V CSK 476/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PK 284/11 I PKN 129/01
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 476/13
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w W.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 czerwca 2013 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 270 ( dwieście siedemdziesiąt
) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
2
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 k.p.c.), a obowiązkiem
skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do tych przesłanek (art. 3984
§ 2 k.p.c.),
gdyż tylko wówczas może być osiągnięty cel wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 k.p.c. Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności
powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 3989
§ 1
k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej powódka powołała się na
występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 3989
§ 1 pkt 1
k.p.c.), sprowadzającego się do pytania, czy sąd cywilny rozpoznający sprawę
o ochronę dóbr osobistych powinien na potrzeby rozstrzygnięcia tej sprawy ustalić
i zbadać, czy organy sądu karnego (przewodniczący wydziału karnego) prawidłowo
stosował przepisy postępowania karnego stwierdzając prawomocność wyroku
zaocznego i zarządzając poszukiwanie listem gończym oraz wykonanie kary
pozbawienia wolności osobistej?
Przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w związku z występowaniem
w sprawie istotnego zagadnienia prawnego wymaga przedstawienia problemu
o charakterze abstrakcyjnym, nierozstrzygniętego w dotychczasowym
orzecznictwie i wymagającego pogłębionej wykładni (por. np. postanowienie Sądu
Najwyższego z 2 października 2001 r., I PKN 129/01, OSNP 2003, nr 18, poz. 436).
W postanowieniu z 23 marca 2012 r., II PK 284/11 (Lex nr 1214575), Sąd
Najwyższy wyjaśnił, że zagadnieniem prawnym jest zagadnienie, które wiąże się
z określonym przepisem prawa materialnego lub procesowego względnie
uregulowaniem prawnym, których wyjaśnienie ma nie tylko znaczenie dla
3
rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, ale także dla rozstrzygnięcia innych podobnych
spraw. Wskazanie na zagadnienie prawne uzasadniające wniosek o rozpoznanie
skargi kasacyjnej powinno nastąpić przez jego sformułowanie jako problemu
prawnego wymagającego rozstrzygnięcia, określenie przepisów prawa, w związku
z którymi powstało i wskazanie argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen.
Dopiero wówczas Sąd Najwyższy ma podstawę do rozważenia, czy przedstawione
zagadnienie jest rzeczywiście zagadnieniem „prawnym" oraz czy jest to
zagadnienie „istotne”.
Powódka w niniejszej sprawie ograniczyła się do sformułowania pytania, na
które odpowiedź określiłaby warunki decydujące o możliwości zakwalifikowania
jako bezprawnego działania pozwanego, w związku z którym miało dojść do
naruszenia jej dóbr osobistych. Działanie to miało szczególny charakter, gdyż
polegało na stwierdzeniu prawomocności wyroku zaocznego i wydaniu zarządzenia
wykonania wobec powódki kary orzeczonej wyrokiem zaocznym wydanym przez
sąd karny. Działanie to zostało podjęte na podstawie norm procedury karnej, które
określają, jaki organ i na jakich zasadach może sprawować kontrolę prawidłowości
ich stosowania. Ta zasada została wyraźnie zadeklarowana w przepisach
o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną wydaniem orzeczenia (art. 4172
§ 2
k.c.), a jej obowiązywanie musi być uwzględnione także wtedy, gdy rozważane
działanie miało wyrządzić dochodzącemu roszczeń krzywdy w związku
z naruszeniem dóbr osobistych.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 3989
§ 1 k.p.c. oraz - co do kosztów
postępowania - art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.,
§ 13 ust. 4 pkt 2 w zw. z § 11 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst
jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 461), orzeczono jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa K. H.
przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w W.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 maja 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 czerwca 2013 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza od powódki na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwotę 270 ( dwieście siedemdziesiąt
) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
2
UZASADNIENIE
Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli
w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni
przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona (art. 3989
§ 1 k.p.c.), a obowiązkiem
skarżącego jest sformułowanie i uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania w nawiązaniu do tych przesłanek (art. 3984
§ 2 k.p.c.),
gdyż tylko wówczas może być osiągnięty cel wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 2 k.p.c. Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania wynika z oceny, czy okoliczności
powołane przez skarżącego odpowiadają tym, o których jest mowa w art. 3989
§ 1
k.p.c.
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej powódka powołała się na
występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 3989
§ 1 pkt 1
k.p.c.), sprowadzającego się do pytania, czy sąd cywilny rozpoznający sprawę
o ochronę dóbr osobistych powinien na potrzeby rozstrzygnięcia tej sprawy ustalić
i zbadać, czy organy sądu karnego (przewodniczący wydziału karnego) prawidłowo
stosował przepisy postępowania karnego stwierdzając prawomocność wyroku
zaocznego i zarządzając poszukiwanie listem gończym oraz wykonanie kary
pozbawienia wolności osobistej?
Przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w związku z występowaniem
w sprawie istotnego zagadnienia prawnego wymaga przedstawienia problemu
o charakterze abstrakcyjnym, nierozstrzygniętego w dotychczasowym
orzecznictwie i wymagającego pogłębionej wykładni (por. np. postanowienie Sądu
Najwyższego z 2 października 2001 r., I PKN 129/01, OSNP 2003, nr 18, poz. 436).
W postanowieniu z 23 marca 2012 r., II PK 284/11 (Lex nr 1214575), Sąd
Najwyższy wyjaśnił, że zagadnieniem prawnym jest zagadnienie, które wiąże się
z określonym przepisem prawa materialnego lub procesowego względnie
uregulowaniem prawnym, których wyjaśnienie ma nie tylko znaczenie dla
3
rozstrzygnięcia konkretnej sprawy, ale także dla rozstrzygnięcia innych podobnych
spraw. Wskazanie na zagadnienie prawne uzasadniające wniosek o rozpoznanie
skargi kasacyjnej powinno nastąpić przez jego sformułowanie jako problemu
prawnego wymagającego rozstrzygnięcia, określenie przepisów prawa, w związku
z którymi powstało i wskazanie argumentów, które prowadzą do rozbieżnych ocen.
Dopiero wówczas Sąd Najwyższy ma podstawę do rozważenia, czy przedstawione
zagadnienie jest rzeczywiście zagadnieniem „prawnym" oraz czy jest to
zagadnienie „istotne”.
Powódka w niniejszej sprawie ograniczyła się do sformułowania pytania, na
które odpowiedź określiłaby warunki decydujące o możliwości zakwalifikowania
jako bezprawnego działania pozwanego, w związku z którym miało dojść do
naruszenia jej dóbr osobistych. Działanie to miało szczególny charakter, gdyż
polegało na stwierdzeniu prawomocności wyroku zaocznego i wydaniu zarządzenia
wykonania wobec powódki kary orzeczonej wyrokiem zaocznym wydanym przez
sąd karny. Działanie to zostało podjęte na podstawie norm procedury karnej, które
określają, jaki organ i na jakich zasadach może sprawować kontrolę prawidłowości
ich stosowania. Ta zasada została wyraźnie zadeklarowana w przepisach
o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną wydaniem orzeczenia (art. 4172
§ 2
k.c.), a jej obowiązywanie musi być uwzględnione także wtedy, gdy rozważane
działanie miało wyrządzić dochodzącemu roszczeń krzywdy w związku
z naruszeniem dóbr osobistych.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 3989
§ 1 k.p.c. oraz - co do kosztów
postępowania - art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.,
§ 13 ust. 4 pkt 2 w zw. z § 11 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst
jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 461), orzeczono jak w postanowieniu.