IV CNP 47/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:05-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 47/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w S.
z dnia 30 marca 2011 r.,
w sprawie ze skargi pozwanej o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S.
z dnia 15 stycznia 2010 r.,
w sprawie z powództwa K. G.
przeciwko D. Ż.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2014 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 marca 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił
apelację pozwanej D. Ż. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 grudnia 2010 r.,
którym oddalona została jej skarga o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 15 stycznia 2010 r. zasadzającego na
rzecz powódki K. G. kwotę 28.000 zł wraz z odsetkami.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
pozwana w ramach uprawdopodobnienia szkody mającej wynikać z wydania
zaskarżonego orzeczenia wskazała, że „została zmuszona do zapłacenia na rzecz
powódki kwoty 25.634,00 zł, na dowód czego dołącza kopię potwierdzenia operacji
przelewu z rachunku bankowego skarżącej z dnia 7 listopada 2011 roku.
W rezultacie, przez wydanie zaskarżonego orzeczenia skarżącej została
wyrządzona szkoda w wysokości 19.250,00 zł, na którą składa się zasądzona
kwota wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19.12.2008 r. do dnia zapłaty (…)”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wiąże się z koniecznością uprawdopodobnienia, że wydanie
zaskarżonego orzeczenia spowodowało wyrządzenie szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.). Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody stanowi jeden z zasadniczych
elementów konstrukcyjnych skargi, którego brak jest nienaprawialny i skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Samo natomiast
wyrządzenie szkody stanowi jedną z zasadniczych przesłanek dopuszczalności
skargi, z artykułu 4241
§ 1 i 2 k.p.c. wynika bowiem, że skarga przysługuje
od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji, a wyjątkowo od
prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji wówczas, gdy przez
jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda. Jeżeli zatem z wydaniem
zaskarżonego orzeczenia nie można łączyć szkody, skarga stronie nie
przysługuje.
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, o którym mowa w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., wymaga
3
przedstawienia wyodrębnionego wywodu prawnego przekonującego o tym,
że szkoda została już wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać
i związek przyczynowy pomiędzy nią a wydaniem orzeczenia niezgodnego
z prawem (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141 oraz z dnia 26 czerwca 2008 r., I CNP
35/08, niepubl.). W celu spełnienia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. skarżący powinien ponadto powołać wszystkie znane mu fakty świadczące
o istnieniu związku przyczynowego pomiędzy zaskarżonym orzeczeniem
a spowodowanymi jego wydaniem stratami lub utraconymi korzyściami, a także
wskazać dowody lub co najmniej ich surogaty, uwiarygodniające twierdzenie
o powstaniu szkody (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz.16 oraz powołane postanowienie
z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141).
Skarga nie spełnia tych wymagań.
Pozwana wprawdzie zawarła w skardze wyodrębniony wywód mający
na celu uprawdopodobnienie faktu poniesienia uszczerbku majątkowego
w określonej wysokość, dołączając dowód przelewu bankowego potwierdzającego
zapłatę na rzecz powódki kwoty 25.634 zł, jednak nie przedstawiła żadnych
argumentów na poparcie twierdzenia, że szkoda nastąpiła na skutek wydania
zaskarżonego orzeczenia. Analiza uzasadnienia skargi prowadzi do wniosku,
że choć pozwana powołała się na taką właśnie szkodę, jej powstanie
w istocie wiązała z wydaniem innego orzeczenia niż to, które zostało zaskarżone
skargą, tj. wyroku Sądu Rejonowego z dnia 15 stycznia 2010 r. zasądzającego na
rzecz powódki K. G. kwotę 28.000 zł wraz z odsetkami. Skarżąca twierdziła bowiem
jedynie, że przez wydanie zaskarżonego orzeczenia została zmuszona do
zapłacenia powódce wskazanej w skardze kwoty. O wysokości szkody miała zaś
decydować wysokość zasądzonej kwoty wraz z odsetkami.
W tej sytuacji skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić (podobnie
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 września 2010 r., III CNP 29/10,
niepubl.).
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji,
na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
4
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w S.
z dnia 30 marca 2011 r.,
w sprawie ze skargi pozwanej o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w S.
z dnia 15 stycznia 2010 r.,
w sprawie z powództwa K. G.
przeciwko D. Ż.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 14 stycznia 2014 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 marca 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił
apelację pozwanej D. Ż. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 grudnia 2010 r.,
którym oddalona została jej skarga o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 15 stycznia 2010 r. zasadzającego na
rzecz powódki K. G. kwotę 28.000 zł wraz z odsetkami.
W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
pozwana w ramach uprawdopodobnienia szkody mającej wynikać z wydania
zaskarżonego orzeczenia wskazała, że „została zmuszona do zapłacenia na rzecz
powódki kwoty 25.634,00 zł, na dowód czego dołącza kopię potwierdzenia operacji
przelewu z rachunku bankowego skarżącej z dnia 7 listopada 2011 roku.
W rezultacie, przez wydanie zaskarżonego orzeczenia skarżącej została
wyrządzona szkoda w wysokości 19.250,00 zł, na którą składa się zasądzona
kwota wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19.12.2008 r. do dnia zapłaty (…)”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
orzeczenia wiąże się z koniecznością uprawdopodobnienia, że wydanie
zaskarżonego orzeczenia spowodowało wyrządzenie szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.). Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody stanowi jeden z zasadniczych
elementów konstrukcyjnych skargi, którego brak jest nienaprawialny i skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Samo natomiast
wyrządzenie szkody stanowi jedną z zasadniczych przesłanek dopuszczalności
skargi, z artykułu 4241
§ 1 i 2 k.p.c. wynika bowiem, że skarga przysługuje
od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji, a wyjątkowo od
prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej instancji wówczas, gdy przez
jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda. Jeżeli zatem z wydaniem
zaskarżonego orzeczenia nie można łączyć szkody, skarga stronie nie
przysługuje.
Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem uprawdopodobnienie
wyrządzenia szkody, o którym mowa w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., wymaga
3
przedstawienia wyodrębnionego wywodu prawnego przekonującego o tym,
że szkoda została już wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać
i związek przyczynowy pomiędzy nią a wydaniem orzeczenia niezgodnego
z prawem (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006 r.,
IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141 oraz z dnia 26 czerwca 2008 r., I CNP
35/08, niepubl.). W celu spełnienia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c. skarżący powinien ponadto powołać wszystkie znane mu fakty świadczące
o istnieniu związku przyczynowego pomiędzy zaskarżonym orzeczeniem
a spowodowanymi jego wydaniem stratami lub utraconymi korzyściami, a także
wskazać dowody lub co najmniej ich surogaty, uwiarygodniające twierdzenie
o powstaniu szkody (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia
2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr 1, poz.16 oraz powołane postanowienie
z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141).
Skarga nie spełnia tych wymagań.
Pozwana wprawdzie zawarła w skardze wyodrębniony wywód mający
na celu uprawdopodobnienie faktu poniesienia uszczerbku majątkowego
w określonej wysokość, dołączając dowód przelewu bankowego potwierdzającego
zapłatę na rzecz powódki kwoty 25.634 zł, jednak nie przedstawiła żadnych
argumentów na poparcie twierdzenia, że szkoda nastąpiła na skutek wydania
zaskarżonego orzeczenia. Analiza uzasadnienia skargi prowadzi do wniosku,
że choć pozwana powołała się na taką właśnie szkodę, jej powstanie
w istocie wiązała z wydaniem innego orzeczenia niż to, które zostało zaskarżone
skargą, tj. wyroku Sądu Rejonowego z dnia 15 stycznia 2010 r. zasądzającego na
rzecz powódki K. G. kwotę 28.000 zł wraz z odsetkami. Skarżąca twierdziła bowiem
jedynie, że przez wydanie zaskarżonego orzeczenia została zmuszona do
zapłacenia powódce wskazanej w skardze kwoty. O wysokości szkody miała zaś
decydować wysokość zasądzonej kwoty wraz z odsetkami.
W tej sytuacji skargę jako niedopuszczalną należało odrzucić (podobnie
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 września 2010 r., III CNP 29/10,
niepubl.).
Z omówionych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji,
na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
4
jw