Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 23/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 18 czerwca 2013r.,
sprawy F. B.
skazanego z art. 284 § 1kk w zw. z art. 294 § 1 kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 17 października 2012 r., sygn. akt […]
zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w S.
z dnia 14 czerwca 2012 r., sygn. akt […],
p o s t a n o w i ł
1) oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2) obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia 14 czerwca 2012 r., uznał F. B. za
winnego czynu wypełniającego dyspozycję art. 294 § 1 k.k. popełnionego w dniu 11
stycznia 2011 r. w S. na szkodę I. B. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z
art. 60 § 2 i § 4 pkt 3 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i 70 § 1 pkt 1 k.k.
warunkowo zawiesił na okres próby 2 lat, zaś na podstawie art. 72 § 1 pkt 3 k.k.
zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody przez zwrot I. B. kwoty 393.021,18
2
zł w terminie tygodnia od uprawomocnienia się wyroku oraz obciążył oskarżonego
kosztami sądowymi.
Wyrokiem z dnia 17 października 2012 r., Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu
apelacji obrońcy, zarzucającej błąd w ustaleniach faktycznych co do zamiaru, z
jakim działał oskarżony, zmienił zaskarżony wyrok jedynie w en sposób, że za
podstawę wymiaru kary przyjął art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 2 i § 6 pkt 3 k.k.,
zaś za podstawę prawną obowiązku naprawienia szkody art. 72 § 2 k.k., a w
pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.
Kasację wywiódł obrońca skazanego, który zarzucił „rażącą obrazę prawa
procesowego, stanowiącą bezwzględną przesłankę odwoławczą, a to art. 439 § 1
pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 77 § 1 pkt 1 Prawa o ustroju sądów powszechnych poprzez
rozpoznanie apelacji od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14.06.2012 r. przez Sąd
Apelacyjny w składzie , do którego wyznaczony został w charakterze
sprawozdawcy sędzia Sądu Okręgowego nielegitymujący się delegacją do
pełnienia obowiązków sędziego w Sądzie Apelacyjnym”, po czym wniósł o
uchylenie wyroku Sądu odwoławczego i przekazanie sprawy temu Sądowi do
ponownego rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł i jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W razie skazania na karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania kasacja może być wniesiona przez stronę tylko z
powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. Zarzucone w skardze uchybienie
z art. 439 § 1 pkt 2 in princ k.p.k. („sąd był nienależycie obsadzony”) w niniejszej
sprawie jednak nie wystąpiło. Brak w aktach sprawy dokumentu o delegowaniu
sędziego nie oznacza niedokonania aktu delegacji przez uprawniony organ. W tej
sprawie sędzia Sądu Okręgowego w S. – M. K. został delegowany do pełnienia
obowiązków sędziego w Sądzie Apelacyjnym w dniach 16 i 17 października 2012 r.
na podstawie art. 77 § 9 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z
2001 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) przez prezesa tego Sądu (zob. k. 28 akt SN).
Zaskarżony kasacją wyrok zapadł jak wspomniano wyżej – w dniu 17 października
2012 r. , czyli w dacie obowiązywania delegacji.
3
W myśl art. 77 § 10 tej ustawy, aktu delegowania nie dołącza się do akt
spraw sądowych. Brak aktu delegacji w aktach nie oznacza więc niewypełnienia
wymogu z art. 77 § 1 (delegacja „ministerialna”) albo § 9 (delegacja
„prezesowska”). To oczywiste zapatrywanie było już wcześniej wyrażane w
judykaturze (zob. postanowienia SN: z dnia 17 czerwca 2003 r., V KK 138/02-lex
78835, z dnia 3 czerwca 2008 r., V KK 175/08 – OSNKW-R 2008, poz. 1197 CD, z
dnia 16 listopada 2010 r., III KK 358/10 – OSNKW-R 2010, poz. 2262).
Dlatego orzeczono jak w postanowieniu.

V KK 23/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia