Pełny tekst orzeczenia

164



POSTANOWIENIE

z dnia 28 lipca 2004 r.

Sygn. akt Tw 37/03





Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Marek Safjan – przewodniczący

Teresa Dębowska-Romanowska – sprawozdawca

Marek Mazurkiewicz,



po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym zażalenia na postanowienie z dnia 25 marca 2004 r. o odmowie nadania dalszego biegu wnioskowi Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych,





p o s t a n a w i a:





nie uwzględnić zażalenia.





UZASADNIENIE:



W dniu 17 listopada 2003 r. wpłynął do Trybunału Konstytucyjnego wniosek Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych (dalej również: PKPP) o stwierdzenie zgodności art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) z art. 2 i art. 63 Konstytucji; art. 53 ust. 1, 2, 6, 7 i 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 32 ust. 1 Konstytucji; art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 2, art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji; art. 62 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 2, art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji; art. 87 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 2, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 2, art. 21 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 64, art. 164 ust. 1 i 3 oraz art. 166 ust. 1 Konstytucji i art. 4 ust. 2, 4 i 5 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego; art. 89 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 2 Konstytucji; art. 10 ust. 2 pkt 8, art. 86 i art. 88 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 2 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 15 grudnia 2003 r. wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych przez wskazanie umocowanego przedstawiciela w sprawie wniosku złożonego do Trybunału Konstytucyjnego; doręczenie czterech pełnych kopii wyciągu z rejestru sądowego; wyjaśnienie rozbieżności między składem Zarządu Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych uwidocznionym w wyciągu z rejestru sądowego, a przedstawionym na liście obecności posiedzenia Zarządu z 8 października 2003 r.

W dniu 23 grudnia 2003 r. zostało dostarczone Trybunałowi Konstytucyjnemu pismo, w którym pełnomocnik wnioskodawcy odniósł się do stwierdzonych przez Trybunał braków formalnych wniosku.

Postanowieniem z 25 marca 2004 r. Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, uzasadniając je tym, że przepisy kwestionowane przez wnioskodawcę nie dotyczą spraw objętych zakresem działania PKPP.

W dniu 7 kwietnia 2004 r. wpłynęło do Trybunału Konstytucyjnego zażalenie wnioskodawcy na postanowienie z 25 marca 2004 r. Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych, zarzucając mu naruszenie art. 36 ust. 3 w związku z art. 39 oraz art. 25 ust. 1 ustawy o TK, a także naruszenie art. 2 i art. 7 Konstytucji oraz art. 191 ust. 1 pkt 4 i art. 191 ust. 2 Konstytucji w związku z art. 1 i art. 5 ustawy o organizacjach pracodawców w związku z art. 36 ust. 3 ustawy o TK. W zażaleniu PKPP domaga się uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i nadanie dalszego biegu sprawie.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



1. Na wnioskodawcach występujących do Trybunału Konstytucyjnego o dokonanie abstrakcyjnej kontroli norm na podstawie legitymacji szczególnej ciąży obowiązek wykazania, że wniosek pochodzi od jednego z grupy podmiotów wymienionych w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji, a ponadto, że kwestionowany akt prawny dotyczy ich zakresu działania (art. 191 ust. 2 Konstytucji). Składający wniosek musi posiadać legitymację procesową na każdym etapie postępowania. Z punktu widzenia procesowego wnioskodawca jest obowiązany wykazać swoją legitymację nie później niż do momentu wydania postanowienia Trybunału Konstytucyjnego o odmowie nadania biegu wnioskowi (por.: postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 27 listopada 2002 r., Tw 25/02, OTK ZU nr 3/B/2002, poz. 190). Rozpatrując zażalenie na postanowienie wydane w składzie jednego sędziego Trybunał Konstytucyjny bada, czy w chwili wydawania tegoż postanowienia zaszły przesłanki odmowy nadania dalszego biegu wnioskowi. Przy rozpatrywaniu zażalenia wnioskodawcy Trybunał koncentruje się przede wszystkim na zarzutach w nim podniesionych.



2. W zażaleniu z 5 kwietnia 2004 r. wnioskodawca wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia TK z 25 marca 2004 r.

Trybunał pragnie zauważyć, że rozpatrywane zażalenie jest oparte na identycznych zarzutach jak zażalenia złożone na postanowienia Trybunału wydane w innych sprawach z wniosku Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych (por. m.in. sprawy o sygn. akt Tw 74/02 oraz Tw 22/03). Zarzuty te dotyczą dwóch spraw: po pierwsze, jak podnosi wnioskodawca, nie jest dopuszczalne badanie przez Trybunał Konstytucyjny w fazie wstępnego rozpoznania wniosku, czy przepisy kwestionowane we wniosku pochodzącym od podmiotów wymienionych w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji dotyczą ich zakresu działania. Po drugie – zdaniem PKPP wskazane we wniosku przepisy dotyczą spraw objętych zakresem jej działania. Zakres ten powinien być wyznaczony przez Trybunał Konstytucyjny przy uwzględnieniu przepisów ustawy o organizacjach pracodawców oraz postanowień statutu Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych.



3. Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się już w sposób wyczerpujący w sprawie przytoczonych wyżej zarzutów wnioskodawcy w postanowieniach skierowanych do Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych, w szczególności w wydanym w pełnym składzie postanowieniu z 28 stycznia 2004 r. (Tw 74/02). W jego uzasadnieniu Trybunał stwierdził, że „organizacja pracodawców nie jest uprawniona do kierowania do Trybunału Konstytucyjnego wniosku dotyczącego przepisów odnoszących się do działalności gospodarczej poza sferą stosunków pracy”. Trybunał podtrzymał również pogląd wyrażany w jego orzecznictwie (m.in. postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 16 października 2002 r., K 23/02, OTK ZU nr 5/A/2002, poz. 76), iż „na każdym etapie postępowania konieczne jest kontrolowanie, czy nie zachodzi któraś z ujemnych przesłanek wydania wyroku skutkujących obligatoryjnym umorzeniem postępowania, w tym brak legitymacji wnioskodawcy do inicjowania kontroli konstytucyjnej konkretnego przepisu (aktu prawnego)”. Oznacza to, że Trybunał nie tylko jest uprawniony, ale również zobowiązany do badania już na etapie wstępnego rozpoznania, czy kwestionowane przepisy dotyczą spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy będącego podmiotem wymienionym w art. 191 ust. 1 pkt 3-5 Konstytucji.



4. Trybunał stwierdza, że kwestionowane przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie odnoszą się do interesów członków PKPP związanych z zatrudnianiem pracowników. Również sam wnioskodawca wskazuje, że „istota wniosku koncentruje się wokół wątpliwości związanych z zakresem ograniczeń niektórych aspektów swobody gospodarczej.” Wobec tego, Trybunał w pełni podtrzymuje stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, że kwestionowane we wniosku przepisy nie dotyczą spraw objętych zakresem działania PKPP. Stanowi to równocześnie samoistną przesłankę nienadania dalszego biegu wnioskowi Polskiej Konfederacji Pracodawców.

Trybunał Konstytucyjny jeszcze raz przypomina, iż organizacje pracodawców w świetle art. 191 ust. 4 w związku z art. 20 Konstytucji nie są umocowane do wnoszenia wniosków do Trybunału w celu reprezentowania podmiotów gospodarczych w zakresie realizacji zasady wolności gospodarczej.



Biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone wyżej argumenty, Trybunał postanowił jak w sentencji.