Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt SNO 12/14
POSTANOWIENIE
Dnia 29 kwietnia 2014 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Małgorzata Gierszon (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie
sędziego Sądu Rejonowego
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 29 kwietnia 2014 r.
zażalenia wniesionego przez obwinionego
na postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego
z dnia 7 stycznia 2014 r. o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego
postanowił:
pozostawić zażalenie bez rozpoznania.
UZASADNIENIE
W dniu 11 stycznia 2007 r. do Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego
wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Sądu Okręgowego w […] o
rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej przeciwko sędziemu Sądu Rejonowego o to, że:
I. w okresie od 30 stycznia 1998 r. do 29 października 1999 r. podrobił
podpis D. K. na fakturach VAT w miejscu osoby uprawnionej do ich odbioru, a
wystawionych dla nabywcy „B”., czym rażąco uchybił godności urzędu sędziego, tj.
popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca
2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98 , poz. 1070 );
II. we wrześniu 1997 r. polecił księgowej „B”. - K. G. sporządzenie rachunku
uproszczonego nr […] za rzekomo wykonany przez w/w firmę remont jego
2
mieszkania, celem przedłożenia przez niego rachunku w Urzędzie Skarbowym dla
uzyskania zwrotu podatku VAT, pomimo tego, że remont taki nigdy przez w/w firmę
nie został przeprowadzony i rachunek ten w miejscu uprawnionego podpisał, czym
rażąco uchybił godności sędziego, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z
art. 107 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych
( Dz. U. Nr 98, poz. 1070 – zwaną dalej u.s.p.).
Postanowieniem z dnia 2 lutego 2007 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
zawiesił postępowanie dyscyplinarne przeciwko sędziemu W. Z. do czasu
ukończenia postępowania karnego w sprawie […] toczącej się (pierwotnie) przed
Sądem Rejonowym w […]. Zarzuty postawione sędziemu w tej sprawie karnej – w
swojej treści – były tożsame z tymi postawionymi sędziemu w niniejszym
postępowaniu dyscyplinarnym. W tej sytuacji Sąd uznał, że skoro oba
postępowania toczą się równolegle i nie jest możliwe równoczesne dysponowanie
przez oba sądy aktami sprawy to zaistniałą sytuację uznać należy za długotrwałą
przeszkodę uzasadniającą zawieszenie postępowania.
Z uwagi na zakończenie prawomocne postępowania karnego -
postanowieniem o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie co do czynu
zarzucanego w pkt. II aktu oskarżenia oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w […] z
dnia 13 grudnia 2013 r. w sprawie […] i tym samym ustania przeszkody do
prowadzenia postępowania dyscyplinarnego – Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
postanowieniem z dnia 7 stycznia 2014 r. podjął to zawieszone postępowanie.
Odpis tego postanowienia wysłano obwinionemu w dniu 7 stycznia 2014 r.,
który doręczono mu w dniu 22 stycznia 2014 r.
W dniu 29 stycznia 2014 r. obwiniony nadał w urzędzie pocztowym
(niepodpisane przez siebie) zażalenie na to postanowienie w którym podniósł, że
akta sprawy są nadal niedostępne, bowiem mimo złożenia wniosku o uzasadnienie
wydanego przez sąd odwoławczy wyroku w celu wniesienia od niego kasacji,
dotychczas nie otrzymał tego uzasadnienia. Stąd też uważa, że nadal istnieje
przeszkoda uzasadniająca zawieszenie postępowania dyscyplinarnego.
3
Zarządzeniem z dnia 3 lutego 2014 r. obwiniony został wezwany do
usunięcia wspomnianego braku formalnego zażalenia poprzez jego podpisanie.
W dniu 12 marca 2014 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynęło podpisane przez
obwinionego zażalenie.
Wcześniej, bo w dniu 3 lutego 2014 r., Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
przeprowadził rozprawę w sprawie obwinionego i wydał wyrok mocą którego m.in.
uznał go za winnego zarzucanego mu w pkt. I przewinienia dyscyplinarnego i na
podstawie art. 109 § 1 pkt 5 u.s.p. orzekł wobec niego karę dyscyplinarną złożenia
ze służby. Nadto w tym samym dniu Sąd wydał postanowienie o umorzeniu
postępowania dyscyplinarnego o czyn zarzucany obwinionemu w pkt. II, wobec
przedawnienia.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny , odnośnie wniesionego przez
obwinionego zażalenia , zważył, co następuje.
Stwierdzone, a opisane powyżej, zdarzenia procesowe skutkowały
koniecznością pozostawienia bez rozpoznania wniesionego przez obwinionego
zażalenia na postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania .
Zakończenie postępowania dyscyplinarnego przez Sąd I instancji, wydaniem
wspomnianych orzeczeń, niewątpliwie zakończyło ten etap dotychczasowego
sądowego postępowania dyscyplinarnego. Wprawdzie rozstrzygnięcia te nie są
jeszcze prawomocne (wobec trudności doręczenia obwinionemu ich odpisów - k.
527), niemniej jednak okoliczność ta, dla oceny zaistniałej sytuacji procesowej w
niniejszym postępowaniu, nie ma istotnego znaczenia. Nie ulega wszak
wątpliwości, że postępowanie dyscyplinarne podjęte zaskarżonym postanowieniem
zostało przeprowadzone i zakończone. W tym układzie procesowym, wobec tych
zaistniałych faktów, zażalenie na to postanowienie stało się już bezprzedmiotowe.
Niezależnie od przytoczonych wyżej okoliczności dotyczących tak powodów
pierwotnego zawieszenia postępowania dyscyplinarnego wobec obwinionego, jak i
bezsporności samego faktu zakończenia wobec niego prawomocnym wyrokiem
skazującym postępowania karnego i tym samym obiektywnego ustania przeszkód
4
do kontynuowania postępowania dyscyplinarnego, oraz oceny znaczenia samych
zaszłości podniesionych przez obwinionego w przedmiotowym zażaleniu –
stwierdzić należy, że zaistniały w sprawie układ procesowy nie implikuje
pozbawieniem obwinionego możliwości zrealizowania, przyznanego mu przez
ustawę, uprawnienia do zakwestionowania zasadności zaskarżonego
postanowienia. Będzie mógł to bowiem nadal uczynić – o ile tak zdecyduje – w
odwołaniu od wyroku z dnia 3 lutego 2014 r. W tym to środku odwoławczym,
stosownymi zarzutami, może bowiem wciąż podważać samą zasadność podjęcia
zawieszonego postępowania dyscyplinarnego, skoro postanowienie to niewątpliwie
doprowadziło do procesowej możliwości wydania kończącego pierwszoinstancyjne
postępowanie, wspomnianego wyroku. Dokonując zatem (tej ewentualnej) kontroli
instancyjnej tego orzeczenia – w związku z takim odwołaniem – sąd odwoławczy
będzie zobowiązany również i te, tak postawione zarzuty rozważyć.
Z tych to względów, na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 u.s.p. –
należało postanowić jak wyżej.