V KK 300/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-10-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 300/13
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon
po rozpoznaniu sprawy S. G.
skazanego z art. 177 § 2 k.k.
w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 października 2013 r.,
z urzędu w przedmiocie dopuszczalności kasacji wniesionej przez pełnomocnika
oskarżyciela posiłkowego T. S.
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 30 kwietnia 2013 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Z.
z dnia 12 listopada 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. pozostawić kasację pełnomocnika oskarżyciela
posiłkowego T. S. bez rozpoznania;
2. obciążyć oskarżyciela posiłkowego kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 12 listopada 2012 r., Sąd Rejonowy w Z. skazał S. G. za
występek z art. 177 § 2 k.k. na karę dwóch lat pozbawienia wolności, której
wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt. 1 k.k.,
warunkowo zawiesił na okres lat pięciu.
Wyrok ten zaskarżyli: obrońca oskarżonego, oskarżyciel posiłkowy T. S. i
jego pełnomocnik.
2
Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2013 r. Sąd Okręgowy w L. zmienił zaskarżony
wyrok m.in. w ten sposób, że: uchylił orzeczenie o warunkowym zawieszeniu
wykonania kary pozbawienia wolności.
Kasacje od tego wyroku sporządzili i wnieśli: obrońca skazanego oraz
pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego T. S.
Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w swojej kasacji podniósł zarzuty:
1. rażącego naruszenia prawa mającego istotny wpływ na treść wyroku, to jest
art. 4 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k.;
2. rażącego naruszenia art. 433 § 2 k.p.k., poprzez nierozważenie przez Sąd
Okręgowy wszystkich zarzutów wskazanych w środku odwoławczym
wywiedzionym osobiście przez oskarżyciela posiłkowego;
3. rażącego naruszenia art. 457 § 3 k.p.k. poprzez niepodanie w uzasadnieniu
czym kierował się Sąd Apelacyjny wydając zaskarżony wyrok oraz dlaczego
zarzuty i wnioski apelacji częściowo zostały uznane przez sąd za
niezasadne
i wniósł o: uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w L. oraz poprzedzającego go
wyroku Sądu Rejonowego w Z. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
sądowi I instancji.
W tej sytuacji procesowej Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego należało pozostawić bez
rozpoznania – jako niedopuszczalną z mocy prawa. Stosownie do treści przepisu
art. 523 § 3 k.p.k. kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie
uniewinnienia oskarżonego albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych
w art. 17 § 1 pkt. 3 i 4 k.p.k. oraz z powodu niepoczytalności sprawcy. Zgodnie z §
4 pkt. 1 i 2 art. 523 k.p.k. ograniczenie to nie dotyczy kasacji wniesionej z powodu
uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. i w wypadku określonym w art. 521 k.p.k.
(a więc przy kasacji nadzwyczajnej, którą może wnieść - co do zasady - Prokurator
Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich).
Powyżej przedstawione ustalenia świadczą o tym, że zaskarżony kasacją
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wyrok nie należy do tej kategorii orzeczeń,
odnośnie których, zgodnie z przywołanym przepisem art. 523 § 3 k.k., strona może
wnieść kasację na niekorzyść. Równocześnie w kasacji tej w ogóle nie podniesiono
3
zarzutów odwołujących się do uchybień stanowiących, w myśl art. 439 k.p.k.,
bezwzględną przyczynę uchylenia.
Stwierdzenie tych zaszłości skutkuje koniecznością uznania wniesionej przez
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego kasacji za niedopuszczalną z mocy prawa.
Stąd też – zgodnie z treścią art. 531 § 1 k.p.k. – należało pozostawić ją bez
rozpoznania.
Orzeczenie o kosztach uzasadnia treść art. 637 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518
k.p.k.
Z tych wszystkich względów postanowiono jak wyżej.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon
po rozpoznaniu sprawy S. G.
skazanego z art. 177 § 2 k.k.
w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 22 października 2013 r.,
z urzędu w przedmiocie dopuszczalności kasacji wniesionej przez pełnomocnika
oskarżyciela posiłkowego T. S.
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 30 kwietnia 2013 r., zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w Z.
z dnia 12 listopada 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. pozostawić kasację pełnomocnika oskarżyciela
posiłkowego T. S. bez rozpoznania;
2. obciążyć oskarżyciela posiłkowego kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 12 listopada 2012 r., Sąd Rejonowy w Z. skazał S. G. za
występek z art. 177 § 2 k.k. na karę dwóch lat pozbawienia wolności, której
wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt. 1 k.k.,
warunkowo zawiesił na okres lat pięciu.
Wyrok ten zaskarżyli: obrońca oskarżonego, oskarżyciel posiłkowy T. S. i
jego pełnomocnik.
2
Wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2013 r. Sąd Okręgowy w L. zmienił zaskarżony
wyrok m.in. w ten sposób, że: uchylił orzeczenie o warunkowym zawieszeniu
wykonania kary pozbawienia wolności.
Kasacje od tego wyroku sporządzili i wnieśli: obrońca skazanego oraz
pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego T. S.
Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego w swojej kasacji podniósł zarzuty:
1. rażącego naruszenia prawa mającego istotny wpływ na treść wyroku, to jest
art. 4 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k.;
2. rażącego naruszenia art. 433 § 2 k.p.k., poprzez nierozważenie przez Sąd
Okręgowy wszystkich zarzutów wskazanych w środku odwoławczym
wywiedzionym osobiście przez oskarżyciela posiłkowego;
3. rażącego naruszenia art. 457 § 3 k.p.k. poprzez niepodanie w uzasadnieniu
czym kierował się Sąd Apelacyjny wydając zaskarżony wyrok oraz dlaczego
zarzuty i wnioski apelacji częściowo zostały uznane przez sąd za
niezasadne
i wniósł o: uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w L. oraz poprzedzającego go
wyroku Sądu Rejonowego w Z. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
sądowi I instancji.
W tej sytuacji procesowej Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasację pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego należało pozostawić bez
rozpoznania – jako niedopuszczalną z mocy prawa. Stosownie do treści przepisu
art. 523 § 3 k.p.k. kasację na niekorzyść można wnieść jedynie w razie
uniewinnienia oskarżonego albo umorzenia postępowania z przyczyn wskazanych
w art. 17 § 1 pkt. 3 i 4 k.p.k. oraz z powodu niepoczytalności sprawcy. Zgodnie z §
4 pkt. 1 i 2 art. 523 k.p.k. ograniczenie to nie dotyczy kasacji wniesionej z powodu
uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. i w wypadku określonym w art. 521 k.p.k.
(a więc przy kasacji nadzwyczajnej, którą może wnieść - co do zasady - Prokurator
Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich).
Powyżej przedstawione ustalenia świadczą o tym, że zaskarżony kasacją
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego wyrok nie należy do tej kategorii orzeczeń,
odnośnie których, zgodnie z przywołanym przepisem art. 523 § 3 k.k., strona może
wnieść kasację na niekorzyść. Równocześnie w kasacji tej w ogóle nie podniesiono
3
zarzutów odwołujących się do uchybień stanowiących, w myśl art. 439 k.p.k.,
bezwzględną przyczynę uchylenia.
Stwierdzenie tych zaszłości skutkuje koniecznością uznania wniesionej przez
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego kasacji za niedopuszczalną z mocy prawa.
Stąd też – zgodnie z treścią art. 531 § 1 k.p.k. – należało pozostawić ją bez
rozpoznania.
Orzeczenie o kosztach uzasadnia treść art. 637 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518
k.p.k.
Z tych wszystkich względów postanowiono jak wyżej.