Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Krupińska

Protokolant: Anna Matwiejuk

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2013 roku w Białymstoku

sprawy K. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę socjalną

na skutek odwołania K. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 15 listopada 2012 roku

Nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca K. P. prawo do okresowej renty socjalnej poczynając
od 1 listopada 2012 roku do 2 listopada 2014 roku.

II.  Orzeka, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności
za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt V U 2128/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2012 roku wydaną na podstawie ustawy z dnia 27 czerwca 2003 o rencie socjalnej /Dz.U. Nr 135, poz. 1268 z późn. zm./ Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił K. P. prawa do przywrócenia renty socjalnej od dnia 01 listopada 2012 roku. W uzasadnieniu podniósł, iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13 listopada 2012 roku nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji K. P. złożył odwołanie, w którym podnosił, iż wydanie takiej decyzji było nieprawidłowe z uwagi na jego stan zdrowia, w tym pobyt uszkodzenie oka prawego od urodzenia. Odwołujący szczegółowo opisał też dolegliwości, na które cierpi, dodając, że utrudniają mu one wykonywanie pracy sanitariusza w szpitalu. Wskazywał też, że wykonywanie zatrudnienia nie pozbawia go prawa do renty socjalnej.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS podtrzymał swoje stanowisko w sprawie wnosząc o odrzucenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Bezspornym jest, iż decyzją z dnia 13 listopada 2009 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał K. P. rentę socjalną za okres od dnia 01 września 2009 roku do dnia 31 października 2012 roku stwierdzając, iż jest on okresowo całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 o rencie socjalnej /Dz.U. Nr 135, poz. 1268 z późn. zm./, renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

W myśl art. 15 tego aktu prawnego, w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio m.in. art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. 2009 Nr 153, poz. 1227 z późn. zm./, który stanowi z kolei, iż prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

W niniejszej sprawie jedyną kwestią sporną była ocena stanu zdrowia odwołującego w kontekście aktualnego stanu jego zdrowia i niezdolności do pracy. Wobec zaistnienia powyższych wątpliwości, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu schorzeń, na które cierpi wnioskodawca tj. okulistyki.

Biegła sądowa po przeprowadzeniu analizy dokumentacji medycznej, wywiadu i badania lekarskiego rozpoznała u odwołującego stan po przebytej retinopatii wcześniaczej ok. prawego, ślepotę oka prawego, jaskrę wtórną oka prawego, stan po operacji przeciwjaskrowej oka prawego, stan po odwarstwieniu siatkówki oka prawego, zez zbieżny oka prawego, zanik gałki ocznej prawej, jaskra oka lewego, niedorozwój tarczy n. II oka lewego, oczopląs, stan po przebytym zapaleniu wątroby typu C, astygmatyzm krótkowzroczny oka lewego. W związku z tym biegła stwierdziła, iż K. P. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy na okres dwóch lat – od 01 listopada 2012 roku do 02 listopada 2014 roku. Okresowa niezdolność do pracy podyktowana jest postępującym charakterem schorzenia i może prowadzić do pogorszenia widzenia, pola widzenia i zmian jaskrowych na dnie oka lewego /jedynego oka widzącego/. Od 2009 roku nie nastąpiła poprawa w narządzie wzroku odwołującego, a wręcz pogorszenie. Odwołujący w dalszym ciągu wymaga też systematycznej kontroli specjalistycznej i leczenia /k. 13 – 15/.

Sąd dał wiarę ustaleniom poczynionym ostatecznie przez biegłą z zakresu okulistyki, albowiem jest ona logiczna i właściwie uzasadniona, nie zawiera także wewnętrznych sprzeczności. Opinia została opracowana po przeprowadzeniu badań odwołującego i wnikliwej analizie dokumentacji lekarskiej, a także po zapoznaniu się ze stanowiskiem stron. Nie była ona też kwestionowana przez organ rentowy. W tych okolicznościach Sąd w pełni podzielił spostrzeżenia zawarte we wspomnianej opinii i przyjął je za swoje.

Wobec powyższego Sąd stwierdził, że K. P. nadal spełnia wszystkie przesłanki, jakie są niezbędne do uzyskania prawa do renty socjalnej i przywrócił mu to prawo poczynając od dnia 01 listopada 2012 roku do dnia 02 listopada 2014 roku.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc odwołanie należało uwzględnić, zmienić zaskarżoną decyzję i orzec jak w sentencji.

Poza tym Sąd Okręgowy przyjął, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zgodnie z art. 118 ust. 1a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

Należy podkreślić, że materiał dowodowy był niewystarczający do rozstrzygnięcia sprawy. Przepisy regulujące postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przed Sądem stwarzają większe możliwości dowodowe (art. 477 ⁸ kpc i nast.) oraz nie zawierają ograniczeń w stosunku do regulacji ogólnej postępowania dowodowego (art. 235-309 kpc).

Sąd po wykorzystaniu możliwości dowodowych dopuścił dowód z opinii biegłej i na tej podstawie ustalił ostatecznie sporne okoliczności uznając, że w tych okolicznościach odwołanie było uzasadnione.