Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 452/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski (przewodniczący)
SSN Jerzy Steckiewicz (sprawozdawca)
SSN Andrzej Stępka
Protokolant Teresa Jarosławska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie W. P.
ukaranego z art. 96 § 3 k.w. w zw. z art. 24 § 1 i 3 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 29 kwietnia 2014 r.,
kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść obwinionego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w W.
z dnia 4 lutego 2013 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1
pkt 9 k.p.w. umarza postępowanie,
2. kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku
nakazowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 4 lutego 2013 r., sygn. akt: II W …/13,
na mocy którego W. P., za popełnienie wykroczenia określonego w art. 96 § 3 k.w.,
polegającego na tym, że od dnia 9 października 2012 r. do dnia 18 stycznia 2013 r.
na żądanie Straży Miejskiej w W. nie wskazał komu powierzył swój pojazd do
kierowania lub używania, skazany został na karę 200 złotych grzywny.
Autor kasacji podnosząc „rażące naruszenie prawa procesowego, tj. art. 5 §
1 pkt 9 k.p.w. w zw. z art. 17 § 3 k.p.w., polegające na ukaraniu obwinionego za
wykroczenie stypizowane w art. 96 § 3 k.w., pomimo istnienia negatywnej
przesłanki procesowej w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela, co
stanowi bezwzględna przyczynę odwoławczą, określoną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.,
wniósł:
- o uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego i umorzenie postępowania
na podstawie art. 5 § 1 pkt 9 k.p.w.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Niewątpliwie, rację ma Rzecznik Praw Obywatelskich wywodząc, że
wnosząc do sądu wniosek o ukaranie W. P. za popełnienie wykroczenia, o którym
mowa w art. 96 § 3 k.w., Straż Miejska w W. wykroczyła poza zakres swoich
uprawnień ustawowych. Skutkiem tego wydany w sprawie wyrok zapadł w sytuacji
braku skargi uprawnionego oskarżyciela (art. 5 § 1 pkt 9 k.p.w.), co stanowiło
bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w.
Kwestię organów uprawnionych do wnoszenia i popierania wniosków o
ukaranie w sprawach o wykroczenie reguluje art. 17 k.p.w., a w odniesieniu do
straży gminnych (miejskich) § 3 tego przepisu, przyznając im takie uprawnienie
wówczas, gdy w zakresie swojego działania ujawniły wykroczenie.
Kompetencje straży gminnych (miejskich) w obszarze ruchu drogowego
określa art. 129 b ustawy z dnia 20 czerwca 1999 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.
U. z 2012 r., poz. 1137 ze zmianami). Przepis ten, mimo kilkakrotnej nowelizacji,
nie poszerzył jednak uprawnień straży gminnych (miejskich) w zakresie kierowania
wniosków o ukaranie o czyn z art. 96 § 3 k.w.
Z tych powodów, jak słusznie wywiedziono w kasacji, Straży Miejskiej w W.
nie przysługiwało prawo do wniesienia wniosku o ukaranie W. P.; skoro stało się
3
inaczej, to należało uznać, że wniosek pochodził od nieuprawnionego oskarżyciela i
w związku z tym uchylić zaskarżony wyrok i na podstawie art. 5 § 1 pkt 9 k.p.w.
umorzyć postępowanie (zobacz w podobnej kwestii np. wyrok Sądu Najwyższego z
dnia 25 maja 2010 r., sygn. akt: III KK 116/10).

III KK 452/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia