Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Kz 367/13

POSTANOWIENIE

Dnia 03 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie :

Przewodniczący: SSO Stanisław Jabłoński (spr.)

Sędziowie: SSO Krzysztof Głowacki

(...) del. do SO Piotr Wylegalski

Protokolant: Bernadetta Kuśnierz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej – T. F.

w sprawie przeciwko I. B.

oskarżonemu o czyn z art. 157 § 1 kk

zażalenia obrońcy oskarżonego

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia

z dnia 04 kwietnia 2013 r., sygn. akt V K 1976/12

w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł:

uwzględnić zażalenie i zmienić zaskarżone postanowienie przywracając oskarżonemu I. B. termin do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 01 marca 2013 r., sygn. akt V K 1976/12.

UZASADNIENIE

Zażalenie wywiedzione w sprawie skutkować musiało przywróceniem terminu do złożenia sprzeciwu od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 01 marca 2013 r., sygn. akt V K 1976/12.

Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie terminu jest wykazanie, iż niedochowanie terminu zawitego do dokonania określonej czynności nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, a więc takich, których strona nie mogła usunąć, aby dokonać wymaganej przez prawo czynności we właściwym czasie. W kontekście powyższego wyjaśnienia wymagało zatem, czy korespondencja zaadresowana do oskarżonego I. B. mogła być skutecznie doręczona na wskazany przez niego adres, pod którym on sam od lat nie zamieszkiwał, oraz czy fakt jej przekazania do rąk oskarżonego dopiero po kilkunastu dniach od odbioru przez matkę winien stanowić powód uzasadniający przywrócenie terminu do dokonania wnioskowanej przez I. B. czynności.

Przypomnieć zatem trzeba, że oskarżony w toku postępowania przygotowawczego jako adres zamieszkania, zameldowania na pobyt stały, jak i adres dla doręczeń wskazał mieszkanie swoich rodziców położone we W. przy ul. (...), w którym jednak od kilku lat już nie przebywał. W świetle obowiązujących przepisów procedury karnej jest to działanie dopuszczalne, przy czym oskarżony winien mieć świadomość, że adres ten traktować należy -ze wszystkimi tego konsekwencjami- tak, jak adres zamieszkania adresata.

Idąc dalej, korespondencja z odpisem wyroku zaocznego zaadresowana na w/w adres doręczona została matce oskarżonego, pod nieobecność faktycznego jej adresata. Doszło zatem do doręczenia pisma w trybie art. 132 § 2 kpk, które jednak uznać można za prawidłowe o ile przyjmujący przesyłkę faktycznie niezwłocznie przekaże ją adresatowi. Takie niezwłoczne przekazanie w niniejszej sprawie miejsca nie miało, skoro przesyłka wraz z odpisem wyroku zaocznego oddana została I. B. dopiero w dniu 22 marca 2013 r.

Tymczasem, jak wskazuje się w orzecznictwie, zawinione działanie lub zaniechanie osoby określonej w art. 132 § 2 kpk, w następstwie którego nie przekazuje ona doręczonego jej pisma traktować należy w kategoriach „przyczyn niezależnych od strony”, o jakich mowa w treści art. 126 kpk. Wiąże się to przede wszystkim z faktem, iż strona nie może i nie powinna ponosić konsekwencji procesowych takiego zachowania się tej osoby, na które nie miała żadnego wpływu i które może być także wynikiem celowego jej działania (zob. postanowienie SN z dnia 26 lutego 2002 r., III KZ 85/01, LEX nr 53053).

W/w okoliczność przesądza zatem o uwzględnieniu zażalenia złożonego przez obrońcę i przywróceniu oskarżonemu terminu do złożenia sprzeciwu. Tym samym rzeczą Sądu Rejonowego będzie przeanalizowanie argumentów podniesionych w sprzeciwie od wyroku zaocznego z dnia 01 marca 2013 r. i zajęcie stanowiska odnośnie tego, czy nieobecność na rozprawie, na której wyrok ów zapadł była usprawiedliwiona.

Tak argumentując, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.