Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 127/13
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Irena Gromska-Szuster
w sprawie z wniosku J. P.
przy uczestnictwie M. P.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 czerwca 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w B.
z dnia 10 maja 2012 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną;
2) zasądza od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki
postępowania kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych)
tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Na wezwanie Sądu do usunięcia braku skargi kasacyjnej przez
zamieszczenie w niej wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania oraz uzasadnienia
tego wniosku - pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania z powołaniem się na art. 3989
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c. stwierdzając,
że: „prawidłowe zastosowanie art. 43 § 1-3 k.r.o., w ustalonym stanie faktycznym
tej sprawy, stanowiącym element uzasadnienia niniejszego wniosku wymaga
wykładni czy nie zostały pogwałcone przepisy art. 43 § 1-3 k.r.o. Podnieść należy,
że w tej sprawie występuje rażąca niezgodność rzeczywistego stanu z ustaleniami
Sądu obu instancji i to powoduje, że konieczne jest rozstrzygnięcie w drodze skargi
kasacyjnej”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c. jednym z konstrukcyjnych wymagań skargi
kasacyjnej jest zamieszczenie w niej wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
oraz jego uzasadnienia. Jak wielokrotnie wskazywał Sąd Najwyższy spełnienie tej
przesłanki wymaga wskazania, na której z podstaw przedsądu przewidzianych
w art. 3989
§ 1 k.p.c. skarżący opiera wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej
do rozpoznania oraz wykazania, w wyodrębnionym, profesjonalnym wywodzie
prawnym, dlaczego w jego ocenie zachodzi wskazana przesłanka przedsądu.
Treść tego uzasadnienia nie może być dowolna i należy ją oprzeć na argumentacji
jurydycznej (porównaj między innymi postanowienia z dnia 19 czerwca 2008 r.
II UK 55/08, z dnia 13 czerwca 2008 r. III CSK 104/08, z dnia 24 września 2008 r.
II CZ 61/08 i z dnia 8 października 2010 r. II PZ 32/10).
Uzasadnienie wniosku o przyjęcie do rozpoznania skargi kasacyjnej
wnioskodawcy nie spełnia tego wymagania. Poprzestano w nim bowiem
na wskazaniu art. 3989
§ 1 pkt 1 i 2 k.p.c., jako podstawy wniosku oraz art. 43 § 1-3
k.r.o., jako przepisu wymagającego wykładni „w okolicznościach faktycznych
sprawy”, natomiast nie przedstawiono żadnego wywodu prawnego, z którego
wynikałoby jakie istotne zagadnienie prawne występuje w sprawie oraz dlaczego
i w jakim zakresie przepis art. 43 § 1-3 k.r.o. wymaga wykładni Sądu Najwyższego.
3
Nie zostało zatem spełnione wymaganie skargi kasacyjnej przewidziane w art. 3984
§ 2 k.p.c., co prowadzi do odrzucenia skargi na podstawie art. 3986
§ 3 w zw. z art.
3986
§ 2 k.p.c.
Na marginesie należy zwrócić uwagę, że choć sprawa toczy się
w postępowaniu nieprocesowym, profesjonalny pełnomocnik wnioskodawcy
zarówno w skardze kasacyjnej jak i w jej uzupełnieniu określa wnioskodawcę jako
„powoda”, a siebie jako „pełnomocnika powoda”, co jest oczywiście błędne.
Na wniosek uczestniczki postępowania zawarty w odpowiedzi na skargę
kasacyjną Sąd Najwyższy zasądził na jej rzecz od wnioskodawcy koszty
postępowania kasacyjnego na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 § 1, art. 391 § 1
i art. 39821
k.p.c.
jw

IV CSK 127/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia