Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w sprawie o sygn. akt I C 682/12 z powództwa Z. S. przeciwko Canal + (...) spółce z o.o.z siedzibą w W., (...) S.a.r.l spółce z o.o. w Luksemburgu, M. S. (1), A. K., B. B., (...) S.A. w (...) S.A. we W. o zapłatę

1.  oddalił powództwo;

2.  nie obciążył powoda kosztami procesu.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o ustalenie, że W dniu 2 kwietnia 2009 r. została zawarta między powodem Z. S. a Canal+ (...) spółką z o.o. umowa o abonament na okres 13 miesięcy. Obowiązki stron umowy określał regulamin umowy o abonament. W dniu 4 kwietnia 2009 r. została zawarta umowa między powodem Z. S. a Canal+ (...) spółką z o.o. na mocy umowy powód otrzymał terminal współpracujący z kartą umożliwiający odbiór programów dostępnych w ramach umowy o abonament. Pismem z dnia 17 sierpnia 2010 r. (...) S.A. we W. powiadomił powoda, że działa na podstawie umowy o świadczenie usług windykacyjnych w imieniu i na rzecz swojego klienta Canal+ (...) spółki z o.o. Powiadomił, że spłata długu w kwocie 310 zł do dnia 25 sierpnia 2010 r. natychmiast zakończy wszelkie działania windykacyjne oraz naliczanie odsetek. Wezwał do dobrowolnej spłaty długu zamiast czekać, aż dochodzeniem zajmie się sąd i komornik. Pismem z dnia 30 września 2010 r. (...) S.A. ostatecznie wezwał powoda do zapłaty kwoty 310 zł w terminie do 11 października 2010 r.

Na mocy umowy z dnia 30 marca 2011 r. Canal+ (...) spółka z o.o. w W. dokonała sprzedaży na rzecz Spółki (...) S.a r.l. wierzytelności i złożyła oświadczenie, że stan prawny wierzytelności nie pozostawia jakichkolwiek wątpliwości, są one bezsporne i wymagalne. Datą rozliczeniowa według umowy był 30 marca 2011 r. Pismami z dnia 4 maja 2011 r. P.R.E.S.C.O. (...) S.A poinformował powoda Z. S. o zmianie wierzyciela na skutek cesji wierzytelności i że od 30 marca 2011 r. wierzycielem jest (...) S.a r.l. Poinformował jednocześnie, że P.R.E.S.C.O. (...) S.A. jest jedynym podmiotem upoważnionym do podejmowania czynności związanych z obsługą wierzytelności, prowadzeniem negocjacji, przeprowadzenia postępowania sądowego. Pismami z czerwca, lipca i sierpnia 2011 r. P.R.E.S.C.O. (...) S.A. wzywał powoda do zapłaty należności w związku z postępowaniem windykacyjnym z tytułu niezrealizowanych płatności wobec Canal+ (...) spółki z o.o. Pismem z dnia 7 października 2011 r. podpisanym przez pracownika B. B. P.R.E.S.C.O. (...) S.A. zgłosił ostrzeżenie o możliwości dokonania wpisu do Biura (...) z uwagi na widniejące zadłużenie powoda wynikające z niezrealizowanych płatności wobec Canal+ (...) spółki z o.o. Wezwał jednocześnie do zapłaty kwoty 357,47 zł w terminie do dnia 14 października 2011 r. Pismem z dnia 14 października 2011 r. podpisanym przez pracownika B. B. P.R.E.S.C.O. (...) S.A. wezwał ostatecznie powoda do zapłaty kwoty 355,15 zł. Jednocześnie poinformowano powoda, że dysponując nakazem zapłaty uzyska się możliwość przeprowadzenie egzekucji przez komornika i licytację składników majątku dłużnika. Jednocześnie zaproponowano zawarcie porozumienia w sprawie spłaty ratalnej. Pismem z dnia 17 października 2011 r. stanowiącym wezwanie przesądowe A. K. pełnomocnik spółki P.R.E.S.C.O. (...) S.A. powiadomił powoda, że spółka, którą reprezentuje jest upoważniona do przeprowadzenia postępowania sądowego w sprawie zaległości płatniczych wynikających z niezrealizowanych płatności wobec Canal+Cyfrowy sprzedanych w drodze umowy cesji wierzytelności do (...) S.a r.l. Wezwał powoda ostatecznie do zapłaty kwoty 359,02 zł wraz z odsetkami najpóźniej do dnia 24 października 2011 r. W dniu 5 stycznia 2012 roku (...) S.a r.l. reprezentowane przez pełnomocnika radcę prawnego M. S. (2) złożył pozew o zapłatę scedowanej wierzytelności do Sądu Rejonowego Lublin Zachód. W dniu 3 lutego 2012 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu elektronicznym, którym Sąd zasądził od Z. S. na rzecz (...) S.a r.l. kwotę 310 zł z ustawowymi odsetkami i kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Powód odwołał się od nakazu i sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi. Po przeprowadzeniu postępowania w sprawie sygn. VIII C 2020/12 Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi w dniu 24 października 2012 r. wydał wyrok oddalający powództwo. Powód Z. S. po zawarciu umowy z Canal+Cyfrowy o świadczenie usług medialnych regularnie płacił miesięczny abonament. Umowa trwała 13 miesięcy do dnia 31 maja 2010 r. Przez dwa miesiące powód nie otrzymywał faktur, więc nie płacił należności. Gdy otrzymał trzecią fakturę zapłacił wszystkie należności, w tym za faktury, których nie otrzymał. Wtedy Cyfra (...) zażądała kar umownych w kwocie 5 zł za miesiąc czyli łącznie 10 zł. Powód nie uregulował tej kary, bo uważał że powinny być naliczone odsetki, a nie kara. Aktywacja została wyłączona z dniem wygaśnięcia umowy 31 maja 2010 roku. W dniu 12 lipca 2010 r. powód został powiadomiony o obciążeniu karą umowną w kwocie 300 zł za nieterminowe zdanie karty. Potem otrzymywał pisma (...) S.A. wzywające do zapłaty, potem powód otrzymywał pisma z firmy (...) straszące, że znajdzie się w rejestrze (...) dłużników, wezwania przesądowe, a następnie pozew. Powód wezwał osoby podpisane na pismach w charakterze pozwanych dlatego, że nie sprawdziły wiarygodności żądania i wiarygodności dokumentów. Powód uważa, że doznał krzywdy i zostało naruszone jego dobre imię. Gdy firma (...) zainteresowały się tą sprawą powód cały czas był dręczony i szantażowany przez Canal+Cyfrę. Proponowano, że jak przedłuży umowę to wszystko będzie umorzone.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, że powództwo, w świetle przesłanek określonych w art. 448 k.c. w zw. z art. 24 k.c., nie zasługuje na uwzględnienie. Powód czuje się pokrzywdzony działaniami pozwanych z uwagi na treść pism wzywających do zapłaty należności, wskazujących na ewentualne konsekwencje braku zapłaty należności w postaci postępowania sądowego i postępowania egzekucyjnego. W subiektywnym przekonaniu powoda dług wobec spółki (...) + nie istniał, a pozostali pozwani dręczyli i szantażowali go bez sprawdzenia wiarygodności dokumentów i faktu istnienia długu. Powód otrzymując pisma z wezwaniami do zapłaty i będąc przekonany o nieistnieniu długu mógł subiektywnie poczuć się szantażowany i skrzywdzony. Niemniej jednak ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że działania pozwanych firm podejmowane były w granicach prawa jako mające na celu egzekucję długu. Brak jest natomiast dowodów, które wskazywałby aby poza wysyłanymi pismami dokonywane były inne czynności lub działania, które miałyby charakter bezprawny. Co do pozwanych A. K., M. S. (2) i B. B. powództwo zostało oddalone z uwagi na brak biernej legitymacji procesowej. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 102 k.c.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód, zaskarżając go w całości. Skarżący wskazał, że nie zgadza się z przedmiotowym rozstrzygnięciem i uważa je za krzywdzące z tego powodu, że kary umowne nie mogą dotyczyć wierzytelności pieniężnych a w umowie zawartej ze spółką (...) + nie było wzmianki, iż karta jest własnością tej spółki a na kliencie ciąży obowiązek jej zwrotu. W zaistniałym stanie rzeczy zachowania pozwanych postrzegać należy w kategorii uporczywego dręczenia. Wskazane podmioty nie dążyły do wyjaśnienia przedmiotowej sprawy. Pozwana B. B. oraz P. C. wykonywali windykację osobiście podpisując się pod groźnie wyglądającymi pismami.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez uwzględnienie powództwa /apelacja – k. 220-247, uzupełnienie apelacji – k. 250/.

W odpowiedzi na apelację pozwani B. B., A. K., M. S. (2), (...) S.a. r.l. w Luksemburgu, (...) S.A. w P. wnieśli o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od powoda na ich rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych /odpowiedź na apelację – k. 262-264/.

W odpowiedzi na apelację pozwana (...) S.A. z siedzibą we W. wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych / odpowiedź na apelację – k. 266-268/.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 5 listopada 2014 roku powód poparł apelację a pełnomocnik pozwanej (...) S.A. we W. wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego/ protokół rozprawy apelacyjnej – k. 283-284/.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własny ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny.

Sąd Rejonowy dokonał bowiem prawidłowej, gdyż odpowiadającej wymogom art. 233 § 1 k.p.c., oceny dowodów, w oparciu o którą, wbrew zastrzeżeniom zgłaszanym przez skarżącego, wyprowadził również trafne wnioski jurydyczne. Swoje stanowisko nadto wyczerpująco i przekonująco uzasadnił. Wobec faktu, że nie jest rzeczą Sądu odwoławczego powielanie wywodu Sądu I instancji, którego argumentację Sąd Okręgowy w pełni aprobuje, w ramach niniejszego uzasadnienia poprzestać należy jedynie na odniesieniu się do stanowiska apelacji.

Stanowisko to natomiast, wbrew oczekiwaniom powoda, nie zasługuje na uwzględnienie. Swoje racje skarżący wyprowadza przede wszystkim w oparciu o kontestowanie zasadności i wysokości roszczeń kierowanych względem niego przez spółkę (...) + oraz inne podmioty szczegółowo wskazane w pozwie. Kwestia ta, nie ma jednak dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy takiej wagi, jaką nadaje jej skarżący. W realiach tej sprawy podstawowe znaczenie musi mieć bowiem to czy zainteresowane spółki w kontekście relacji łączących je z powodem generalnie miały podstawy aby realizować względem niego uprawnienia wierzyciela, niezależnie od merytorycznej zasadności poszczególnych roszczeń kierowanych w stosunku do powoda oraz czy zachowania przez nie podejmowane faktycznie mieściły się w ramach uprawnień przysługujących wierzycielowi. Rację ma zaś Sąd Rejonowy, że analiza zgromadzonego materiału dowodowego nakazuje w tym względzie udzielić odpowiedzi twierdzącej. Z przedstawionych dowodów wynika wszak jednoznacznie, że pozwane spółki, postrzegając powoda jako dłużnika z tytułu zawartej przez niego umowy, podejmowały względem niego działania, które nie wykraczały poza czynności dopuszczalne w granicach prawa i mające na celu odzyskanie długu. Jednocześnie, jak słusznie ocenił Sąd Rejonowy, brak jest dowodów, które wskazywałyby na to, że wskazane spółki podejmowały w stosunku do powoda działania, które miałyby charakter bezprawny. Spółki te działały tym samym w granicach uprawnień przysługujących wierzycielowi, a skoro tak podejmowanych przez nie czynności nie sposób traktować jako czynności naruszających dobra osobiste powoda, niezależnie od merytorycznej zasadności poszczególnych roszczeń kierowanych względem powoda.

Analiza zgromadzonego materiału dowodowego nakazuje także podzielić stanowisko Sądu Rejonowego odnośnie niezasadności powództwa względem pozostałych pozwanych. Rację ma bowiem Sąd I instancji, wskazując, iż pozwani A. K. oraz M. S. (2) jako radcowie prawni mieli obowiązek reprezentować swoich mocodawców w granicach umocowania w postępowaniu sądowym i przedsądowym, zaś pozwana B. B. wykonywała w stosunku do powoda swoje obowiązki pracownicze jako osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, podlegająca swojemu pracodawcy. Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy nie wskazuje zaś na to aby czynności podejmowane przez wskazane osoby względem powoda wykraczały poza czynności, do których osoby te zobligowane były z tytułu pełnionej przez nie roli radcy prawnego bądź pracownika.

Powyższe prowadzi do wniosku, że apelacja wniesiona przez powoda stanowi jedynie polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego. Pomimo obszerności jej wywodów powód nie zdołał bowiem przedstawić jakichkolwiek merytorycznych argumentów, które podważałyby prawidłowość ustaleń bądź wniosków, które legły u podstaw zaskarżonego rozstrzygnięcia.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy w pkt. 1. wyroku na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powoda jako bezzasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w punkcie. 2 wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. W realiach niniejszej sprawy nie sposób bowiem dopatrzeć się jakichkolwiek okoliczności, które uzasadniałyby odstąpienie od obciążania apelującego kosztami przedmiotowego postępowania zgodnie z podstawową zasadą rozliczenia kosztów procesu. Subiektywne, aczkolwiek jurydycznie nietrafne, przekonanie powoda o słuszności jego racji, można było uznać bowiem za usprawiedliwione w kontekście przedmiotu niniejszej sprawy jedynie przed Sądem I instancji. Wytaczając apelację powód miał już przecież możliwość zapoznania się z motywami rozstrzygnięcia Sądu I instancji, a zatem ustalenia czy jego subiektywne przekonanie jest faktycznie uzasadnione czy też nie. Powód winien zatem dobrze zastanowić się przed złożeniem apelacji czy rzeczywiście jego racje są słuszne, a rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego nieprawidłowe. Inicjowanie postępowania apelacyjnego bez dostatecznego, uprzedniego rozważenia przez skarżącego zasadności jego stanowiska w świetle ustawowych przesłanek jak i uzasadnienia przedstawionego przez Sąd I instancji powoduje zbędne zaangażowanie procesem sądowym jednostek, zużywających niepotrzebnie swoje siły i środki na odpieranie niesłusznych roszczeń (por. m. in. stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 29 sierpnia 1975 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III PZ 10/75opubl. w LEX nr 7745). Sytuacja taka nie może tym samym uzasadniać nieobciążenia strony przegrywającej kosztami procesu, poniesionymi przez przeciwnika procesowego. Na koszty poniesione przez każdego z pozwanych, reprezentowanych przez profesjonalnych pełnomocników, którzy złożyli wniosek o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania apelacyjnego, złożyło się jedynie wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, którego wysokość, ustalono w oparciu o § 2 ust. 1 i 2, 6 pkt 2 w zw. z § 13 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t. ze zm.).