Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KO 44/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
na posiedzeniu bez udziału stron w dniu 18 września 2013 r.
po rozpoznaniu w sprawie K. B.,
skazanego za przestępstwo określone w art. 266 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.,
wniosku obrońcy skazanego o wznowienie postępowania,
prawomocnie zakończonego wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 26 maja
2011r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w S. z dnia 7 grudnia 2010r.,
na podstawie art. 544 § 3 k.p.k. w zw. z art. 542 § 1 k.p.k. w zw. z art. 540 § 1 pkt 2
lit. a k.p.k. oraz art. 639 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić wniosek o wznowienie postępowania;
2. obciążyć wnioskodawcę kosztami procesu za
postępowanie wznowieniowe.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 7 grudnia 2010r., zmienionym
wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 26 maja 2011r., K. B. został skazany za
przestępstwo z art. 266 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia
wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby,
karę 60 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na
50 zł. Ponadto wymierzono mu środek karny w postaci zakazu wykonywania
zawodu celnika na okres 3 lat.
2
Obrońca K. B. złożył wniosek o wznowienie postępowania, w trybie art. 542
§ 1 k.p.k. w zw. z art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k., z uwagi na ujawnienie się nowych
faktów i dowodów, nieznanych wcześniej sądowi, wskazujących na to, że skazany
nie popełnił czynu albo jego czyn nie stanowił przestępstwa, a dotyczących
istnienia w systemach informatycznych, do których dostęp miały agencje celne,
informacji o zastrzeżeniu kontenera przez służby celne. Zdaniem obrony,
przedmiotowa informacja nie stanowiła zatem tajemnicy służbowej. W konsekwencji
obrońca wniósł o uchylenie wyroków obu instancji i uniewinnienie skazanego,
ewentualnie przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu
w S.
W pisemnej odpowiedzi na wniosek prokurator Prokuratury Generalnej
wniósł o jego oddalenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W niniejszej sprawie podzielić należy stanowisko prokuratora, zawarte w
jego odpowiedzi na wniosek. Zgodnie z art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k., postępowanie
zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli po wydaniu orzeczenia
ujawnią się nowe dowody lub fakty nieznane przedtem sądowi, wskazujące na to,
że skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie
podlegał karze. Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu
wskazuje, że skazany już w pisemnej odpowiedzi na akt oskarżenia, którą
podtrzymał w swoich wyjaśnieniach, zwracał uwagę na okoliczności dotyczące
tego, że informacje o założonej blokadzie na kontener były znane pracownikom
agencji celnych, którzy wchodzili w ich posiadanie w związku z wykonywaną pracą.
Zatem teza autora wniosku, że skazany dopiero po wydaniu prawomocnego wyroku
w sprawie, uzyskał wiedzę, iż w innych portach funkcjonowały systemy
informatyczne dostępne dla agencji celnych, w których widniała informacja o
zastrzeżeniu kontenerów przez służby celne, ewidentnie rozmija się z prawdą.
Zgodzić się należy z prokuratorem, że okoliczności, które miały stanowić podstawę
do wznowienia postępowania, były znane sądom w toku procesu. Podanie jedynie
samej nowej formy uzyskiwania tych informacji przez pracowników agencji celnych
w drodze wskazań w systemach informatycznych, w przypadku dysponowania
przez sądy wiedzą o innych sposobach uzyskiwania tychże informacji, w tym
3
chociażby w drodze rozmów telefonicznych, nie może stanowić podstawy do
uznania, że sądy rozpoznające sprawę nie miały świadomości o istnieniu
podmiotów mających dostęp do tychże danych. W związku z tym nie sposób było
podzielić stanowiska wnioskodawcy w tym zakresie i uznać, że po zapadnięciu
wyroku sądu odwoławczego rzeczywiście ujawniły się nowe i nieznane wcześniej
fakty. Inaczej rzecz ujmując, wiadomym w sprawie było, że agencje celne miały
nieskrępowany dostęp do takich informacji, a ujawnienie nowego sposobu tego
dostępu, nie upoważniało jeszcze do przyjęcia, że mamy do czynienia z
okolicznościami wcześniej nieznanymi i nowymi, które mogłyby spowodować
zmianę sytuacji procesowej skazanego.
Wnioskodawca zwracał również uwagę, że wskazywane przez niego nowe
fakty dają podstawę do uznania, że informacja, za udzielenie której K. B. został
skazany, nie stanowiła tajemnicy służbowej. Zapomniał on jednak, co słusznie
odnotował prokurator, że kwestie te były przedmiotem rozpoznania przez sąd ad
quem, który zmienił opis czynu skazanego, eliminując z niego znamię tajemnicy
służbowej i przyjmując, że skazany ujawnił osobie nieuprawnionej informację
uzyskaną w związku z wykonywaniem czynności służbowej; dokonaną korektę w
sposób szeroki i wnikliwy umotywował. K. B. został więc skazany za ujawnienie
innego rodzaju informacji niż informacja stanowiąca tajemnicę służbową. Stąd
udowadnianie w postępowaniu o wznowienie, na podstawie nowych faktów i
dowodów, że przedmiotowa informacja nie miała charakteru tajemnicy służbowej,
jawiło się jako kompletnie chybione i bezprzedmiotowe. Mając na względzie te
okoliczności, wniosek należało uznać za bezzasadny, co spowodowało jego
oddalenie.
W sprawie nie wystąpiły żadne uchybienia, skutkujące wznowienie
postępowania z urzędu, w trybie art. 542 § 3 k.p.k.
Na podstawie art. 639 k.p.k. w zw. z art. 633 § 1 k.p.k. obciążono wnioskodawcę
kosztami procesu za postępowanie wznowieniowe.