Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 71/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Ryński
w sprawie K. H.
skazanej z art. 157 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 13 sierpnia 2013 r.
zażalenia skazanej na zarządzenie Przewodniczącego V Wydziału Karnego Sądu
Najwyższego z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt V KK 71/13 o odmowie przyjęcia
środka odwoławczego
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 429 § 2 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący V Wydziału Karnego Sądu
Najwyższego na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. odmówił
przyjęcia zażalenia skazanej K. H. na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20
maja 2013 r. w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w
postanowieniu tegoż Sądu z dnia 11 kwietnia 2013 r. uznając, iż z mocy ustawy jest
ono niedopuszczalne w postępowaniu kasacyjnym ( art. 105 § 4 k.p.k. oraz art. 426
§ 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.).
Na powyższe zarządzenie zażalenie wniosła skazana K. H. podnosząc, że
pominięto w nim, iż niedopuszczalne jest dokonywanie zmiany orzeczenia w
zakresie kwalifikacji prawnej czynu na podstawie art. 105 § 1 k.p.k. przewidującego
tryb sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej i wprowadzanie do obrotu prawnego
tak zmodyfikowanego orzeczenia.
W związku z tym skarżąca wniosła o wycofanie z obiegu postanowienia z
dnia 20 maja 2013 r. i zmienionego nim postanowienia z dnia 11 kwietnia 2013 r.
2
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie skazanej K. H. jest niezasadne w stopniu oczywistym. Przepis art.
105 § 1 i 4 k.p.k. interpretowany w otoczeniu normatywnym art. 426 § 1 k.p.k. w zw.
z art. 518 k.p.k. nie pozostawia wątpliwości, że na postanowienie Sądu
Najwyższego o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej w jego własnym
orzeczeniu, wydane na etapie postępowania kasacyjnego, zażalenie nie
przysługuje. Skarżąca wydaje się również nie dostrzegać, że Przewodniczący V
Wydziału Karnego Sądu Najwyższego rozstrzygał jedynie co do spełnienia
warunków formalnych wniesionego środka odwoławczego, w tym jego
dopuszczalności w kontekście przepisów ustawy. W związku z tym nieuzasadnione
było oczekiwanie, że w zaskarżonym zarządzeniu odniesie się on merytorycznie do
zarzutów stawianych przez skarżącą postanowieniu z dnia 20 maja 2013 r. o
sprostowaniu oczywistych omyłek pisarskich albowiem pozostawało to poza
obszarem formalnej kontroli środka odwoławczego przewidzianej w art. 429 § 1
k.p.k. (por. postanowienie SN z dnia 25 maja 2010 r., III KZ 41/10, OSNwSK
2010/1/1107). Na marginesie należy zauważyć, że wydane w tej sprawie
postanowienie SN z dnia 20 maja 2013 r., nie ingeruje w merytoryczną treść
postanowienia z dnia 11 kwietnia 2013 r. w którym rozpoznano kasację obrońcy
skazanej, a dotyczy tylko oczywistych omyłek pisarskich w komparycji tegoż
postanowienia.
Z tych względów Sąd Najwyższy utrzymał zaskarżone zarządzenie.

V KK 71/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia