Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania K. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 18 września 2014 roku nr (...)

w sprawie K. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu K. S. emeryturę od dnia (...) roku.

Sygn. akt IVU 1391/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 grudnia 2014 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 18 września 2013 r. odmówił K. S. przyznania emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. Nr 162 poz 1118 z zm ), ponieważ nie spełnia warunków niezbędnych do ustalenia prawa do tego świadczenia tj. nie posiada 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy nie uwzględnił okresów od 09.09.1993 r. do 24.01.1993 r. i od 30.01.1993 r. do 31.12.1998 r. jako pracy w szczególnych warunkach, ponieważ w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach powołano się na nieaktualne zarządzenie resortowe oraz nie powołano się na wykonywanie prac określonych ściśle wg. rozporządzenia RM z dnia 07.02.1983 r.

K. S. w odwołaniu od decyzji domagał się jej zmiany i przyznania mu emerytury na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ponieważ w okresie pracy w firmie (...)był zatrudniony w warunkach szczególnych i wnosił o ustalenie tej okoliczności w oparciu o zeznania świadków. Od 13.11.2001 r. pobierał zasiłek przedemerytalny, między innymi dlatego że u tego pracodawcy pracował w warunkach szczególnych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w związku z niespełnieniem przez odwołującego przesłanek z art. 184 i 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. S. urodzony w dniu(...) r. w dniu (...) roku ukończył 60 lat. Odwołujący legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym w wymiarze ponad 27 lat na dzień 01.01.1999 r. Nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Od 13.11.2001 r. pobiera zasiłek przedemerytalny.

(okoliczności bezsporne)

Odwołujący w okresie od 09.09.1974 r. do 31.10.2001 r. pracował w Przedsiębiorstwie (...)Sp. z o.o. we W. Oddział w T. w pełnym wymiarze czasu pracy i stale na stanowisku malarz konstrukcji stalowych. Jego praca polegała na malowaniu konstrukcji stalowych – pracy na wysokościach, malował estakady, zbiorniki, urządzenia chemiczne środkami chemoodpornymi w celu zabezpieczenia przed rdzą, ale i kwasami czy innymi substancjami chemicznymi. Malował natryskowo pistoletem, a tam gdzie się nie dało to pędzlem. Pracował na terenie Zakładów (...)w T.. Odwołujący dostawał dodatek pieniężny z tytułu pracy w warunkach szczególnych oraz dostawał mleko i posiłki regeneracyjne. W okresie od 25.01.1993 r. do 29.01.1993 r. przebywał na urlopie bezpłatnym. Przedsiębiorstwo (...) we W. (...) T. zostało zlikwidowane.

W dniu 28.08.2014 r. odwołujący się wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury.

(dowód: świadectwo wykonywania pracy w war. szczeg. –k. 7 ar czII,

świadectwo pracy –k. 8 ar czII,

listy płac –k. 18-30 ar czII,

wniosek z dnia 28.08.2014 r. –k. 1-6 ar czII,

zeznania świadka E. B. –k. 9-10 as,

zeznania świadka T. S. –k. 10 as,

zeznania odwołującego –k. 10 as).

Sąd zaakceptował w całości zeznania świadków E. B. i T. S. oraz słuchanego w charakterze strony odwołującego potwierdzające, że K. S. wykonywał w sposób ciągły i stale prace w szczególnych warunkach w wymiarze pełnego etatu, kiedy był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...). Depozycje odwołującego i świadków w tym zakresie były spójne, konkretne i wzajemnie się uzupełniały. W szczególności świadkowie jednoznacznie stwierdzili, że odwołujący w okresie od 09.09.1974 r. do 31.10.2001 r. stale i pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy malowaniu konstrukcji stalowych na wysokościach. Odwołujący jak i inni pracownicy dostawał dodatek za pracę w warunkach szkodliwych. Sąd nie doszukał się w zeznaniach tych świadków okoliczności jakie mogłyby podważyć ich walor dowodowy.

Także zeznania odwołującego się Sąd uznał za wiarygodne, ponieważ były spójne konsekwentne i nie zawierały wewnętrznych sprzeczności. Depozycje te potwierdziły wypowiedzi świadków współpracowników odwołującego, że praca świadczona była warunkach szczególnych, a brak jest jakichkolwiek uzasadnionych podstaw, aby odmówić im właściwego dla nich waloru dowodowego. Wszystkie słuchane w sprawie osoby potwierdzały, że odwołujący otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szkodliwych w związku z wykonywaną pracą.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, w szczególności zalegających w aktach rentowych odwołującego, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości Sądu, zarówno treść jak i forma dokumentów nie były kwestionowane prze strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich jakie należałoby uwzględnić urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego w tym wynikającego z art. 244 i art.245 kpc. Sąd ustalił, że odwołujący w całym spornym wykonywał ten sam rodzaj pracy tj. był malarzem konstrukcji stalowych i wykonywał prace antykorozyjne co wynika ze świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych z dnia 31.10.2001 r. za co otrzymywał dodatek za pracę w warunkach szczególnych co wynika także z list płac.

Sąd rozważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie czy K. S. przysługuje prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Z kolei art.32 ust.4 stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, to jest na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 z późn. zm.). Z §1 Rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze , wymienione w §4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. § 2 ust.1 rozporządzenia ustala, ze za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. §4 pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Odwołujący domagał się uwzględnienia jako okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)Sp. z o.o. we W. Oddział w T. od 09.09.1974 r. do 31.12.1998 r., gdzie był zatrudniony na stanowisku malarz konstrukcji stalowych. W oparciu o zeznania świadków, zeznania odwołującego oraz dowody z dokumentów, w tym świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach oraz świadectwo pracy Sąd ustalił, iż w spornym okresie od 09.09.1974 r. do 31.12.1998 r. K. S. pracował w Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o.o. we W. Oddział w T. na stanowisku malarz konstrukcji stalowych. Jego praca polegała na malowaniu konstrukcji stalowych – pracy na wysokościach, malował estakady, zbiorniki, urządzenia chemiczne środkami chemoodpornymi w celu zabezpieczenia przed rdzą, ale i kwasami czy innymi substancjami chemicznymi. Malował natryskowo pistoletem, a tam gdzie się nie dało to pędzlem. Pracę te wykonywał stale w wymiarze pełnego etatu. Pracował na terenie Zakładów (...)w T.. Odwołujący dostawał dodatek pieniężny z tytułu pracy w warunkach szczególnych oraz dostawał mleko i posiłki regeneracyjne. W okresie od 25.01.1993 r. do 29.01.1993 r. przebywał na urlopie bezpłatnym.

Ustalenia poczynione przez Sąd w niniejszej sprawie jednoznacznie wskazują, iż odwołujący spełnia przesłanki nabycia prawa do emerytury bowiem przekroczył wiek 60 lat i legitymuje się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym, a nadto okresem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącym ponad 15 lat, ponieważ w okresie od 09.09.1974 r. do 31.12.1998 r. był zatrudniony na stanowisku malarz konstrukcji stalowych tj. pracował w warunkach szczególnych – Wykazie A dziale V pkt. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. z wyłączeniem okresu od 25.01.1993 r. do 29.01.1993 r., kiedy przebywał na urlopie bezpłatnym.

Biorąc powyższe ustalenia pod uwagę w przedmiotowej sprawie odwołujący się spełnia przesłanki do przyznania tzw. wcześniejszej emerytury, wynikające z treści art. 32 w zw. z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a w szczególności § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. 1983 r. nr 8, poz. 43 z póź. zm.). osiągnął bowiem wiek 60 lat ((...) r.), posiada wymagany okres zatrudnienia (ponad 25 letni okres składkowy i nieskładkowy), a przede wszystkim spełnia kwestionowaną dotąd przez organ rentowy przesłankę w postaci co najmniej 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Dlatego też mając na uwadze powyższe rozważania Sąd działając na mocy wskazanych wyżej przepisów prawa zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do emerytury od dnia (...) roku, to jest od osiągnięcia wieku 60 lat.

Mając na względzie powyższe orzeczono na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego i art.477 ¹⁴ §2 k.p.c.