Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 355/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 4 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt (spr.)

Sędziowie:

SSO Marian Raszewski

SSO Janusz Roszewski

Protokolant:

st. sekr. sąd. Elżbieta Wajgielt

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. Z. (1)

przeciwko M. Z.

o dopuszczenie do współposiadania nieruchomości

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Jarocinie

z dnia 26 marca 2014r. sygn. akt I C 912/13

oddala apelację

II Ca 355/14

UZASADNIENIE

Powód J. Z. (1) wniósł o dopuszczenie go do współposiadania mieszkania spółdzielczego położonego przy ul. (...) w J. oraz nakazanie pozwanej M. Z. wydanie kluczy do tego mieszkania.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy w Jarocinie wyrokiem z dnia 26 marca 2014 r. dopuścił powoda J. Z. (1) do współposiadania lokalu mieszkalnego położonego w J. przy ul. (...) w ten sposób, iż nakazuje pozwanej M. Z. udostępnienie powodowi kluczy do przedmiotowego mieszkania oraz przyznaje do wyłącznego korzystania powodowi pokój mieszkalny położony w przedmiotowym lokalu po prawej stronie od wejścia do mieszkania, a pozwanej dwa pozostałe pokoje mieszkalne, pozostawiając do wspólnego korzystania kuchnię, łazienkę i przedpokój oraz przynależną do lokalu piwnicę. Ponadto rozstrzygnął o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach:

Własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego położonego w J. przy ul. (...) przysługiwało H. i J. małżonkom Z. na prawach wspólności ustawowej. Spadek po H. Z. nabyli mąż J. Z. (2) oraz synowie J. Z. (3), J. Z. (1) i W. Z. każdy po ¼ części. Spadek po J. Z. (2) nabyła M. Z. w całości jako spadkobierczyni testamentowa. Umową darowizny z dnia 28 marca 2013 r. J. Z. (3) i W. Z. darowali J. Z. (1) całe dwoje udziały w prawie do lokalu. Udział powoda we współwłasności ww lokalu wynosi 3/8 , a pozwanej 5/8 . Przedmiotowy lokal składa się z trzech pokoi, kuchni, łazienki i przedpokoju. Największy pokój o powierzchni około 20 m² znajduje się po lewej stronie od wejścia, najmniejszy o powierzchni około 7 m² na wprost wejścia oraz o powierzchni około 11 m² po prawej stronie wejścia. Powierzchnia użytkowa lokalu wynosi 51,35 m² Lokal posiada balkon. Do lokalu przynależy piwnica.

W mieszkaniu tym zamieszkiwał ojciec powoda, a dziadek pozwanej J. Z. (2). Powód odwiedzał ojca i w związku z powyższym posiadał klucze do drzwi wejściowych. Dziadek proponował pozwanej wprowadzenie się do tego mieszkania , co też ostatecznie uczyniła w dniu zabrania dziadka do szpitala, gdzie zmarł w dniu 12 grudnia 2011r. Pozwana wymieniła zamki w drzwiach w styczniu 2012 r. Powód nie otrzymał od niej klucza. Pozwana zamieszkiwała wspólnie z rodzicami przed ich rozwodem, który został orzeczony wyrokiem z dnia 26 czerwca 1998 r. W okresie studiów zamieszkiwała z ojcem. Następnie wyprowadziła się z powodu nieporozumień odnośnie ponoszenia opłat.

Powodowi przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego położonego w J. przy ul. (...) M. 34/23 o powierzchni 80 m². Opłaty za ten lokal wynoszą 600 zł miesięcznie. Obecnie powód jest osobą bezrobotną.

Podniesiony przez pozwaną zarzut wywiedziony z art. 5 k.c. nie jest uzasadniony.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożyła pozwana zaskarżając wyrok w całości. Zarzuciła, że Sąd zbagatelizował konflikt między stronami i nie zastosował dyrektywy z art. 5 k.c. W oparciu o ten zarzut pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów za obie instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie nie ma sporu co do tego, że powodowi przysługuje prawo do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej. Uprawnienie to wynika z art. 206 k.c. Pozbawienie powoda przysługujących mu praw możliwe byłoby tylko w sytuacji wyjątkowej. Taka sytuacja w niniejszej sprawie nie zachodzi. Sąd zgodnie z materiałem dowodowym ustalił, że obecnie konflikt między stronami – mimo, że istnieje – dotyczy głownie nieporozumień odnośnie ponoszenia opłat za lokal a nie naganne zachowanie powoda w miejscu zamieszkania. Nie istnieje więc między stronami konflikt uniemożliwiający stronom zajmowanie jednego lokalu. Pozwana w apelacji tej oceny nie podważyła. Samo przedstawienie własnej oceny omawianych zdarzeń nie może podważyć prawidłowej oceny i ustaleń dokonanych przez Sąd I instancji.

Okoliczność, że powód posiada własne mieszkanie nie oznacza, że domaganie dopuszczenia go do posiadania wspólnego mieszkania pozostaje sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Przeciwnie pozbawienie go takiego prawa stanowiłoby naruszenie art. 222 § 1 w zw. z art. 206 k.c. (por. orzeczenie Sądu najwyższego z dnia 8 lutego 2002 r., II CKN 661/00 oraz orzeczenie II CZ 9/10).

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji.

II Ca 355/14

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE