V CZ 1/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 1/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi J. H. i D. S.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 31 stycznia 2008 r., w sprawie z powództwa J. D. i P. D.
przeciwko J. H., D. S. oraz A.R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 maja 2013 r.,
zażalenia J. H. i D. S.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 listopada 2012 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanych J. H. i D. S. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa J. D. i
P. D. o zapłatę, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia
31 stycznia 2008 r. Wyrokiem tym Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanych od
wyroku Sądu Okręgowego, mocą którego zasądzono od nich, na podstawie art. 299
k.s.h., jako członków zarządu Przedsiębiorstwa Techniczno-Handlowego „S.” sp. z
o.o., łącznie 212.059,52 zł z ustawowymi odsetkami. W skardze o wznowienie
postępowania pozwani, wskazując na podstawę z art. 403 § 2 k.p.c., powołali się
na prawomocny wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w G. z dnia 14 maja 2012 r.,
ustalający, że od dnia 6 września 1996 r. nie byli członkami zarządu Spółki „S.”,
wobec wygaśnięcia mandatów członka zarządu. Sąd Apelacyjny ocenił, że
powołana okoliczności wraz z dowodem w postaci odpisu wyroku, nie stanowią
ustawowej podstawy wznowienia.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący wnieśli o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu.
W postępowaniu, którego dotyczy skarga skarżący mogli powoływać
wszelkie fakty i dowody świadczące o tym, nie ponoszą - na podstawie art. 299 § 1
k.s.h. - odpowiedzialności za niezaspokojone zobowiązania Przedsiębiorstwa
Techniczno-Handlowego „S.” sp. z o.o. wobec powodów, a zatem dowodzić, że w
czasie powstania niezaspokojonej wierzytelności powodów nie pełnili funkcji
członków jej zarządu. Tę okoliczność zresztą podnieśli w sprzeciwie od nakazu
zapłaty wskazując, że „brak uchwały o powołaniu członka zarządu na nową
kadencję skutkuje tym, że dotychczasowy członek zarządu po wygaśnięciu jego
mandatu faktycznie członkiem zarządu nie jest” (k. 64). Sąd Apelacyjny,
rozpoznając apelację pozwanych od wyroku Sądu Okręgowego rozważał zarzut
braku statusu członka zarządu, przyjął jednak, że „z protokołu posiedzenia zarządu
spółki z dnia 25 lipca 1996 r. wynika, że członkowie zarządu powołani zostali
3
bezterminowo, wobec czego uprawnieni i zobowiązani byli do reprezentowania
spółki aż do chwili odwołania ich z pełnionej funkcji”. W świetle powyższego
powołanie się przez skarżących na wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w G. z dnia
14 maja 2012 r. - zawierający odmienną ocenę prawną - nie może stanowić
podstawy wznowienia postępowania. Nie mogą być bowiem potraktowane jako
nowe okoliczności faktyczne, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy w
rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c., takie fakty i wywodzone z nich skutki prawne, które
strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu i, które - na
dodatek - były brane pod uwagę przez sąd przy wydawaniu orzeczenia.
Nie można też nie uwzględnić, że wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w G.
został wydany po uprawomocnieniu się wyroku Sądu Apelacyjnego. Nie jest to
zatem środek dowodowy, który mógłby mieć wpływ na wynik sprawy, a z którego
strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Zgodnie bowiem z art.
403 § 2 k.p.c. musiałby to być środek dowodowy istniejący już w czasie trwania
prawomocnie zakończonego postępowania, ale stronie wówczas nieznany (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r., IV CZ 11/12, niepubl).
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu, na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
§ 1 k.p.c.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 28 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Marta Romańska
w sprawie ze skargi J. H. i D. S.
o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 31 stycznia 2008 r., w sprawie z powództwa J. D. i P. D.
przeciwko J. H., D. S. oraz A.R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 28 maja 2013 r.,
zażalenia J. H. i D. S.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 listopada 2012 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 8 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
pozwanych J. H. i D. S. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa J. D. i
P. D. o zapłatę, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia
31 stycznia 2008 r. Wyrokiem tym Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanych od
wyroku Sądu Okręgowego, mocą którego zasądzono od nich, na podstawie art. 299
k.s.h., jako członków zarządu Przedsiębiorstwa Techniczno-Handlowego „S.” sp. z
o.o., łącznie 212.059,52 zł z ustawowymi odsetkami. W skardze o wznowienie
postępowania pozwani, wskazując na podstawę z art. 403 § 2 k.p.c., powołali się
na prawomocny wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w G. z dnia 14 maja 2012 r.,
ustalający, że od dnia 6 września 1996 r. nie byli członkami zarządu Spółki „S.”,
wobec wygaśnięcia mandatów członka zarządu. Sąd Apelacyjny ocenił, że
powołana okoliczności wraz z dowodem w postaci odpisu wyroku, nie stanowią
ustawowej podstawy wznowienia.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący wnieśli o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu.
W postępowaniu, którego dotyczy skarga skarżący mogli powoływać
wszelkie fakty i dowody świadczące o tym, nie ponoszą - na podstawie art. 299 § 1
k.s.h. - odpowiedzialności za niezaspokojone zobowiązania Przedsiębiorstwa
Techniczno-Handlowego „S.” sp. z o.o. wobec powodów, a zatem dowodzić, że w
czasie powstania niezaspokojonej wierzytelności powodów nie pełnili funkcji
członków jej zarządu. Tę okoliczność zresztą podnieśli w sprzeciwie od nakazu
zapłaty wskazując, że „brak uchwały o powołaniu członka zarządu na nową
kadencję skutkuje tym, że dotychczasowy członek zarządu po wygaśnięciu jego
mandatu faktycznie członkiem zarządu nie jest” (k. 64). Sąd Apelacyjny,
rozpoznając apelację pozwanych od wyroku Sądu Okręgowego rozważał zarzut
braku statusu członka zarządu, przyjął jednak, że „z protokołu posiedzenia zarządu
spółki z dnia 25 lipca 1996 r. wynika, że członkowie zarządu powołani zostali
3
bezterminowo, wobec czego uprawnieni i zobowiązani byli do reprezentowania
spółki aż do chwili odwołania ich z pełnionej funkcji”. W świetle powyższego
powołanie się przez skarżących na wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w G. z dnia
14 maja 2012 r. - zawierający odmienną ocenę prawną - nie może stanowić
podstawy wznowienia postępowania. Nie mogą być bowiem potraktowane jako
nowe okoliczności faktyczne, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy w
rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c., takie fakty i wywodzone z nich skutki prawne, które
strona mogła powołać w prawomocnie zakończonym postępowaniu i, które - na
dodatek - były brane pod uwagę przez sąd przy wydawaniu orzeczenia.
Nie można też nie uwzględnić, że wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w G.
został wydany po uprawomocnieniu się wyroku Sądu Apelacyjnego. Nie jest to
zatem środek dowodowy, który mógłby mieć wpływ na wynik sprawy, a z którego
strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu. Zgodnie bowiem z art.
403 § 2 k.p.c. musiałby to być środek dowodowy istniejący już w czasie trwania
prawomocnie zakończonego postępowania, ale stronie wówczas nieznany (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r., IV CZ 11/12, niepubl).
Z tych względów zażalenie podlegało oddaleniu, na podstawie art. 3941
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 39814
§ 1 k.p.c.
es