Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 52/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Stępka
na posiedzeniu w trybie art. 534 § 1 k.p.k. w zw. z art. 126 § 3 k.p.k. bez udziału
stron,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 13 sierpnia 2013 r.,
w sprawie M. S.
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Z. z dnia 11 czerwca
2013 r. o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie
pisemnego uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w Z. z dnia 11 kwietnia 2013
roku,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 14 stycznia 2013 r., w sprawie VII
K …/12, M. S. został skazany za przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. na karę 4
miesięcy pozbawienia wolności. Apelację od tego wyroku wniósł osobiście
oskarżony. Po jej rozpoznaniu Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2013
roku, sygn. akt VII Ka …/13, utrzymał w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację
za oczywiście bezzasadną. W dniu 8 maja 2013 r. skazany wystąpił do tego Sądu z
wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie
uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego. Zaskarżonym postanowieniem tenże Sąd
odmówił na podstawie art. 126 § 1 k.p.k. przywrócenia tego terminu podnosząc, że
oskarżony osobiście stawił się na rozprawę odwoławczą i prawidłowo został
2
pouczony o sposobie i terminie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.
Uznał Sąd jednocześnie, iż argumenty skazanego, jakoby na przeszkodzie w
terminowym złożeniu wniosku stanął fakt wykonywania przez niego pracy, nie
zasługują na uwzględnienie.
Zażalenie na to postanowienie złożył skazany S. Podniósł w nim wprost, że
w międzyczasie podjął pracę, wyjechał na szkolenie do Niemiec i w związku z tym
zapomniał o terminowym złożeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Uważa jednak wyrok skazujący za niesprawiedliwy i chciałby go zaskarżyć, w
związku z czym wnosi o uwzględnienie jego zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie. Należy przypomnieć, iż
zgodnie z art. 126 § 1 k.p.k. sąd może przywrócić zawity termin na wniosek strony,
jeżeli niedotrzymanie tego terminu nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych.
Jest rzeczą oczywistą, że wykazanie tej przesłanki obciąża stronę, która wnosi o
przywrócenie terminu. Sąd Okręgowy prawidłowo przyjął, że uchybienie przez
skazanego terminowi zawitemu nie nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych.
Orzeczenie to znajduje pełne podstawy faktyczne i prawne. Skazany M. S. był
obecny na rozprawie odwoławczej i został prawidłowo pouczony, że uzasadnienie
może być sporządzone na wniosek stron, złożony w terminie 7 dni od dnia
ogłoszenia wyroku (k. 116). A zatem Sąd wskazał na sposób i termin podjęcia
czynności procesowych poprzedzających możliwość wniesienia kasacji. W
przedmiotowej sprawie zawity termin 7 dni do złożenia wniosku o sporządzenie
uzasadnienia wyroku i doręczenie jego odpisu, upływał z końcem dnia 18 kwietnia
2013 r. Tymczasem wniosek o przywrócenie terminu skazany złożył dopiero w dniu
8 maja 2013 r. (w dniu 9 maja wniosek wpłynął do Sądu, k. 124). W piśmie tym nie
wykazał żadnych okoliczności, które mogłyby zostać uznane za „niezależne od
strony”. Podniósł bowiem, że nie dochował terminu z uwagi na fakt podjęcia pracy
zarobkowej. Natomiast pozostałe motywy wniosku dotyczyły polemiki z ustaleniami
faktycznymi Sądu i twierdzeń o nietrafności skazującego wyroku.
Skazany nie dostarczył argumentów mogących doprowadzić do uchylenia
zaskarżonego postanowienia również w zażaleniu.
3
Uściślił jedynie, iż w związku z podjęciem pracy przebywa na szkoleniu w RFN i
chciałby kontynuować uzyskane zatrudnienie. Przyznał zarazem, iż jest mu
wiadomo, że „na każde pismo z sądu jest termin 7 dni”, lecz w omawianym
przypadku o tym zapomniał (k. 139).
Należy stwierdzić, iż za przyczynę usprawiedliwiającą niezachowanie terminu
zawitego w rozumieniu art. 126 § 1 k.p.k., nie może być uznane podjęcie przez
stronę pracy zarobkowej – i to niezależnie od tego, czy miało to miejsce w
kraju, czy też poza jego granicami. Podobnie nie należą do takich przyczyn
okoliczności w postaci przekonania strony o niesłuszności skazania, jej
pomyłka spowodowana brakiem odpowiedniej staranności, czy też
niepodjęcie określonych czynności procesowych w terminie wskutek
zapomnienia.
Mając te okoliczności na uwadze i nie znajdując podstaw do uwzględnienia
zażalenia, Sąd Najwyższy orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego
postanowienia.