III KK 144/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 144/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz
w sprawie K. W. M.
uniewinnionego od dokonania czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i 12
k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 28 października 2013 r.,
kwestii dopuszczalności kasacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej
Jadwigi Ważny od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 października 2012 r. utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w
G.
z dnia 31 października 2011 r.,
na podstawie art. 531 § 1 w zw. z art. 530 § 2 i 429 § 1 k.p.k.
oraz art. 636 § 1 w zw. z art. 518 k.p.k.
1) pozostawić kasację bez rozpoznania,
2) obciążyć oskarżycielkę posiłkową J. W. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy powołanym wyrokiem z dnia 18 października 2011 r., uniewinnił
K. M. od zarzutu dokonania czynu opisanego w ten sposób, że w okresie od
października 1991 r. do stycznia 1992 r. w K., jako dyrektor Wielobranżowej
Spółdzielni Rzemieślniczej „K.”, działając z góry powziętym zamiarem, zabrał w celu
przywłaszczenia pieniądze w kwocie 259.017,38 zł stanowiącej zapłatę dla Zakładu
Budownictwa Specjalistycznego „V.” za wykonane usługi na rzecz Zakładów
2
Chemicznych P., to jest od popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294
§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (zarzut z pkt IV).
Apelację w tej części wywiódł pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, który
wniósł o przyjęcie, że oskarżony od października 1991 r. do stycznia (1992 r. - dod. SN)
jako dyrektor Wielobranżowej Spółdzielni Rzemieślniczej „K.” działając z góry
powziętym zamiarem przywłaszczył pieniądze w kwocie 259.017,38 zł stanowiące
zapłatę dla Zakładu Budownictwa Specjalistycznego „V.” za wykonanie usługi na rzez
Zakładów Chemicznych P. w ten sposób, że bezprawnie przekazał je na rzecz Oficyny
Wydawniczej E. M. – tj. dopuścił się czynu kwalifikowanego z art. 284 § 2 k.k. i na
mocy art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art 414 § 1 k.p.k. o umorzenie postępowania
karnego z uwagi na przedawnienie karalności.
Sąd Okręgowy w G. utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za
oczywiście bezzasadną.
W kasacji nowy pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej zarzucił m. in. rażącą
obrazę prawa materialnego przez niezastosowanie art. 284 § 1 k.k., pomimo
wypełnienia przez oskarżonego znamion tego czynu, po czym wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi odwoławczemu do ponownego
rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Już pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, sporządzający apelację, dostrzegł, że
doszło do przedawnienia karalności czynu z art. 284 § 2 k.k., którego upatrywał w
zachowaniu oskarżonego. Takie przedawnienie tym bardziej (wcześniej) nastąpiło w
stosunku do czynu z art. 284 § 1 k.k., jakiego zdaniem obecnego pełnomocnika miał
się dopuścić oskarżony (zob. art. 101 § 1 pkt 4 k.k. i 102 k.k.). Przedawnienie
karalności, jako okoliczność wyłączająca ściganie, wyklucza możliwość wniesienia
kasacji na niekorzyść oskarżonego. Wynika to z odczytywanego a contrario przepisu
art. 529 k.p.k. Kasacja już w chwili jej wniesienia okazała się więc niedopuszczalna i
nie powinna być przyjęta (art. 429 § 1 k.p.k. zw. z art. 530 §2 k.p.k. w zw. z art. 529 a
contrario k.p.k.)
3
Kasację tę, jako niedopuszczalną z mocy ustawy, należało zatem pozostawić
bez rozpoznania i obciążyć oskarżycielkę posiłkową kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego, bowiem nie wystąpiła sytuacja określona w art. 527 § 4
k.p.k., zaś podmiot fachowy (pełnomocnik) co najmniej mógł przewidzieć formując
kasację, że nawet w razie jej przyjęcia, zostanie ona pozostawiona bez
rozpoznania.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz
w sprawie K. W. M.
uniewinnionego od dokonania czynu z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i 12
k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 28 października 2013 r.,
kwestii dopuszczalności kasacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej
Jadwigi Ważny od wyroku Sądu Okręgowego w G.
z dnia 18 października 2012 r. utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w
G.
z dnia 31 października 2011 r.,
na podstawie art. 531 § 1 w zw. z art. 530 § 2 i 429 § 1 k.p.k.
oraz art. 636 § 1 w zw. z art. 518 k.p.k.
1) pozostawić kasację bez rozpoznania,
2) obciążyć oskarżycielkę posiłkową J. W. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy powołanym wyrokiem z dnia 18 października 2011 r., uniewinnił
K. M. od zarzutu dokonania czynu opisanego w ten sposób, że w okresie od
października 1991 r. do stycznia 1992 r. w K., jako dyrektor Wielobranżowej
Spółdzielni Rzemieślniczej „K.”, działając z góry powziętym zamiarem, zabrał w celu
przywłaszczenia pieniądze w kwocie 259.017,38 zł stanowiącej zapłatę dla Zakładu
Budownictwa Specjalistycznego „V.” za wykonane usługi na rzecz Zakładów
2
Chemicznych P., to jest od popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294
§ 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. (zarzut z pkt IV).
Apelację w tej części wywiódł pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, który
wniósł o przyjęcie, że oskarżony od października 1991 r. do stycznia (1992 r. - dod. SN)
jako dyrektor Wielobranżowej Spółdzielni Rzemieślniczej „K.” działając z góry
powziętym zamiarem przywłaszczył pieniądze w kwocie 259.017,38 zł stanowiące
zapłatę dla Zakładu Budownictwa Specjalistycznego „V.” za wykonanie usługi na rzez
Zakładów Chemicznych P. w ten sposób, że bezprawnie przekazał je na rzecz Oficyny
Wydawniczej E. M. – tj. dopuścił się czynu kwalifikowanego z art. 284 § 2 k.k. i na
mocy art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art 414 § 1 k.p.k. o umorzenie postępowania
karnego z uwagi na przedawnienie karalności.
Sąd Okręgowy w G. utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za
oczywiście bezzasadną.
W kasacji nowy pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej zarzucił m. in. rażącą
obrazę prawa materialnego przez niezastosowanie art. 284 § 1 k.k., pomimo
wypełnienia przez oskarżonego znamion tego czynu, po czym wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi odwoławczemu do ponownego
rozpoznania.
Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację wniósł o jej oddalenie jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Już pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej, sporządzający apelację, dostrzegł, że
doszło do przedawnienia karalności czynu z art. 284 § 2 k.k., którego upatrywał w
zachowaniu oskarżonego. Takie przedawnienie tym bardziej (wcześniej) nastąpiło w
stosunku do czynu z art. 284 § 1 k.k., jakiego zdaniem obecnego pełnomocnika miał
się dopuścić oskarżony (zob. art. 101 § 1 pkt 4 k.k. i 102 k.k.). Przedawnienie
karalności, jako okoliczność wyłączająca ściganie, wyklucza możliwość wniesienia
kasacji na niekorzyść oskarżonego. Wynika to z odczytywanego a contrario przepisu
art. 529 k.p.k. Kasacja już w chwili jej wniesienia okazała się więc niedopuszczalna i
nie powinna być przyjęta (art. 429 § 1 k.p.k. zw. z art. 530 §2 k.p.k. w zw. z art. 529 a
contrario k.p.k.)
3
Kasację tę, jako niedopuszczalną z mocy ustawy, należało zatem pozostawić
bez rozpoznania i obciążyć oskarżycielkę posiłkową kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego, bowiem nie wystąpiła sytuacja określona w art. 527 § 4
k.p.k., zaś podmiot fachowy (pełnomocnik) co najmniej mógł przewidzieć formując
kasację, że nawet w razie jej przyjęcia, zostanie ona pozostawiona bez
rozpoznania.