Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 12/14
POSTANOWIENIE
Dnia 8 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Siuchniński
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 kwietnia 2014 r.,
zażalenia P. K.
na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 lutego 2014 r., sygn. akt … 2/14,
odmawiającego przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w R.
z dnia 31 marca 2009 r., sygn. akt … 165/08,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1 k.p.k. i w zw. z art. 530 § 3
k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
P. K., pismem z dnia 28 sierpnia 2009 r. złożył wniosek o wznowienie
postępowania, zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w R. z dnia 31 marca
2009 r., sygn. akt … 165/08, a następnie w odrębnym piśmie, datowanym na 6
października 2009 r. zwrócił się o wyznaczenie mu obrońcy z urzędu w celu
sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania. Zarządzeniem z
dnia 12 października 2009 r. został mu przyznany obrońca z urzędu, który
stwierdził brak podstaw do wystąpienia z wnioskiem o wznowienie postępowania. P.
K. odebrał informację o rezultacie analizy akt sprawy przez obrońcę z urzędu wraz
z wezwaniem do uzupełnienia braku formalnego osobistego wniosku w dniu 5
2
listopada 2009 r. Po bezskutecznym upływie terminu do uzupełnienia braku
wniosku o wznowienie postępowania. Zastępca Przewodniczącego Wydziału II
Karnego Sądu Apelacyjnego zarządzeniem z dnia 26 listopada 2009 r. odmówił
przyjęcia sporządzonego przez P. K. wniosku o wznowienie postępowania w
sprawie … 165/08 Sądu Okręgowego w R.
Pismem z dnia 23 grudnia 2013 r. P. K. złożył kolejny osobisty wniosek o
wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w R. z dnia 31 marca 2009 r., sygn. akt … 165/08, wnosząc
jednocześnie o wyznaczeniu mu obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania.
Przewodniczący II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego zarządzeniem z
dnia 8 stycznia 2014 r. nie uwzględnił wniosku o wyznaczenie obrońcy z urzędu
oraz wezwał P. K. do usunięcia braku formalnego wniosku o wznowienie
postępowania poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata lub radcę
prawnego. Po bezskutecznym upływie terminu do uzupełnienia tego braku
Przewodniczący II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego zarządzeniem z dnia 3
lutego 2014 r., sygn. akt … 2/14, odmówił przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania w sprawie o sygn. akt … 165/08, która toczyła się przed Sądem
Okręgowym w R.
Na to zarządzenie zażalenie wniósł P. K., wskazując ogólnie na nowe
okoliczności istotne dla kwestii wznowienia postępowania, które w jego
przekonaniu powinny skłonić Przewodniczącego Wydziału do zapoznania się z
wskazanymi we wniosku materiałami dowodowymi przed podjęciem zaskarżonej
decyzji i wydaniem zarządzenia o odmowie wyznaczenia obrońcy z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z treścią art. 545 § 2 k.p.k. wniosek o wznowienie postępowania,
który nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez
adwokata albo radcę prawnego. W realiach procesowych rozpoznawanej sprawy
oczywiste jest, że skarżący tego wymogu nie spełnił, albowiem wniosek o
wznowienie postępowania został osobiście sporządzony i podpisany przez
skazanego. Analiza toku postępowania nie wskazuje natomiast, by wystąpiły
3
jakiekolwiek uchybienia, które należałoby uwzględnić z urzędu, jak również by
zostały niewłaściwie obliczone terminy do uzupełnienia braku formalnego wniosku.
Jeśli chodzi o kwestionowanie przez skarżącego zasadności odmowy
przyznania ponownie obrońcy z urzędu, to jak przyjmuje się w najnowszym
orzecznictwie, kwestia ta, wobec braku jej zaskarżalności osobnym środkiem
odwoławczym, może być podnoszona w zażaleniu na odmowę przyjęcia wniosku o
wznowienie postępowania (zob. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 20
marca 2013 r., III KZ 13/13, LEX nr 1293220 oraz z dnia 29 października 2010 r., III
KZ 74/10, OSNwSK 2010/1/2120, LEX nr 843571). W tym kontekście należy
stwierdzić, że w uzasadnieniu zarządzenia odmawiającego przyznania obrońcy z
urzędu akcent położono na fakt, że w związku z pierwszym osobistym wnioskiem o
wznowienie sprzed 5 lat został wyznaczony obrońca z urzędu, który stwierdził
wówczas brak podstaw do wznowienia postępowania. Nie jest to jednak pogląd
mogący właściwie uzasadnić podjętą decyzję, albowiem wobec odmiennej treści
obu wniosków o wznowienie należało rozważyć, czy skazany podniósł nowe
okoliczności, o których nie wiedział wyznaczony uprzednio obrońca z urzędu.
Niemniej jednak analiza treści ponownego, osobistego wniosku o wznowienie
postępowania wskazuje, że skarżący nie wskazał w swym piśmie na nowe
okoliczności, które winien byłby ewentualnie rozważyć ustanowiony nowy obrońca z
urzędu. Prowadzi to do wniosku, że pomimo niepełności wywodu,
zaprezentowanego w uzasadnieniu zarządzenia o odmowie wyznaczenia obrońcy z
urzędu z dnia 3 lutego 2014 r., uchybienie to nie rzutowało na wadliwość podjętej
decyzji procesowej, odmawiającej przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
sporządzonego osobiście przez P. K., tym bardziej że taki wniosek, prawidłowy pod
względem formalnym, będzie mógł on złożyć w każdej chwili.
Mając na uwadze powyższe, wobec niestwierdzenia okoliczności, o których
mowa w art. 439 § 1 k.p.k., Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.