III KK 348/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 348/13
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
w sprawie A. A.
skazanego z art. 291 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 17 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 19 kwietnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w R.
z dnia 21 grudnia 2012 r.,
1. oddala kasację obrońcy skazanego A. A. jako oczywiście
bezzasadną;
2. obciąża skazanego A. A. kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w R., wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w R. z dnia 21 grudnia 2012 r., wydany w sprawie K …/12,
którym także A. A. został skazany za dwa przestępstwa zakwalifikowane z art. 291
§ 1 kk na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
A. A. wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa procesowego,
które miało wpływ na treść orzeczenia tj.: 1) przepisu art. 7 Kodeksu postępowania
karnego poprzez zupełnie dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału
dowodowego, skutkującą błędem w ustaleniach faktycznych, przyjętych za
2
podstawę rozstrzygnięcia, a polegającym na bezpodstawnym ustaleniu, że
oskarżony „działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim”, 2) przepisu art. 457 § 3
Kodeksu postępowania karnego poprzez ogólnikowe i pobieżne odniesienie się w
uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutów apelacji, w szczególności w
zakresie „strony podmiotowej czynu”, wniósł o „uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania”.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w R., w odpowiedzi na kasację, wniósł o
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego A. A. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany został obciążony
kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw.
z art. 518 kpk.
Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na to, że zarzut pierwszy kasacji,
naruszenia przepisu art. 7 kpk i błędu w ustaleniach faktyczny, jest dosłownym
powtórzeniem zarzutu apelacji, jest więc, w istocie, skierowany przeciw orzeczeniu
Sądu pierwszej instancji a nie Sądu odwoławczego, który nie przeprowadzał
dowodów i nie dokonał odmiennych ustaleń. W tym zakresie kasacja jest wręcz
niedopuszczalna, a zarzut, odniesiony do wyroku Sądu Rejonowego musiałby
zostać uznany za oczywiście bezzasadny. Nie można jednak, formułując zarzuty
kasacji, zapominać o tym, że Sąd kasacyjny nie jest sądem kolejnej apelacyjnej
kontroli orzeczenia sądu pierwszej instancji, o czym jednoznacznie świadczą
przede wszystkim przepisy art. 519 kpk i art. 523 kpk.
Również oczywiście bezzasadny jest drugi zarzut kasacji obrońcy,
naruszenia przez Sąd Okręgowy zaskarżonym wyrokiem przepisu art. 457 § 3 kpk,
o czym przekonuje staranna lektura uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego w
kontekście uzasadnienia Sądu pierwszej instancji. Co prawda, uzasadnienie
zaskarżonego wyroku nie odznacza się obszernością wywodów, ale i kasacja
obrońcy wraz z uzasadnieniem jest niezwykle syntetyczna. Najistotniejsze jest
jednak to, że uzasadnienie Sądu Rejonowego prezentuje pełną argumentację
przemawiającą za ustaleniem po stronie A. A. zamiaru w kontekście art. 291 § 1 kk,
którą Sąd Okręgowy w uzasadnieniu swego orzeczenia słusznie uznał za
3
wystarczającą, jako że uzasadnienie to spełnia wymogi określne w art. 424 § 1 kpk.
Co więcej, a w tej sprawie było to wystarczające, Sąd odwoławczy jeszcze raz
wskazał, syntetycznie, jakie argumenty wynikające z przeprowadzonych dowodów,
przemawiają za takim ustaleniem zamiaru tego sprawcy, jak to uczynił Sąd
pierwszej instancji (s. 4 uzasadnienia SO).
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
w sprawie A. A.
skazanego z art. 291 § 1 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
w dniu 17 stycznia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w R.
z dnia 19 kwietnia 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w R.
z dnia 21 grudnia 2012 r.,
1. oddala kasację obrońcy skazanego A. A. jako oczywiście
bezzasadną;
2. obciąża skazanego A. A. kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w R., wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego w R. z dnia 21 grudnia 2012 r., wydany w sprawie K …/12,
którym także A. A. został skazany za dwa przestępstwa zakwalifikowane z art. 291
§ 1 kk na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
A. A. wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa procesowego,
które miało wpływ na treść orzeczenia tj.: 1) przepisu art. 7 Kodeksu postępowania
karnego poprzez zupełnie dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału
dowodowego, skutkującą błędem w ustaleniach faktycznych, przyjętych za
2
podstawę rozstrzygnięcia, a polegającym na bezpodstawnym ustaleniu, że
oskarżony „działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim”, 2) przepisu art. 457 § 3
Kodeksu postępowania karnego poprzez ogólnikowe i pobieżne odniesienie się w
uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutów apelacji, w szczególności w
zakresie „strony podmiotowej czynu”, wniósł o „uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania”.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w R., w odpowiedzi na kasację, wniósł o
jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego A. A. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany został obciążony
kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw.
z art. 518 kpk.
Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na to, że zarzut pierwszy kasacji,
naruszenia przepisu art. 7 kpk i błędu w ustaleniach faktyczny, jest dosłownym
powtórzeniem zarzutu apelacji, jest więc, w istocie, skierowany przeciw orzeczeniu
Sądu pierwszej instancji a nie Sądu odwoławczego, który nie przeprowadzał
dowodów i nie dokonał odmiennych ustaleń. W tym zakresie kasacja jest wręcz
niedopuszczalna, a zarzut, odniesiony do wyroku Sądu Rejonowego musiałby
zostać uznany za oczywiście bezzasadny. Nie można jednak, formułując zarzuty
kasacji, zapominać o tym, że Sąd kasacyjny nie jest sądem kolejnej apelacyjnej
kontroli orzeczenia sądu pierwszej instancji, o czym jednoznacznie świadczą
przede wszystkim przepisy art. 519 kpk i art. 523 kpk.
Również oczywiście bezzasadny jest drugi zarzut kasacji obrońcy,
naruszenia przez Sąd Okręgowy zaskarżonym wyrokiem przepisu art. 457 § 3 kpk,
o czym przekonuje staranna lektura uzasadnienia wyroku Sądu odwoławczego w
kontekście uzasadnienia Sądu pierwszej instancji. Co prawda, uzasadnienie
zaskarżonego wyroku nie odznacza się obszernością wywodów, ale i kasacja
obrońcy wraz z uzasadnieniem jest niezwykle syntetyczna. Najistotniejsze jest
jednak to, że uzasadnienie Sądu Rejonowego prezentuje pełną argumentację
przemawiającą za ustaleniem po stronie A. A. zamiaru w kontekście art. 291 § 1 kk,
którą Sąd Okręgowy w uzasadnieniu swego orzeczenia słusznie uznał za
3
wystarczającą, jako że uzasadnienie to spełnia wymogi określne w art. 424 § 1 kpk.
Co więcej, a w tej sprawie było to wystarczające, Sąd odwoławczy jeszcze raz
wskazał, syntetycznie, jakie argumenty wynikające z przeprowadzonych dowodów,
przemawiają za takim ustaleniem zamiaru tego sprawcy, jak to uczynił Sąd
pierwszej instancji (s. 4 uzasadnienia SO).
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.