II CNP 16/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 16/13
POSTANOWIENIE
Dnia 12 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 września 2013 r.,
skargi Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej "S."
w S. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 16 marca 2011 r., wydanego
w sprawie z powództwa S. S. i J. S.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej
"S." w S.
o zapłatę,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Zarówno w piśmiennictwie, jak orzecznictwie (por. np. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 5 września 2008 r., I CNP 27/08, LEX nr 457829), przyjmuje
się, że niezgodność orzeczenia z prawem uzasadniająca odpowiedzialność
odszkodowawczą ma charakter kwalifikowany i zachodzi tylko wtedy, gdy
orzeczenie zostało wydane na skutek rażąco błędnej wykładni prawa lub rażąco
niewłaściwego zastosowania prawa, tj. uchybień odnoszących się do regulacji
prawnych istotnych i nieuzasadniających odmiennych ocen. W szczególności nie
stanowi takiego uchybienia opowiedzenie się przez sąd za jedną z możliwych
interpretacji przepisów prawa. Przeciwny pogląd zagrażałby takim wartościom, jak:
stabilność obrotu prawnego, swoboda sądu w ocenie materiału dowodowego
i stosowaniu prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r.,
III CNP 42/08, oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2009 r.,
I CNP 121/08).
Według art. 4249
k.p.c., Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia skargi do
rozpoznania, jeżeli jest ona oczywiście bezzasadna. Skargę uważa się za
oczywiście bezzasadną, gdy z jej treści, bez głębszej analizy wynika, że nie może
być uwzględniona.
Spółdzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko - Własnościowa „S.” zarzuca
kwestionowanemu w skardze wyrokowi niezgodność:
- z art. 43 ust. 5 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U.2003.119.1116 ze zm.) wskutek błędnej
wykładni tego przepisu, wyrażającej się w przyjęciu przez Sąd Okręgowy, że
uchwała Zarządu Spółdzielni z dnia 10 września 2003 r. podjęta w trybie art. 42 i 43
tej ustawy jest nieważna w części dotyczącej obowiązku zapłaty z niewymienionego
w art. 42 ust. 5 tytułu;
- z art. 58 § 1 i 3 k.c. wskutek jego bezpodstawnego zastosowania, oraz
- z art. 411 k.c. wskutek jego niewłaściwego zastosowania.
Twierdzenia skarżącej o naruszeniu tych przepisów przez Sąd Okręgowy nie
zawierają argumentów, które pozwalałyby – wstępnie oceniając - zasadnie
3
wnioskować, iż objęty skargą wyrok jest dotknięty kwalifikowaną sprzecznością
z prawem w przedstawionym wyżej znaczeniu.
W konsekwencji Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 12 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Zawada
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 września 2013 r.,
skargi Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej "S."
w S. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Ł.
z dnia 16 marca 2011 r., wydanego
w sprawie z powództwa S. S. i J. S.
przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej Lokatorsko - Własnościowej
"S." w S.
o zapłatę,
odmawia przyjęcia skargi do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Zarówno w piśmiennictwie, jak orzecznictwie (por. np. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 5 września 2008 r., I CNP 27/08, LEX nr 457829), przyjmuje
się, że niezgodność orzeczenia z prawem uzasadniająca odpowiedzialność
odszkodowawczą ma charakter kwalifikowany i zachodzi tylko wtedy, gdy
orzeczenie zostało wydane na skutek rażąco błędnej wykładni prawa lub rażąco
niewłaściwego zastosowania prawa, tj. uchybień odnoszących się do regulacji
prawnych istotnych i nieuzasadniających odmiennych ocen. W szczególności nie
stanowi takiego uchybienia opowiedzenie się przez sąd za jedną z możliwych
interpretacji przepisów prawa. Przeciwny pogląd zagrażałby takim wartościom, jak:
stabilność obrotu prawnego, swoboda sądu w ocenie materiału dowodowego
i stosowaniu prawa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2009 r.,
III CNP 42/08, oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2009 r.,
I CNP 121/08).
Według art. 4249
k.p.c., Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia skargi do
rozpoznania, jeżeli jest ona oczywiście bezzasadna. Skargę uważa się za
oczywiście bezzasadną, gdy z jej treści, bez głębszej analizy wynika, że nie może
być uwzględniona.
Spółdzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko - Własnościowa „S.” zarzuca
kwestionowanemu w skardze wyrokowi niezgodność:
- z art. 43 ust. 5 zdanie pierwsze ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r.
o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U.2003.119.1116 ze zm.) wskutek błędnej
wykładni tego przepisu, wyrażającej się w przyjęciu przez Sąd Okręgowy, że
uchwała Zarządu Spółdzielni z dnia 10 września 2003 r. podjęta w trybie art. 42 i 43
tej ustawy jest nieważna w części dotyczącej obowiązku zapłaty z niewymienionego
w art. 42 ust. 5 tytułu;
- z art. 58 § 1 i 3 k.c. wskutek jego bezpodstawnego zastosowania, oraz
- z art. 411 k.c. wskutek jego niewłaściwego zastosowania.
Twierdzenia skarżącej o naruszeniu tych przepisów przez Sąd Okręgowy nie
zawierają argumentów, które pozwalałyby – wstępnie oceniając - zasadnie
3
wnioskować, iż objęty skargą wyrok jest dotknięty kwalifikowaną sprzecznością
z prawem w przedstawionym wyżej znaczeniu.
W konsekwencji Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
db