V CNP 71/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 71/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Szulc
w sprawie ze skargi Z. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 lutego 2012 r.
w sprawie z powództwa Z. C.
przeciwko F. Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o. w C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lipca 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Skarżący domagał się stwierdzenia, na podstawie art. 4241
§ 1 k.p.c.,
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 24
lutego 2012 r., którym został zmieniony wyrok Sądu Rejonowego w R. w ten
sposób, że zamiast kwoty 30.525,95 zł została zasądzona kwota 2850 zł z tytułu
odszkodowania.
W skardze powód zarzucił naruszenie prawa procesowego tj. art. 299 k.p.c.
oraz prawa materialnego tj. art. 7 k.c., art. 3531
k.c., art. 673 § 3 k.c., art. 60 k.c.,
art. 473 § 1, 2 i 3 k.c., art. 83 k.c., art. 86 k.c., art. 84 k.c., art. 58 § 2 k.c., art. 65
k.c. w zw. z art. 415 k.c. i art. 417 k.c., art. 664 § 2 k.c., art. 672 k.c., art. 687 § 1
k.c., art. 685 k.c. art. 703 k.c. oraz art. 89 i 93 § 2 k.c. przez ich niewłaściwe
zastosowanie lub błędną wykładnię i wskazał, że skutkiem naruszenia wyżej
wymienionych przepisów prawa jest niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem,
czego konsekwencją jest wyrządzenie wymiernej, już istniejącej szkody polegającej
na nie zasądzeniu odpowiedniego wynagrodzenia za wynajem lokalu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od
którego została wniesiona ze wskazaniem w jakiej części zostało zaskarżone,
przytoczenie jej podstaw i uch uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
orzeczenie to jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Zachowanie powyższych wymagań konstrukcyjnych skargi podlega badaniu
przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, uchybienie tym wymaganiom nie
podlega sanowaniu, zaś brak któregokolwiek z elementów skutkuje odrzuceniem
skargi a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Sąd Najwyższy wyjaśnił także, że wymagania
te powinny być spełnione w sposób kumulatywny, a nadto iż każde z nich ma
charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od
innych (postanowienia z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, z dnia 7 sierpnia
2012 r., III CNP 14/12, niepubl.). Brak jest podstaw do przyjęcia, że skarżący spełnił
3
wymaganie określone w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. W skardze zostały sformułowane
zarzuty stanowiące podstawę skargi, natomiast nie wskazano przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Nie spełnia wymagania
określonego w punkcie trzecim twierdzenie skarżącego, że „Wskutek tych naruszeń
zaskarżony wyrok jest niezgodny z prawem.”. Wskazanie na przepisy, które sąd
naruszył wydając zaskarżone orzeczenie, może być potraktowane jedynie jako
zarzut odnośnie do orzeczenia, a więc element podstaw skargi, a nie wskazanie
przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne (w/w postanowienie III CNP
14/12).
Przepis art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nakłada na skarżącego obowiązek
uprawdopodobnienia szkody, wyrządzonej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy. Niezbędne jest zatem dokonanie wyodrębnionego wywodu
i uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody ze wskazaniem, że już nastąpiła oraz
określeniem jej zakresu i rozmiaru. Skarżący powinien nadto wykazać w skardze
istnienie związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zaskarżonym wyrokiem.
Wymogu tego nie spełnia wskazanie przez powoda, że szkoda polega na nie
zasądzeniu odpowiedniego wynagrodzenia za wynajem lokalu, bez wskazania
kwoty stanowiącej szkodę i uprawdopodobnienia jej wysokości oraz
uwiarygodnienia tego oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów lub
co najmniej ich surogatów.
Brak spełnienia w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c.
powoduje odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej (art. 4248
§ 1 k.p.c.), wobec
czego orzeczono jak w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Szulc
w sprawie ze skargi Z. C.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w G. z dnia 24 lutego 2012 r.
w sprawie z powództwa Z. C.
przeciwko F. Zakłady Bukmacherskie Sp. z o.o. w C.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lipca 2013 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Skarżący domagał się stwierdzenia, na podstawie art. 4241
§ 1 k.p.c.,
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 24
lutego 2012 r., którym został zmieniony wyrok Sądu Rejonowego w R. w ten
sposób, że zamiast kwoty 30.525,95 zł została zasądzona kwota 2850 zł z tytułu
odszkodowania.
W skardze powód zarzucił naruszenie prawa procesowego tj. art. 299 k.p.c.
oraz prawa materialnego tj. art. 7 k.c., art. 3531
k.c., art. 673 § 3 k.c., art. 60 k.c.,
art. 473 § 1, 2 i 3 k.c., art. 83 k.c., art. 86 k.c., art. 84 k.c., art. 58 § 2 k.c., art. 65
k.c. w zw. z art. 415 k.c. i art. 417 k.c., art. 664 § 2 k.c., art. 672 k.c., art. 687 § 1
k.c., art. 685 k.c. art. 703 k.c. oraz art. 89 i 93 § 2 k.c. przez ich niewłaściwe
zastosowanie lub błędną wykładnię i wskazał, że skutkiem naruszenia wyżej
wymienionych przepisów prawa jest niezgodność zaskarżonego wyroku z prawem,
czego konsekwencją jest wyrządzenie wymiernej, już istniejącej szkody polegającej
na nie zasądzeniu odpowiedniego wynagrodzenia za wynajem lokalu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od
którego została wniesiona ze wskazaniem w jakiej części zostało zaskarżone,
przytoczenie jej podstaw i uch uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
orzeczenie to jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia z prawem.
Zachowanie powyższych wymagań konstrukcyjnych skargi podlega badaniu
przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, uchybienie tym wymaganiom nie
podlega sanowaniu, zaś brak któregokolwiek z elementów skutkuje odrzuceniem
skargi a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Sąd Najwyższy wyjaśnił także, że wymagania
te powinny być spełnione w sposób kumulatywny, a nadto iż każde z nich ma
charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie, niezależnie od
innych (postanowienia z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, z dnia 7 sierpnia
2012 r., III CNP 14/12, niepubl.). Brak jest podstaw do przyjęcia, że skarżący spełnił
3
wymaganie określone w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. W skardze zostały sformułowane
zarzuty stanowiące podstawę skargi, natomiast nie wskazano przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Nie spełnia wymagania
określonego w punkcie trzecim twierdzenie skarżącego, że „Wskutek tych naruszeń
zaskarżony wyrok jest niezgodny z prawem.”. Wskazanie na przepisy, które sąd
naruszył wydając zaskarżone orzeczenie, może być potraktowane jedynie jako
zarzut odnośnie do orzeczenia, a więc element podstaw skargi, a nie wskazanie
przepisu prawa, z którym orzeczenie jest niezgodne (w/w postanowienie III CNP
14/12).
Przepis art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. nakłada na skarżącego obowiązek
uprawdopodobnienia szkody, wyrządzonej przez wydanie wyroku, którego skarga
dotyczy. Niezbędne jest zatem dokonanie wyodrębnionego wywodu
i uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody ze wskazaniem, że już nastąpiła oraz
określeniem jej zakresu i rozmiaru. Skarżący powinien nadto wykazać w skardze
istnienie związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zaskarżonym wyrokiem.
Wymogu tego nie spełnia wskazanie przez powoda, że szkoda polega na nie
zasądzeniu odpowiedniego wynagrodzenia za wynajem lokalu, bez wskazania
kwoty stanowiącej szkodę i uprawdopodobnienia jej wysokości oraz
uwiarygodnienia tego oświadczenia przez powołanie i przedstawienie dowodów lub
co najmniej ich surogatów.
Brak spełnienia w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c.
powoduje odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej (art. 4248
§ 1 k.p.c.), wobec
czego orzeczono jak w sentencji.
db