Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23.05.2013r.

Sąd Okręgowy w Słupsku Wydział III Penitencjarny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SR w Słupsku del. do SO w Słupsku Tadeusz Stodoła

Protokolant Jolanta Rzepka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej w Słupsku Marcina Kiedrowicza

po rozpoznaniu na posiedzeniu w Areszcie Śledczym w S. – Oddziale Zewnętrznym w U. wniosku skazanego o udzielenie mu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności oraz po wysłuchaniu Prokuratora, który wnosił o nie uwzględnienie wniosku

na podstawie art. 153§2 kkw

p o s t a n o w i ł:

1.  odmówić skazanemu S. L.s. P. udzielenia przerwy w odbywaniu kary 2 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w S.z dnia (...)., sygn. akt II K (...)

2.  zwolnić skazanego od kosztów sądowych i obciążyć nimi Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Skazany S. L. złożył do Sądu wniosek o udzielenie mu przerwy w karze, uzasadniając go trudną sytuacją rodzinną oraz potrzebą zapewnienia najbliższym osobistego wsparcia, także finansowego.

Wniosek nie jest zasadny.

Jak wynika bowiem z załączonego do akt niniejszej sprawy wywiadu środowiskowego z dnia 25.03.2013r. sytuacja rodzinna skazanego jest stabilna. Rodzice jego co prawda chorują na dolegliwości okulistyczne, tym niemniej nie pozostają bez opieki medycznej. Korzystają z wizyt lekarskich, na które dojeżdżają do O., czy P.. Z uwagi na stan zdrowia, są rencistami i z tego tytułu pobierają odpowiednie świadczenie. Wymienieni zamieszkują w domu jednorodzinnym, składającym się z 3 pokoi, kuchni i łazienki. Lokal, który zajmuje rodzina urządzony jest standardowo, i wyposażony we wszystkie media. Panujące w nim warunki socjalno-bytowe umożliwiają prawidłową egzystencję.

Należy więc uznać, że rodzice skazanego nie są pozbawieni środków do życia i w miarę swoich możliwości radzą sobie w sprawach życiowych. Uzyskiwany dochód wystarcza im na bieżące utrzymanie.

Również, co należy zauważyć, okoliczność podnoszona przez skazanego we wniosku (k.2) a dotycząca konieczności zaopiekowania się chorymi rodzicami nie znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym. Ustalono bowiem, że rodzice skazanego posiadają jeszcze dwoje starszych dzieci (córkę-l.28 i syna-l.25), z którymi utrzymują właściwe relacje i którzy w każdej chwili mogą zapewnić rodzicom wszelką pomoc i wsparcie.

W tej sytuacji, zdaniem Sądu, pobyt skazanego na wolności uznać należy za niecelowy.

Uzasadnionym jest w tym miejscu przywołanie poglądu Sądu Apelacyjnego w Lublinie wyrażonego w postanowieniu z dnia 19.05.2010 w sprawie II AKzw 354/10, z którym w pełni zgadza się Sąd penitencjarny. A mianowicie względy rodzinne, które przemawiają za udzieleniem skazanemu przerwy w wykonywaniu kary, to okoliczności uzasadniające uznanie za ciężką sytuacji życiowej jego najbliższej rodziny, a zarazem nadające się do poprawienia jedynie przez obecność skazanego i jego osobiste starania.

Bez wątpienia więc należy stwierdzić, iż taka sytuacja w niniejszej sprawie nie występuje.

Niemożność uczestniczenia skazanego w codziennym życiu rodziny, czy udzielania niezbędnej pomocy swoim bliskim jest zwykłą i naturalną konsekwencją odbywania kary w warunkach izolacji. Dopuszczając się przestępstwa, skazany musiał się liczyć z tym, że zostanie osadzony w warunkach izolacji, celem odbycia kary. Musiał mieć zatem świadomość konsekwencji swojego nagannego zachowania.

Rozpoznając wniosek o udzielenie przerwy w wykonaniu kary Sąd Penitencjarny powinien oczywiście zbadać czy skazany rokuje wykorzystanie przerwy zgodnie z jej deklarowanym celem, a w przypadku zaistnienia uzasadnionych co do tego wątpliwości, a także wątpliwości co do tego czy przebywając na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego, odmówić zastosowania tej fakultatywnej instytucji.

Jak wynika bowiem z opinii Dyrektora AŚ S.z dnia 25.04.2013r. skazany odbywa karę 2 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w S.z dnia (...). w sprawie II K (...)za przestępstwo uregulowane w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, z art.59 ust.1.

W tych warunkach brak jest podstaw do przyjęcia, że skazany podczas pobytu na wolności będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie dopuści się kolejnego przestępstwa, a udzieloną mu przerwę w karze wykorzysta zgodnie z przeznaczeniem.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że nie została spełniona przesłanka określona w art. 153§2 kkw, a dotycząca ważnych względów rodzinnych, która uzasadniałaby udzielenie skazanemu przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności.

Dlatego też, postanowiono jak na wstępie.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie przepisu art. 626§1kpk w zw. z art. 624§1kpk w zw. z art. 1§2kkw uznając, że ich uiszczenie w aktualnej sytuacji materialnej skazanego byłoby zbyt uciążliwe.