V CNP 57/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 57/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi M. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 7 listopada 2012 r., w sprawie z powództwa G. P.
przeciwko M. P. o opróżnienie lokalu mieszkalnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 kwietnia 2014 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu prawnego przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. m. in. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141 i z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ.).
Złożona przez pozwaną skarga nie spełnia wymogu uprawdopodobnienia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, gdyż
skarżąca nie podniosła w ogóle okoliczności wystąpienia po jej stronie uszczerbku
majątkowego.
W orzecznictwie podkreśla się, że wszystkie wymienione w art. 4245
§ 1
k.p.c. elementy muszą być w piśmie wyraźnie zamieszczone, aby pismo takie
można było uznać za skargę (por. postanowienie SN z dnia 13 listopada 2007 r.,
III CNP 78/07, nie publ.). Brak któregokolwiek z elementów konstrukcyjnych skargi
jest brakiem istotnym, nieusuwalnym w trybie wezwania do uzupełnienia braków
formalnych skargi i powoduje jej odrzucenie a limine (por. postanowienie SN z dnia
18 stycznia 2006 r., III CNP 26/05, niepubl.).
Z powyższych względów Sąd Najwyższy uznał, że skarga nie spełnia
wymogów ustawowych uregulowanych w Księdze pierwszej Tytule VI Dziale VIII
k.p.c. i orzekł jak w sentencji (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie ze skargi M. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 7 listopada 2012 r., w sprawie z powództwa G. P.
przeciwko M. P. o opróżnienie lokalu mieszkalnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 kwietnia 2014 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.). Wymaganie
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu prawnego przekonującego, że szkoda została
wyrządzona oraz określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy
z wydaniem orzeczenia niezgodnego z prawem (por. m. in. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8,
poz. 141 i z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, nie publ.).
Złożona przez pozwaną skarga nie spełnia wymogu uprawdopodobnienia
szkody spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, gdyż
skarżąca nie podniosła w ogóle okoliczności wystąpienia po jej stronie uszczerbku
majątkowego.
W orzecznictwie podkreśla się, że wszystkie wymienione w art. 4245
§ 1
k.p.c. elementy muszą być w piśmie wyraźnie zamieszczone, aby pismo takie
można było uznać za skargę (por. postanowienie SN z dnia 13 listopada 2007 r.,
III CNP 78/07, nie publ.). Brak któregokolwiek z elementów konstrukcyjnych skargi
jest brakiem istotnym, nieusuwalnym w trybie wezwania do uzupełnienia braków
formalnych skargi i powoduje jej odrzucenie a limine (por. postanowienie SN z dnia
18 stycznia 2006 r., III CNP 26/05, niepubl.).
Z powyższych względów Sąd Najwyższy uznał, że skarga nie spełnia
wymogów ustawowych uregulowanych w Księdze pierwszej Tytule VI Dziale VIII
k.p.c. i orzekł jak w sentencji (art. 3989
§ 2 k.p.c.).