Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant st. sekr. sądowy Rafał Banaszewski

przy udziale oskarżyciel a publicznego sierż. szt. Agnieszki Szlachtowicz-Pelawskiej

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014r.

sprawy M. G.

obwinionego o wykroczenie z art. 97 kw w zw. z art.3 ust.1 oraz art. 19 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 94§2 kw w zw. z art. 71 ust 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 94§1 kw w zw. z art. 6ust.1pkt. 4 ustawy o kierujących, art. 92§2 kw w zw. z §109ust1pkt.4 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 97 kw w zw. z art. 44 ust.1 pkt.4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 86§1 kw w zw. z art. 23 ust1pkt.2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 26 września 2014r., sygn. akt IX W 2876/14

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że orzeczoną w stosunku do obwinionego M. G. karę grzywny łagodzi do kwoty 1500 ( tysiąc pięćset ) zł zaś czas obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym ustala na 1 ( jeden ) rok i w pozostałej części utrzymuje go w mocy,

II zwalnia obwinionego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt VII Ka 1054/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Olsztynie IX Wydział Karny wyrokiem z dnia 26 września 2014r. w sprawie IX W 2876/14 przeciwko M. G. obwinionemu o to, że:

1.w dniu 13 czerwca 2014 r. o godz. 00.37 w O. na ul. (...) kierując motocyklem m-ki H. o nr rej. (...) nie dostosował prędkości do warunków panujących na drodze w wyniku czego stracił opanowanie nad kierowanym pojazdem, doprowadzając do wywrócenia motocykla, czym zakłócił spokój i porządek publiczny,

tj. o czyn z art. 97 k.w. w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 19 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym,

2. w dniu 13 czerwca 2014 r. o godz. 00.35 na skrzyżowaniu ul. (...), kierując motocyklem m-ki H. o nr rej. (...) nie dopuszczonym do ruchu, nie posiadając uprawnień wymaganych dla danego rodzaju pojazdu, nie zastosował się, w celu uniknięcia kontroli do sygnału osoby uprawnionej do kontroli ruchu drogowego nakazującego zatrzymanie pojazdu oraz nie zachował bezpiecznego odstępu od poprzedzającego pojazdu m-ki K. (...) o nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia, uszkodzenia pojazdów oraz zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, po czym oddalił się z miejsca zdarzenia,

tj. o czyn z art. 94 § 2 k.w. w zw. z art. 71 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 94 § 1 k.w. w zw. z art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy o kierujących, art. 92 § 2 k.w. w zw. z § 109 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 97 k.w. w zw. z art. 44 ust.1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

orzekł:

I obwinionego M. G. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 97 k.w. w zw. z art. 3 ust. 1 oraz art. 19 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, z art. 94 § 2 k.w. w zw. z art. 71 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 94 § 1 k.w. w zw. z art. 6 ust.1 pkt 4 ustawy o kierujących, art. 92 § 2 k.w. w zw. z § 109 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 97 k.w. w zw. z art. 44 ust.1 pkt 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym, i na podstawie art. 92 § 2 k.w. w zw. z art. 9 § 1 k.w. i art. 9 § 2 k.w. skazał go na karę grzywny w kwocie 3.000 (trzy tysiące) złotych.

II na podstawie art. 92 § 3 k.w. orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 18 (osiemnastu) miesięcy;

III na podstawie art. 29 § 4 k.w. na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 13 czerwca 2014 r.

IV na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. zwolnił obwinionego od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania i opłaty.

Od powyższego wyroku apelację złożył obwiniony zaskarżając wyrok w całości na swoją korzyść.

Skarżący zarzucił orzeczeniu rażącą niewspółmierność kary, polegającą na orzeczeniu wobec obwinionego rażąco surowej kary grzywny w kwocie 3.000 zł (trzech tysięcy) złotych oraz rażąco surowego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 18 (osiemnastu) miesięcy, co doprowadziło do orzeczenia wobec obwinionego kary i środka karnego nieadekwatnych do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz celów kary określonych w art. 33 k.w.

W oparciu o powyższą argumentację skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie odmiennie co do istoty sprawy i wymierzenie obwinionemu łagodniejszej kary i środka karnego w wymiarze:

- kary grzywny w kwocie 500 (pięćset złotych) oraz

- środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) miesięcy, z zaliczeniem obwinionemu na poczet orzeczonego środka karnego okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 13.06.2014 r. (stosownie do treści art. 29 § 4 k.w.), ewentualnie (na podstawie art. 29 § 2 k.w.) ograniczenie środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów do pojazdów mechanicznych jednośladowych (motocykli) na okres 12 (dwunastu) miesięcy z zaliczeniem obwinionemu na poczet orzeczonego środka karnego okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 13.06.2014 r. (stosownie do treści art. 29 § 4 k.w.).

Ponadto skarżący wniósł o zwolnienie obwinionego od obowiązku uiszczenia kosztów postępowania i opłaty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego przemawiała za złagodzeniem w stosunku do niego kary grzywny oraz za skróceniem okresu zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym.

Na wstępie podnieść należy, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w przedmiotowej sprawie i zasadnie przyjął, że obwiniony jest winny popełnienia zarzucanych mu czynów. Swoje ustalenia Sąd I instancji oparł o trafną analizę materiału dowodowego, która nie zawiera błędów natury logicznej czy też faktycznej. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację.

Przede wszystkim zauważyć należy, że wymiar kary grzywny nie może być jedynie zdeterminowany początkowymi wnioskami samego obwinionego. Co do zaś zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, to zaproponowany przez oskarżyciela i zaakceptowany w postępowaniu wyjaśniającym przez obwinionego jego wymiar także nie może być wiążący.

Przypisane M.M. G. wykroczenie zagrożone jest karą aresztu lub karą grzywny. Sąd I instancji zasadnie przyjął, że konieczne i celowe było orzeczenie wobec obwinionego kary łagodniejszego rodzaju przewidzianej za to wykroczenie.

Odnośnie apelacji obwinionego, to w ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do obniżenia kary grzywny do kwoty 500 zł, jak i skrócenia czasu obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym do 6 miesięcy.

Z drugiej strony analiza zebranego materiału dowodowego i kontrola całości rozstrzygnięcia wskazuje na konieczność korekty wyroku tak w zakresie zarówno orzeczonej wobec obwinionego kary grzywny jak i okresu obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Wprawdzie zachowanie obwinionego nie może być usprawiedliwione, to jednak na uwadze należy mieć także okoliczności popełnienia wykroczeń, postawę M. M. G., który przyznał się do winy, wyraził skruchę i zobowiązał się do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Obwiniony otrzymuje wynagrodzenie w kwocie 1680,00 zł brutto i mieszka sam z chorym ojcem ( k. 75, 76-78 ). Powyższe okoliczności uzasadniają również skrócenie obwinionemu czasu obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, gdyż okres 18 miesięcy tego zakazu orzeczony przez Sąd I instancji wydaje się zbyt surowy, nawet jeśli weźmie się pod uwagę wyjątkowo naganne zachowanie M. G. w zakresie czynu z pkt.2 sentencji.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu Okręgowego zasadne było złagodzenie kary grzywny do 1.500 zł, która winna odpowiadać stopniowi społecznej szkodliwości czynu obwinionego oraz stopniowi jego zawinienia, a także spełnić cele w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej oraz skrócenie obwinionemu czasu obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym do 1 (jednego) roku, który to winien wdrożyć M. M. G. do przestrzegania reguł ruchu drogowego zaś w pozostałym zakresie utrzymanie wyroku w mocy -art. 437 §1, §2 kpk, art. 438 pkt.4 kpk w zw. z art.109§1 kpw.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd Okręgowy zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, iż przemawiają za tym względy słuszności oraz jego sytuacja materialna;