Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Barbara Żukowska (spr.)

Sędziowie SO Klara Łukaszewska

SO Andrzej Wieja

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2014 r.

sprawy J. J.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk i art. 297 § 1 kk w związku z art. 11 § 2 kk

z powodu apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Kamiennej Górze

z dnia 9 września 2014 r. sygn. akt VIII K 229/14

I.  uchyla zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. J. w zakresie rozstrzygnięcia o środku probacyjnym z pkt 3 części dyspozytywnej zobowiązującym oskarżonego do spłacenia kredytu na rzecz (...) Bank S.A., a w zakresie rozstrzygnięcia na podstawie art. 46 § 1 kk przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowemu Wydziałowi Karnemu z siedzibą w K. do ponownego rozpoznania,

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VIKa 582/14

UZASADNIENIE

J. J. oskarżony był o to, że w dniu 12 kwietnia 2013 r. w B. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Bank SA, w łącznej kwocie 3060,55 zł, w ten sposób, że zawarł umowę kredytu na zakup towarów i usług nr. (...) przedkładając pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego kredytu i wprowadził w błąd co do możliwości i zamiaru wywiązania się z zawartej umowy, czym działał na szkodę ww. banku, t.j. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 9.IX.2014 r. w sprawie o sygn.. VIIIK 229/14:

1.  J. J. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec J. J. kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata,

3.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 k.k. zobowiązał J. J. w okresie próby do podjęcia pracy zarobkowej i do spłacenia kredytu na rzecz (...) Bank S.A.,

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił J. J. od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa, w tym nie wymierza mu opłaty.

Apelację od powyższego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego J. J. wywiódł prokurator i w apelacji zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego w postaci art. 46 § 1 kk, polegającą na nie orzeczeniu przez Sąd obowiązku naprawienia szkody, kiedy wobec prawidłowo złożonego wniosku przez pokrzywdzonego Sąd zobligowany był do orzeczenia środka karnego na podstawie art. 46 § 1 kk.

Stawiając powyższy zarzut prokurator wniósł o uchylenie orzeczenia w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wyrok wobec J. J. w przedmiotowej sprawie wydany został na posiedzeniu wyznaczonym w trybie art. 339 § 1 kpk, jako że w akcie oskarżenia prokurator zawarł wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie wobec oskarżonego uzgodnionych kar (art. 335 § 1 kpk).

W kontekście zgromadzonych w sprawie dowodów prawidłowe są ustalenia faktyczne, które przesądziły o uznaniu sprawstwa i winy oskarżonego w popełnieniu zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Aczkolwiek w opisie tego czynu brak wskazania wprost na czym polegało wprowadzenie pokrzywdzonego Banku w błąd działaniem oskarżonego, jednakże z treści pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, iż zawarł on umowę kredytu w oparciu o nieprawdziwe pisemne oświadczenie o zatrudnieniu w firmie usługowo – handlowej (...) w S. i uzyskiwanych dochodach, a w której faktycznie nigdy nie pracował; powyższa okoliczność wynika bezpośrednio z zeznań świadka J. G..

Nie kwestionując słuszności zaskarżonego wyroku w zakresie ustalenia sprawstwa, winy i kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego, rodzaju i wymiaru orzeczonej wobec niego kary wyrok ten obarczony jest jednak wadą w postaci obrazy prawa materialnego a to przepisu art. 46 § 1 kk.

(...) Bank SA zawiadamiając o podejrzeniu popełnienia przez J. J. przestępstwa wniósł złożył jednocześnie wniosek o zobowiązanie tegoż do naprawienia wyrządzonej szkody (k. 1 akt).

Sąd Rejonowy wydając wobec J. J. wyrok skazujący zobowiązany był zatem do orzeczenia obligatoryjnego środka karnego na podstawie art. 46 § 1 kk, tymczasem wydał wyrok powielający błąd prokuratora zawarty we wniosku o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie oskarżonemu uzgodnionej z nim kary.

Argumenty zawarte w apelacji prokuratora przemawiające za koniecznością uchylenia orzeczenia w części zobowiązującej oskarżonego do spłacenia kredytu na rzecz (...) Banku SA wydanego na podstawie art. 72 § 1 pkt 8 kk jako słuszne, zostały zaaprobowane przez sąd odwoławczy.

Obowiązek naprawienia szkody na podstawie przepisu art. 46 § 1 kk nie mógł być nałożony przez sąd odwoławczy skoro zaskarżone orzeczenie wydane zostało wobec J. J. na posiedzeniu w trybie art. 339 § 1 kpk – słusznie co do tej okoliczności prokurator w apelacji wskazał na pogląd Sądu Najwyższego zaprezentowany w orzeczeniu z dnia 29 sierpnia 2012 r. w sprawie VKK 208/12.

Obowiązek naprawienia szkody w oparciu o przepis art. 46 § 1 kk stanowi tytuł egzekucyjny, podlega dochodzeniu przez samego pokrzywdzonego, który też decyduje o czasie egzekwowania zasądzonej należności; wykonanie obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 kk nie może być obwarowane żadnym terminem, orzeczenie to staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia się wyroku.

Uznając słuszność zawartego w apelacji prokuratora zarzutu wywiedzionego na niekorzyść oskarżonego Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku. Słuszne orzeczenie w części niezaskarżonej przez prokuratora utrzymane zostało w mocy.

Względy słuszności przesądziły o zwolnieniu oskarżonego z obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i obciążenie nimi Skarbu Państwa.

AP