpnia
2012 r., między innymi za czyn z art. 197 § 1 i 2 k.k. Wyrok ten utrzymany został w
mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14 lutego 2013 r. Skazany
samodzielnie sporządził i podpisał kasację od tego wyroku. Wezwany do
uzupełnienia braku formalnego kasacji przez jej sporządzenie i podpisanie przez
obrońcę, braku nie uzupełnił, powołując się na treść Konstytucji.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji sporządzonej i
podpisanej przez skazanego.
2
J. M. wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie, twierdząc w nim nadal, że
na podstawie Konstytucji i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka ma prawo do
osobistej obrony, czyli także do osobistego wniesienia kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne i nie mogło zostać uwzględnione. Zawarty w art.
526 § 2 k.p.k. zapis mówiący o tym, że kasacja powinna być sporządzona i
podpisana przez adwokata, w orzecznictwie i piśmiennictwie określany jest
powszechnie jako przymus adwokacki lub w odniesieniu do pełnomocnika przymus
adwokacko-radcowski. Interpretacja słowa „powinna” jest jednolita i uznaje się to
słowo za równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu zawartego
w omawianym przepisie. Przyjmuje się nawet, że strona, która sama jest
adwokatem musi korzystać z obrońcy lub pełnomocnika i nie może sama
sporządzić i podpisać kasacji. Wbrew twierdzeniom autora zażalenia przepis ten
nie narusza prawa do obrony. Skazany może bowiem bądź to ustanowić obrońcę z
wyboru do sporządzenia i podpisania kasacji, bądź ubiegać się o ustanowienie
obrońcy z urzędu. Czynności objęte przymusem adwokacko-radcowskim zapewnić
mają właśnie reprezentowanie interesów strony, w tym obronę na odpowiednio
wysokim poziomie. Wydaje się to uzasadnione wobec stosunkowo
skomplikowanych przepisów dotyczących postępowania kasacyjnego i wysokich
wymogów stawianych przez ustawodawcę temu nadzwyczajnemu środkowi
zaskarżenia.
Wobec takiego kształtu obowiązujących przepisów zaskarżone zarządzenie
jako zasadne należało utrzymać w mocy. Skazany może rozważyć potrzebę
zwrócenia się w tej sprawie do Trybunału Konstytucyjnego w celu zbadania
zgodności art. 526 § 2 k.p.k. z Konstytucją lub zabiegać o zmianę obowiązujących
przepisów w sposób dostępny każdemu obywatelowi w demokratycznym państwie
prawa.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
w sprawie J. M.
skazanego z art. 197 § 1 i 2 k.k. i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w Ś.
z dnia 9 kwietnia 2013 r., o odmowie przyjęcia kasacji,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
J. M. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w W. z dnia 29 sierpnia
2012 r., między innymi za czyn z art. 197 § 1 i 2 k.k. Wyrok ten utrzymany został w
mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Ś. z dnia 14 lutego 2013 r. Skazany
samodzielnie sporządził i podpisał kasację od tego wyroku. Wezwany do
uzupełnienia braku formalnego kasacji przez jej sporządzenie i podpisanie przez
obrońcę, braku nie uzupełnił, powołując się na treść Konstytucji.
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia kasacji sporządzonej i
podpisanej przez skazanego.
2
J. M. wniósł zażalenie na powyższe zarządzenie, twierdząc w nim nadal, że
na podstawie Konstytucji i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka ma prawo do
osobistej obrony, czyli także do osobistego wniesienia kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne i nie mogło zostać uwzględnione. Zawarty w art.
526 § 2 k.p.k. zapis mówiący o tym, że kasacja powinna być sporządzona i
podpisana przez adwokata, w orzecznictwie i piśmiennictwie określany jest
powszechnie jako przymus adwokacki lub w odniesieniu do pełnomocnika przymus
adwokacko-radcowski. Interpretacja słowa „powinna” jest jednolita i uznaje się to
słowo za równoznaczne z bezwzględną koniecznością realizacji nakazu zawartego
w omawianym przepisie. Przyjmuje się nawet, że strona, która sama jest
adwokatem musi korzystać z obrońcy lub pełnomocnika i nie może sama
sporządzić i podpisać kasacji. Wbrew twierdzeniom autora zażalenia przepis ten
nie narusza prawa do obrony. Skazany może bowiem bądź to ustanowić obrońcę z
wyboru do sporządzenia i podpisania kasacji, bądź ubiegać się o ustanowienie
obrońcy z urzędu. Czynności objęte przymusem adwokacko-radcowskim zapewnić
mają właśnie reprezentowanie interesów strony, w tym obronę na odpowiednio
wysokim poziomie. Wydaje się to uzasadnione wobec stosunkowo
skomplikowanych przepisów dotyczących postępowania kasacyjnego i wysokich
wymogów stawianych przez ustawodawcę temu nadzwyczajnemu środkowi
zaskarżenia.
Wobec takiego kształtu obowiązujących przepisów zaskarżone zarządzenie
jako zasadne należało utrzymać w mocy. Skazany może rozważyć potrzebę
zwrócenia się w tej sprawie do Trybunału Konstytucyjnego w celu zbadania
zgodności art. 526 § 2 k.p.k. z Konstytucją lub zabiegać o zmianę obowiązujących
przepisów w sposób dostępny każdemu obywatelowi w demokratycznym państwie
prawa.