Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Wojtkiewicz

Sędziowie: SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)

SO Wiesława Buczek-Markowska

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2014 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. A.

przeciwko B. K. i D. P. (1)

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w Gryficach z dnia 18 września 2014 r. w sprawie o sygn. akt VI C 512/13

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 18 września 2014 r. Sąd Rejonowy w Gryficach zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności nadany punktowi I wyroku zaocznego wydanego przez Rejonowy w G. w dniu 10 czerwca 2014 r. w sprawie (...)W uzasadnieniu postanowienia podano, iż orzeczenie zaoczne uwzględniało żądanie powoda wobec braku odpowiedzi na pozew w terminie zakreślonym w zarządzeniu z dnia 19.03.2014 r., w sytuacji gdy odpis pozwu wraz z załącznikami doręczono pozwanym w dniu 28.03.2014 r. Pozwani B. K. i D. P. (1), złożyli sprzeciw od wyroku zaocznego wraz z wnioskiem o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności. Wniosek uzasadniono tym, że niestawiennictwo pozwanych na rozprawie było niezawinione. Jak wskazano we wniosku B. K. w tym czasie był hospitalizowany, a D. P. (2) nie stawił się z powodów osobistych. Sąd Rejonowy uznał, iż pozwani wykazali brak winy w niestawiennictwie pozwanych na rozprawie, a ponadto okoliczności powołane w sprzeciwie mogą wywoływać wątpliwości co do zasadności wydanego wyroku zaocznego.

Na powyższe postanowienie w części dotyczącej pozwanego D. P. (1) zażalenie złożył powód, żądając uchylenia postanowienia i oddalenia wniosku w przedmiocie zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności wyroku zaocznego w części dotyczącej tego pozwanego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 6 k.c. poprzez przyjęcie przez Sąd I instancji za uprawdopodobniony brak winy D. P. (1) niestawiennictwie na rozprawie oraz naruszenie art. 243 k.p.c. i art. 346 k.p.c. poprzez przyjęcie za uprawdopodobnione samego twierdzenia pozwanego D. P. (1), że nie stawił się na rozprawę z przyczyn osobistych, w sytuacji gdy sam pozwany nie wyjaśnił jakie to miały być okoliczności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie powoda nie było zasadne, aczkolwiek za słusznością zaskarżonego postanowienia nie może przemawiać treść jego uzasadnienia.

Dla pełnego obrazu relacji między stronami i dotychczasowego przebiegu postępowania przed Sądem Rejonowym wskazać należy, iż powód w pozwie złożonym w dniu 9 lipca 2013 r. (k. 3), a następnie sprecyzowanym w pismach z dnia 23 sierpnia 2013 r. (k. 7) i w piśmie z dnia 4 grudnia 2013 r. (k. 30), zażądał zasądzenia od pozwanych kwot po 20 000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w wyniku jego pobicia przez pozwanych w dniu 25 listopada 2011 r. W takiej też postaci pozew został pozwanym doręczony w dniu 28 marca 2014 r. wraz z wezwaniem na rozprawę wyznaczoną na dzień 10 czerwca 2014 r. Dopiero na rozprawie, na której pozwani nie byli obecni powód reprezentowany przez radcę prawnego dokonał „sprecyzowania” żądania pozwy wskazując, iż powód żąda zapłaty od pozwanych solidarnie kwoty 40 000 zł z odsetkami od dnia 10 czerwca 2014 r. W tym też dniu zapadł wyrok zaoczny, w którego pkt I zasądzono solidarnie od pozwanych na rzecz powoda P. A. kwotę 40.000 zł. wraz z ustawowymi odsetkami poczynając od dnia 10.06.2014 r. do dnia zapłaty, a nadto kwotę 2.417,00 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Składając sprzeciw od wyroku zaocznego pozwani zażądali jego uchylenia i oddalenia powództwa w całości podnosząc, iż roszczenia powoda są bezzasadne, że nie wykazał ich wysokości, że są wygórowane, zaś sam powód przyczyniła się do powstania szkody, gdyż zainicjował zdarzenie z dnia 25 listopada 2011 r., poprzez wtargnięcie na posesję rodziców pozwanego B. K. i wywołanie bójki. W ocenie pozwanych byli oni stroną broniącą się, zaś pozwany przy pomocy rury ich atakował. Pozwany B. K. uzasadniając wniosek o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności wskazał, iż w okresie od 8 do 16 czerwca 2014 r. „był hospitalizowany”. Do sprzeciwu załączono(...) (...) (...). Pozwany D. K. podał, iż na rozprawę nie stawił się z przyczyn osobistych.

Analiza powyższych okoliczności wskazuje na to, iż na rozprawie w dniu 10 czerwca 2014 r. nastąpiło faktyczne rozszerzenie powództwa. Zamiast dotychczasowego żądania zasądzenia od pozwanych kwot po 20 000 zł, wyartykułowano żądanie solidarnego zasądzenia 40 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi do dnia wydania tego wyroku. Wyrok zaoczny uwzględnił zmianę powództwa mimo nieobecności pozwanych na rozprawie, co stanowiło naruszenie art. 193 § 2 ¹ i 3 k.p.c. wymagającego od powoda zmiany powództwa na piśmie, zaś od sądu doręczenie pozwanym pisma zawierającego zmianę powództwa i odpowiadającego wymaganiom pozwu.

Reasumując, wyrok zaoczny z dnia 10 czerwca 2014 r. został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania, gdyż Sąd I instancji nie mógł przyjąć za prawdziwe twierdzeń uzasadniających żądanie solidarnego zasądzenia od pozwanych kwoty 40 000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 10 czerwca 2014 r., gdyż takie nie zostały wyartykułowane w pismach doręczonych pozwanym (art. 339 § 2 k.p.c.).

W efekcie zatem Sąd Rejonowy słusznie, w rozumieniu art. 346 § 1 k.p.c. zawiesił rygor natychmiastowej wykonalności wyrokowi zaocznemu z dnia 10 czerwca 2014 r.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c., w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)