Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 395/13
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 r.
sprawy J. Ł.
skazanego za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 4 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w L.
z dnia 18 czerwca 2013 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w R.
z dnia 22 lutego 2013 r.
postanowił
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciążyć skazanego J. Ł. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
J. Ł. został oskarżony o popełnienie przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. w zw. z
art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Sąd Rejonowy w R. wyrokiem z dnia 22 lutego 2013 r., wydanym w sprawie
II K …/11, uznał J. Ł. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., za
które wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności, której wykonanie na
podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 zd. 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. zawiesił warunkowo
na okres 4 lat próby.
2
Sąd Okręgowy w L., po rozpoznaniu apelacji obrońcy oskarżonego,
wyrokiem z dnia 18 czerwca 2013 r., zmienił zaskarżony wyrok poprzez wskazanie
miejsca popełnienia czynu, a w pozostałym zakresie utrzymał go w mocy, uznając
apelację za oczywiście bezzasadną.
Od powyższego wyroku Sądu odwoławczego, kasację na korzyść skazanego
J. Ł. wniósł jego obrońca z wyboru.
Zarzucając:
1. zaistnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej wymienionej w art. 439 § 1
pkt 10 k.p.k.;
2. rażące naruszenie prawa, mogące mieć wpływ na treść orzeczenia, a to
naruszenie art. 4 k.p.k., art. 5 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. w zw. z art. 433 § 2
k.p.k.;
3. rażącą obrazę prawa procesowego, która mogła mieć istotny wpływ na treść
zaskarżonego wyroku przez naruszenie art. 433 § 2 w zw. z art. 457 § 3 k.p.k.
polegające na nierozważeniu zarzutu apelacji dotyczącego obrazy art. 366
k.p.k.,
wniósł o uchylenie wyroku Sądu Okręgowego oraz wyroku Sądu
Rejonowego i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.
Prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł o oddalenie kasacji jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja wniesiona przez obrońcę skazanego J. Ł. jest oczywiście
bezzasadna, z uwagi jednak na złożony wniosek o sporządzenie uzasadnienia
postanowienia, Sąd Najwyższy zgodnie z treścią art. 535 § 3 k.p.k. ustosunkuje się
do zarzutów podniesionych w tej kasacji.
Przede wszystkim zauważyć należy, że J. Ł. Sąd Rejonowy, prawomocnym
wyrokiem z dnia 22 lutego 2013 r za czyn z art. 178a § 4 k.k. wymierzył karę roku
pozbawiania wolności, której wykonanie zostało warunkowo zawieszone na
czteroletni okres próby. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 523 § 2 k.p.k. wniesienie
kasacji na korzyść skazanego jest ustawowo niedopuszczalne. Ograniczenie to,
zgodnie z § 4 pkt 1 tegoż przepisu nie dotyczy jedynie uchybień wymienionych w
art. 439 k.p.k.
3
Analiza akt sprawy wskazuje jednak, że zarzut wystąpienia bezwzględnej
przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 pkt 10 k.p.k. jest całkowicie chybiony.
Słusznie zauważa prokurator w odpowiedzi na kasację, że zarzut ten jest
sformułowany w sposób wadliwy i mało precyzyjny i dopiero w połączeniu z
uzasadnieniem, zresztą równie mało konkretnym, wyjaśnia jego istotną treść,
równocześnie wskazując na nieznajomość akt sprawy przez wnoszącego kasację.
Wbrew twierdzeniom skarżącego w niniejszej sprawie nie zachodziła
konieczność obrony obligatoryjnej skazanego. Należy przypomnieć, że obrońca z
urzędu został wyznaczony J. Ł., na jego wniosek, na mocy art. 78 § 1 k.k., gdyż nie
stać go było na ustanowienie obrońcy z wyboru (k. 40). Wprawdzie w trakcie
postępowania Sąd zwrócił się do biegłych lekarzy psychiatrów o wydanie opinii
dotyczącej stanu zdrowia oskarżonego, jednakże biegli w swojej opinii z dnia 28
września 2012 r. stwierdzili, że jego poczytalność w chwili popełnienia czynu, jak i
stan jego zdrowia w czasie postępowania nie budzą wątpliwości (k. 115-121). W
takiej sytuacji, wobec treści art. 79 § 4 k.p.k. nie można uznać, aby na jakimkolwiek
etapie postępowania, obrona J. Ł. była obligatoryjna, a udział obrońcy w toku
postępowania obowiązkowy. Wskazać jednakże należy, że na każdym terminie
rozprawy oskarżony był reprezentowany przez obrońcę z urzędu, z substytucji
którego występowali aplikanci adwokaccy, a w aktach sprawy znajdują się
stosowne upoważnienia, czego obrońca widocznie nie zauważył. Podobnie jak
tego, że S. S. został przesłuchany w charakterze świadka na rozprawie w dniu 4
kwietnia 2012 r., na którą nie stawił się oskarżony będący prawidłowo
powiadomiony, natomiast obecny był obrońca z urzędu oskarżonego, który
aktywnie uczestniczył w przesłuchaniu tego świadka (k.63-64).
Pozostałe zarzuty naruszenia prawa procesowego zawarte w kasacji są
niedopuszczalne, co zwalnia Sąd Najwyższy z dokonywania jakichkolwiek
rozważań na ich temat.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia, obciążając skazanego J. Ł. kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 636 § 1 k.p.k.
4