V KK 16/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:V KK 146/10 VII Ka …/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 16/14
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Stępka
po rozpoznaniu z urzędu, na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 12 lutego 2014 r.,
w sprawie J. S.
skazanego z art. 178a § 1 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 6 września 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 20 lutego 2013 r.,
na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 531 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
pozostawić bez rozpoznania kasację obrońcy skazanego J. S.,
a kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 20 lutego 2013 r., J. S. został skazany
za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,
której wykonanie warunkowo zawieszono na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1
pkt. 1 k.k. na okres próby wynoszący 2 lata. Na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł
Sąd od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej i Pomocy
Pokrzywdzonym świadczenie pieniężne w kwocie 400 zł., a na podstawie art. 42 §
2 k.k. środek kamy zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na
okres 2 lat.
2
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego. Po jej rozpoznaniu Sąd
Okręgowy wyrokiem z dnia 6 września 2013 r., sygn. akt VII Ka …/13, utrzymał w
mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego. Opierając jej podstawy o
przepis art. 523 § 1 k.p.k. zarzucił:
- rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to
art. 7 i 410 k.p.k.;
- rażące naruszenie art. 433 § 2 k.p.k. poprzez nierozważenie i nieustosunkowanie
się przez sąd odwoławczy do wszystkich zarzutów i wniosków apelacji;
- w konkluzji obrońca wniósł w pierwszej kolejności o uchylenie wyroku i
uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału VII Karnego - Odwoławczego
Sądu Okręgowego w O. z dnia 5 listopada 2013 r., kasacja została przyjęta na
podstawie art. 530 § 1 k.p.k. jako odpowiadająca warunkom formalnym (k. 156).
Wpłynęła ona do Sądu Najwyższego w dniu 10 stycznia 2014 r.
W pisemnej odpowiedzi na kasację Prokurator Prokuratury Okręgowej w O.
wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Sąd Najwyższy jest zobowiązany do kontroli wymogów formalnych skargi
kasacyjnej już po przekazaniu mu przyjętej przez sąd odwoławczy kasacji. W
przedmiotowej sprawie zaszła potrzeba rozstrzygnięcia z urzędu, czy kasacja
obrońcy skazanego J. S. została prawidłowo przyjęta i czy jest prawnie
dopuszczalna. Po dokonaniu tej kontroli należy stwierdzić, że kasacja ta jest
niedopuszczalna z mocy ustawy i jako wadliwie przyjęta podlegała pozostawieniu
bez rozpoznania
Zgodnie z przepisem art. 519 k.p.k. kasacja przysługuje tylko od
prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie.
Jednocześnie przepis art. 523 § 2 k.p.k. określa przedmiotowe ograniczenia i
wskazuje kategorie spraw, w których kasacja może być wniesiona przez strony.
Stanowi, że kasację na korzyść oskarżonego można wnieść jedynie w razie
skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia
3
wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ograniczenie to nie dotyczy
kasacji wniesionych z powodu bezwzględnych przyczyn odwoławczych z art. 439
k.p.k. oraz kasacji wniesionych na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. przez Prokuratora
Generalnego lub Rzecznika Praw Obywatelskich (art. 523 § 4 k.p.k.).
A zatem a contrario, dyspozycją przepisu art. 523 § 2 k.p.k. nie są objęte przypadki
prawomocnego skazania, jeżeli takiemu skazaniu nie towarzyszy jednocześnie
prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary bezwzględnej pozbawienia wolności
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2010 r., V KK 146/10,
Lex Nr 843953).
Należy przypomnieć, iż zgodnie z przepisem art. 530 § 2 k.p.k., prezes sądu
odwoławczego, do którego wniesiono kasację, powinien odmówić jej przyjęcia m.in.
wówczas, gdy jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § 1 k.p.k.). Z kolei na
podstawie art. 531 § 1 k.p.k. Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania przyjętą
kasację, jeżeli nie odpowiada ona kryteriom z art. 530 § 2 k.p.k. Wobec
wymierzenia skazanemu S. kary pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania, kasacja byłaby dopuszczalna tylko w wypadku
postawienia zarzutu zaistnienia jednego z uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k.
Jednak w przedmiotowej kasacji taki zarzut nie został sformułowany, a skoro tak,
skarga nie powinna zostać przyjęta.
Ponieważ w przedmiotowej sprawie kasacja obrońcy skazanego została
wadliwie przyjęta, pomimo tego, że była niedopuszczalna z mocy ustawy, należało
rozstrzygnąć w trybie art. 531 § 1 k.p.k. o jej pozostawieniu bez rozpoznania.
O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego orzeczono zgodnie z art. 626 § 1
k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Stępka
po rozpoznaniu z urzędu, na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 12 lutego 2014 r.,
w sprawie J. S.
skazanego z art. 178a § 1 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 6 września 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 20 lutego 2013 r.,
na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 531 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
pozostawić bez rozpoznania kasację obrońcy skazanego J. S.,
a kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 20 lutego 2013 r., J. S. został skazany
za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,
której wykonanie warunkowo zawieszono na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1
pkt. 1 k.k. na okres próby wynoszący 2 lata. Na podstawie art. 49 § 2 k.k. orzekł
Sąd od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Postpenitencjarnej i Pomocy
Pokrzywdzonym świadczenie pieniężne w kwocie 400 zł., a na podstawie art. 42 §
2 k.k. środek kamy zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na
okres 2 lat.
2
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego. Po jej rozpoznaniu Sąd
Okręgowy wyrokiem z dnia 6 września 2013 r., sygn. akt VII Ka …/13, utrzymał w
mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca skazanego. Opierając jej podstawy o
przepis art. 523 § 1 k.p.k. zarzucił:
- rażącą obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to
art. 7 i 410 k.p.k.;
- rażące naruszenie art. 433 § 2 k.p.k. poprzez nierozważenie i nieustosunkowanie
się przez sąd odwoławczy do wszystkich zarzutów i wniosków apelacji;
- w konkluzji obrońca wniósł w pierwszej kolejności o uchylenie wyroku i
uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału VII Karnego - Odwoławczego
Sądu Okręgowego w O. z dnia 5 listopada 2013 r., kasacja została przyjęta na
podstawie art. 530 § 1 k.p.k. jako odpowiadająca warunkom formalnym (k. 156).
Wpłynęła ona do Sądu Najwyższego w dniu 10 stycznia 2014 r.
W pisemnej odpowiedzi na kasację Prokurator Prokuratury Okręgowej w O.
wniósł o jej oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Sąd Najwyższy jest zobowiązany do kontroli wymogów formalnych skargi
kasacyjnej już po przekazaniu mu przyjętej przez sąd odwoławczy kasacji. W
przedmiotowej sprawie zaszła potrzeba rozstrzygnięcia z urzędu, czy kasacja
obrońcy skazanego J. S. została prawidłowo przyjęta i czy jest prawnie
dopuszczalna. Po dokonaniu tej kontroli należy stwierdzić, że kasacja ta jest
niedopuszczalna z mocy ustawy i jako wadliwie przyjęta podlegała pozostawieniu
bez rozpoznania
Zgodnie z przepisem art. 519 k.p.k. kasacja przysługuje tylko od
prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie.
Jednocześnie przepis art. 523 § 2 k.p.k. określa przedmiotowe ograniczenia i
wskazuje kategorie spraw, w których kasacja może być wniesiona przez strony.
Stanowi, że kasację na korzyść oskarżonego można wnieść jedynie w razie
skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia
3
wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ograniczenie to nie dotyczy
kasacji wniesionych z powodu bezwzględnych przyczyn odwoławczych z art. 439
k.p.k. oraz kasacji wniesionych na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. przez Prokuratora
Generalnego lub Rzecznika Praw Obywatelskich (art. 523 § 4 k.p.k.).
A zatem a contrario, dyspozycją przepisu art. 523 § 2 k.p.k. nie są objęte przypadki
prawomocnego skazania, jeżeli takiemu skazaniu nie towarzyszy jednocześnie
prawomocne orzeczenie o wymierzeniu kary bezwzględnej pozbawienia wolności
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 czerwca 2010 r., V KK 146/10,
Lex Nr 843953).
Należy przypomnieć, iż zgodnie z przepisem art. 530 § 2 k.p.k., prezes sądu
odwoławczego, do którego wniesiono kasację, powinien odmówić jej przyjęcia m.in.
wówczas, gdy jest niedopuszczalna z mocy ustawy (art. 429 § 1 k.p.k.). Z kolei na
podstawie art. 531 § 1 k.p.k. Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania przyjętą
kasację, jeżeli nie odpowiada ona kryteriom z art. 530 § 2 k.p.k. Wobec
wymierzenia skazanemu S. kary pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem wykonania, kasacja byłaby dopuszczalna tylko w wypadku
postawienia zarzutu zaistnienia jednego z uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k.
Jednak w przedmiotowej kasacji taki zarzut nie został sformułowany, a skoro tak,
skarga nie powinna zostać przyjęta.
Ponieważ w przedmiotowej sprawie kasacja obrońcy skazanego została
wadliwie przyjęta, pomimo tego, że była niedopuszczalna z mocy ustawy, należało
rozstrzygnąć w trybie art. 531 § 1 k.p.k. o jej pozostawieniu bez rozpoznania.
O kosztach sądowych postępowania kasacyjnego orzeczono zgodnie z art. 626 § 1
k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.