Ts 273/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Pełny tekst orzeczenia
214/5/B/2008
POSTANOWIENIE
z dnia 22 września 2008 r.
Sygn. akt Ts 273/07
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Bohdan Zdziennicki,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jadwigi i Włodzimierza Czech w sprawie zgodności:
1) art. 547 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) art. 212 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 21 listopada 2007 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 547 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, oraz art. 212 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem z 10 października 2006 r. Sąd Rejonowy w Lesznie – II Wydział Karny skazał skarżących za czyn z art. 212 § 2 k.p.k. Wyrokiem z 13 marca 2007 r. Sąd Okręgowy – IV Wydział Karny-Odwoławczy utrzymał wyrok w mocy.
Skarżący zarzucili w skardze konstytucyjnej, że przepis art. 212 § 1 k.k. jest zbyt szerokim przepisem, umożliwiającym skazanie za podnoszenie argumentów przed organami administracyjnymi, które w intencji skarżących nie miały charakteru pomówienia. Zdaniem skarżących zaskarżony przepis odbiera im możliwość swobodnej wypowiedzi. W pozostałym zakresie skarżący wskazali jedynie na treść podniesionych w skardze wzorców kontroli.
Zarządzeniem z 9 czerwca 2008 r., skarżący wezwani zostali do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) przedłożenie pełnomocnictwa do sporządzenia skargi konstytucyjnej; (2) podanie daty doręczenia orzeczenia, które skarżący uznają za ostateczne w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji; (3) załączenie orzeczenia, o którym mowa w pkt 2 oraz innych wcześniejszych orzeczeń zapadłych w toku postępowania; (4) dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżących, wyrażonych w art. 54 ust. 1 Konstytucji przez zaskarżony przepis art. 212 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.); (5) uzupełnienie uzasadnienia skargi konstytucyjnej polegające na podaniu opisu stanu faktycznego oraz ustosunkowaniu się do zapadłego ostatecznego rozstrzygnięcia.
Zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżących 23 czerwca 2008 r., termin do uzupełnienia braków skargi minął 1 lipca 2008 r., pomimo to do 10 września 2008 r. skarżący nie uzupełnili wskazanych braków. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
z dnia 22 września 2008 r.
Sygn. akt Ts 273/07
Trybunał Konstytucyjny w składzie:
Bohdan Zdziennicki,
po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Jadwigi i Włodzimierza Czech w sprawie zgodności:
1) art. 547 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
2) art. 212 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji,
p o s t a n a w i a:
odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.
UZASADNIENIE
W skardze konstytucyjnej z 21 listopada 2007 r. wniesiono o stwierdzenie niezgodności art. 547 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, ze zm.) z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, oraz art. 212 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji.
Skarga konstytucyjna została złożona w oparciu o następujący stan faktyczny. Wyrokiem z 10 października 2006 r. Sąd Rejonowy w Lesznie – II Wydział Karny skazał skarżących za czyn z art. 212 § 2 k.p.k. Wyrokiem z 13 marca 2007 r. Sąd Okręgowy – IV Wydział Karny-Odwoławczy utrzymał wyrok w mocy.
Skarżący zarzucili w skardze konstytucyjnej, że przepis art. 212 § 1 k.k. jest zbyt szerokim przepisem, umożliwiającym skazanie za podnoszenie argumentów przed organami administracyjnymi, które w intencji skarżących nie miały charakteru pomówienia. Zdaniem skarżących zaskarżony przepis odbiera im możliwość swobodnej wypowiedzi. W pozostałym zakresie skarżący wskazali jedynie na treść podniesionych w skardze wzorców kontroli.
Zarządzeniem z 9 czerwca 2008 r., skarżący wezwani zostali do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) przedłożenie pełnomocnictwa do sporządzenia skargi konstytucyjnej; (2) podanie daty doręczenia orzeczenia, które skarżący uznają za ostateczne w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji; (3) załączenie orzeczenia, o którym mowa w pkt 2 oraz innych wcześniejszych orzeczeń zapadłych w toku postępowania; (4) dokładne określenie sposobu naruszenia konstytucyjnych praw i wolności skarżących, wyrażonych w art. 54 ust. 1 Konstytucji przez zaskarżony przepis art. 212 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.); (5) uzupełnienie uzasadnienia skargi konstytucyjnej polegające na podaniu opisu stanu faktycznego oraz ustosunkowaniu się do zapadłego ostatecznego rozstrzygnięcia.
Zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżących 23 czerwca 2008 r., termin do uzupełnienia braków skargi minął 1 lipca 2008 r., pomimo to do 10 września 2008 r. skarżący nie uzupełnili wskazanych braków. Zgodnie z art. 49 w zw. z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nieusunięcie braków skargi konstytucyjnej w ustawowym terminie 7 dni stanowi samoistną podstawę odmowy nadania biegu skardze.
Mając powyższe na względzie, należało orzec jak w sentencji.