Tw 2/05
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
106/3B/2005
POSTANOWIENIE
z dnia 23 lutego 2005 r.
Sygn. akt Tw 2/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych o zbadanie zgodności:
art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 263, poz. 2619), zmieniającego art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z art. 2, art. 118 ust. 1 i 2 oraz art. 119 ust. 1 i 2 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.
UZASADNIENIE:
W dniu 4 stycznia 2004 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych o zbadanie zgodności art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 263, poz. 2619), zmieniającego art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z art. 2, art. 118 ust. 1 i 2 oraz art. 119 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Ocena konstytucyjności, kwestionowanego przez wnioskodawcę przepisu ustawy z 18 listopada 2004 r., była już przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wyrokiem z 15 lutego 2005 r., w sprawie o sygn. K 48/04, (OTK ZU nr 2/A/2005, poz. 15) Trybunał stwierdził niezgodność art. 1 pkt 13 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw z art. 2 Konstytucji. Biorąc pod uwagę ostateczność orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (art. 190 ust. 1 Konstytucji), niedopuszczalne jest zatem dokonywanie ponownej kontroli konstytucyjności aktu normatywnego, co do którego Trybunał orzekł już w sposób ostateczny. Tego rodzaju sytuacja uniemożliwia prowadzenie postępowania przed Trybunałem w niniejszej sprawie i stanowi samoistna przesłankę odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu.
2. Niezależnie od ustaleń zawartych w pkt 1 niniejszego uzasadnienia, należałoby również odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, z uwagi na to, iż kwestionowane przepisy nie należą do spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy, w rozumieniu art. 191 ust. 2 Konstytucji. Jak wielokrotnie podkreślał Trybunał, uprawnienie organizacji pracodawców do wystąpienia z wnioskiem w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm, ogranicza się wyłącznie do spraw dotyczących relacji pracodawca – pracownik (por. postanowienia TK m.in. z 28 stycznia 2004 r., Tw 74/02, OTK ZU nr 1/B/2004, poz. 2 oraz z 25 marca 2004 r., Tw 37/03, OTK ZU nr 3/B/2004, poz. 163). Należy stwierdzić, iż niedopuszczalność merytorycznego rozpatrzenia sprawy z powodu wykroczenia poza przedmiotowy zakres zaskarżenia, jaki względem organizacji pracodawców ustala art. 191 ust. 2 Konstytucji, wyklucza jednocześnie możliwość dokonania oceny kwestionowanego aktu, z punktu widzenia jakichkolwiek wzorców kontroli, w tym wypadku także art. 118 ust. 1 i 2 oraz art. 119 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 23 lutego 2005 r.
Sygn. akt Tw 2/05
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Janusz Niemcewicz,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych o zbadanie zgodności:
art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 263, poz. 2619), zmieniającego art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z art. 2, art. 118 ust. 1 i 2 oraz art. 119 ust. 1 i 2 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.
UZASADNIENIE:
W dniu 4 stycznia 2004 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych o zbadanie zgodności art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 263, poz. 2619), zmieniającego art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z art. 2, art. 118 ust. 1 i 2 oraz art. 119 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:
1. Ocena konstytucyjności, kwestionowanego przez wnioskodawcę przepisu ustawy z 18 listopada 2004 r., była już przedmiotem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wyrokiem z 15 lutego 2005 r., w sprawie o sygn. K 48/04, (OTK ZU nr 2/A/2005, poz. 15) Trybunał stwierdził niezgodność art. 1 pkt 13 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw z art. 2 Konstytucji. Biorąc pod uwagę ostateczność orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego (art. 190 ust. 1 Konstytucji), niedopuszczalne jest zatem dokonywanie ponownej kontroli konstytucyjności aktu normatywnego, co do którego Trybunał orzekł już w sposób ostateczny. Tego rodzaju sytuacja uniemożliwia prowadzenie postępowania przed Trybunałem w niniejszej sprawie i stanowi samoistna przesłankę odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu.
2. Niezależnie od ustaleń zawartych w pkt 1 niniejszego uzasadnienia, należałoby również odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, z uwagi na to, iż kwestionowane przepisy nie należą do spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy, w rozumieniu art. 191 ust. 2 Konstytucji. Jak wielokrotnie podkreślał Trybunał, uprawnienie organizacji pracodawców do wystąpienia z wnioskiem w sprawie abstrakcyjnej kontroli norm, ogranicza się wyłącznie do spraw dotyczących relacji pracodawca – pracownik (por. postanowienia TK m.in. z 28 stycznia 2004 r., Tw 74/02, OTK ZU nr 1/B/2004, poz. 2 oraz z 25 marca 2004 r., Tw 37/03, OTK ZU nr 3/B/2004, poz. 163). Należy stwierdzić, iż niedopuszczalność merytorycznego rozpatrzenia sprawy z powodu wykroczenia poza przedmiotowy zakres zaskarżenia, jaki względem organizacji pracodawców ustala art. 191 ust. 2 Konstytucji, wyklucza jednocześnie możliwość dokonania oceny kwestionowanego aktu, z punktu widzenia jakichkolwiek wzorców kontroli, w tym wypadku także art. 118 ust. 1 i 2 oraz art. 119 ust. 1 i 2 Konstytucji.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Trybunał Konstytucyjny postanowił jak w sentencji.