Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 87/13
POSTANOWIENIE
Dnia 19 grudnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący)
SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi L. N.
o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego
z dnia 11 stycznia 2012 r.,
wydanym w sprawie z powództwa L. N.
przeciwko H. E.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 19 grudnia 2013 r.,
zażalenia powoda
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 24 lipca 2013 r.
1. odrzuca zażalenie w części dotyczącej rozstrzygnięcia
zawartego w punkcie II. zaskarżonego postanowienia,
2. oddala zażalenie w pozostałej części,
3. zasądza od L. N. na rzecz H. E. kwotę 3 600 (trzy tysiące
sześćset) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w
postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
UZASADNIENIE
2
W sprawie powództwa L. N. przeciwko H. E.-Z. o zobowiązanie do złożenia
oświadczenia woli, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 11 stycznia 2012 r., oddalił
apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w P., podzielając stanowisko tego
Sądu, że po zawarciu umowy darowizny nieruchomości pozwana nie dopuściła się
względem powoda rażącej niewdzięczności. W skardze o wznowienie
postępowania w tej sprawie powód, wskazując na podstawę z art. 403 § 2 k.p.c.,
powołał się na nowe środki dowodowe, z których nie mógł skorzystać w
poprzednim postępowaniu. Opinia biegłego psychiatry z dnia 14 września 2012 r.
oraz prawomocny wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 14 lutego 2013 r.,
unieważniający małżeństwo powoda z pozwaną z powodu jej choroby psychicznej
świadczyły, zdaniem powoda, o chorobie psychicznej pozwanej, na skutek której
dopuściła się ona rażącej niewdzięczności. Ponadto powód domagał się udzielenia
zabezpieczenia.
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
powoda o wznowienie postępowania (punkt pierwszy postanowienia) i oddalił
wniosek o udzielenie zabezpieczenia (punkt drugi postanowienia). W uzasadnieniu
Sąd Apelacyjny wskazał, że skarga została wniesiona po upływie przepisanego
terminu, a powołane środki dowodowe nie stanowią ustawowej podstawy
wznowienia.
Zażalenie na to postanowienie złożył powód, zaskarżając je w całości
i domagał się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie skierowane przeciwko rozstrzygnięciu zawartemu w punkcie
drugim zaskarżonego postanowienia, jako niedopuszczalne, podlegało odrzuceniu.
Przepisy kodeksu postępowania cywilnego (art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c.) nie przewidują
bowiem zażalenia do Sądu Najwyższego na postanowienie w przedmiocie
udzielenia zabezpieczenia. Zażalenie, którego nie przewiduje ustawa, jako
3
niedopuszczalne, podlega odrzuceniu (art. 3941
§ 3 w związku z art. 39821
w związku z art. 397 § 2 k.p.c. w związku z art. 373 i art. 370 k.p.c.).
W pozostałej części zażalenie jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c., podstawą wznowienia może być późniejsze
wykrycie okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć
wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim
postępowaniu. Muszą to być okoliczności faktyczne lub środki dowodowe istniejące
już w czasie trwania prawomocnie zakończonego postępowania, ale stronie
wówczas nieznane i tym samym niemożliwe do wykorzystania przez nią (por.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 6 czerwca 2012 r., IV CZ 11/12, nie publ.
oraz z dnia 28 maja 2013 r., V CZ 1/13, nie publ.).
Sąd Apelacyjny trafnie wskazał, że zarówno opinia biegłego psychiatry
wydana w dniu 14 września 2012 r., jak i prawomocny wyrok Sądu Okręgowego
w P. z dnia 14 lutego 2013 r., unieważniający małżeństwo powoda z pozwaną
zostały wydane po rozstrzygnięciu sprawy o zobowiązanie do złożenia
oświadczenia woli. Nie są to zatem środki dowodowe, które mogły mieć wpływ na
jej wynik, a z których powód nie mógł skorzystać w poprzednim postępowaniu.
Z przedstawionych powodów zażalenie podlegało oddaleniu, na podstawie
art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98
w związku z art. 108 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z § 6 pkt 7 i § 13
ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U.
z 2013 r., poz. 461).
4

II CZ 87/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia