IV KZ 56/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:VII Ka …/13 XI K …/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 56/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie K. R.
skazanego z art. 158 § 1 k.k. i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2013 r.,
zażalenia skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w C.
z dnia 25 lipca 2013 r.,
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt VII Ka …/13,
Sąd Okręgowy w C., nie uwzględnił wniosku skazanego K. R. o przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku
Sądu Okręgowego w C. z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt VII Ka …/13. Przyczyną
takiego stanowiska Sądu było przekroczenie przez skazanego terminu zawitego
określonego w art. 524 § 1 k.p.k.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skazany.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skazanego K. R. jest nietrafne i nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że skarżący w zażaleniu nie
przedstawił żadnych racjonalnych argumentów, które mogłyby zaważyć na decyzji
Sądu Okręgowego.
2
Jak słusznie podkreślono w zaskarżonym postanowieniu, przesłanką
przywrócenia terminu zawitego jest niezależna od strony przyczyna
uniemożliwiająca zachowanie tego terminu (art. 126 § 1 k.p.k.). W realiach
rozpoznawanej sprawy, powyższego kryterium w sposób oczywisty nie spełnia
powołanie się przez skazanego na krzywdzące dla niego rozstrzygnięcie zawarte w
wyroku skazującym oraz fakt osadzenia go w zakładzie karnym i w związku z tym
nieznajomość sygnatury sprawy.
Lektura akt sprawy w sposób niebudzący wątpliwości dowodzi, że decyzja
Sądu Okręgowego o odmowie przywrócenia skazanemu terminu do złożenia
wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku była w pełni słuszna. K.
R. był obecny na rozprawie apelacyjnej w dniu 5 kwietnia 2013 r. (k. 281, t. II),
został przez Sąd - po ogłoszeniu orzeczenia - pouczony o sposobie i środkach
zaskarżenia (k. 281v, t. II). Od tej zatem daty – zgodnie z art. 524 § 1 k.p.k. –
zaczynał bieg siedmiodniowy termin zawity uprawniający go do złożenia wniosku o
sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Jak ustalił Sąd wydający zaskarżone rozstrzygnięcie, skazany złożył wniosek
o przywrócenie terminu zawitego do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia
wyroku, tym niemniej nie podał i nie uzasadnił przyczyn zaniechania powyższemu
terminowi. Skazany, aż do momentu powzięcia wiadomości o wprowadzonej do
wykonania karze pozbawienia wolności, nie poczynił żadnych starań w celu
ustalenia właściwej sygnatury akt sprawy, której nieznajomość – jak obecnie
twierdzi – jest wysoce wątpliwa skoro na przełomie czerwca i lipca nadesłał do
Sądu szereg pism opatrzonych właściwą pierwszoinstancyjną sygnaturą (XI K
…/12). W tym bowiem zakresie niezbędna była wyłącznie inicjatywa skazanego,
podjęta po zakończeniu rozprawy w drodze zasięgnięcia stosownej informacji w
sekretariacie sądowym. Brak takiej inicjatywy nie może być bowiem interpretowany
jako niezależna od strony okoliczność uprawniająca do przywrócenia terminu
zawitego zgodnie z art. 126 § 1 k.p.k., lecz jako oczywisty brak woli podjęcia
takiego działania w terminie przewidzianym przez ustawę.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie K. R.
skazanego z art. 158 § 1 k.k. i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2013 r.,
zażalenia skazanego
na postanowienie Sądu Okręgowego w C.
z dnia 25 lipca 2013 r.,
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 lipca 2013 r., sygn. akt VII Ka …/13,
Sąd Okręgowy w C., nie uwzględnił wniosku skazanego K. R. o przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku
Sądu Okręgowego w C. z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt VII Ka …/13. Przyczyną
takiego stanowiska Sądu było przekroczenie przez skazanego terminu zawitego
określonego w art. 524 § 1 k.p.k.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skazany.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skazanego K. R. jest nietrafne i nie zasługuje na uwzględnienie.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że skarżący w zażaleniu nie
przedstawił żadnych racjonalnych argumentów, które mogłyby zaważyć na decyzji
Sądu Okręgowego.
2
Jak słusznie podkreślono w zaskarżonym postanowieniu, przesłanką
przywrócenia terminu zawitego jest niezależna od strony przyczyna
uniemożliwiająca zachowanie tego terminu (art. 126 § 1 k.p.k.). W realiach
rozpoznawanej sprawy, powyższego kryterium w sposób oczywisty nie spełnia
powołanie się przez skazanego na krzywdzące dla niego rozstrzygnięcie zawarte w
wyroku skazującym oraz fakt osadzenia go w zakładzie karnym i w związku z tym
nieznajomość sygnatury sprawy.
Lektura akt sprawy w sposób niebudzący wątpliwości dowodzi, że decyzja
Sądu Okręgowego o odmowie przywrócenia skazanemu terminu do złożenia
wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku była w pełni słuszna. K.
R. był obecny na rozprawie apelacyjnej w dniu 5 kwietnia 2013 r. (k. 281, t. II),
został przez Sąd - po ogłoszeniu orzeczenia - pouczony o sposobie i środkach
zaskarżenia (k. 281v, t. II). Od tej zatem daty – zgodnie z art. 524 § 1 k.p.k. –
zaczynał bieg siedmiodniowy termin zawity uprawniający go do złożenia wniosku o
sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Jak ustalił Sąd wydający zaskarżone rozstrzygnięcie, skazany złożył wniosek
o przywrócenie terminu zawitego do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia
wyroku, tym niemniej nie podał i nie uzasadnił przyczyn zaniechania powyższemu
terminowi. Skazany, aż do momentu powzięcia wiadomości o wprowadzonej do
wykonania karze pozbawienia wolności, nie poczynił żadnych starań w celu
ustalenia właściwej sygnatury akt sprawy, której nieznajomość – jak obecnie
twierdzi – jest wysoce wątpliwa skoro na przełomie czerwca i lipca nadesłał do
Sądu szereg pism opatrzonych właściwą pierwszoinstancyjną sygnaturą (XI K
…/12). W tym bowiem zakresie niezbędna była wyłącznie inicjatywa skazanego,
podjęta po zakończeniu rozprawy w drodze zasięgnięcia stosownej informacji w
sekretariacie sądowym. Brak takiej inicjatywy nie może być bowiem interpretowany
jako niezależna od strony okoliczność uprawniająca do przywrócenia terminu
zawitego zgodnie z art. 126 § 1 k.p.k., lecz jako oczywisty brak woli podjęcia
takiego działania w terminie przewidzianym przez ustawę.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.
3