Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 marca 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi zasądził od pozwanego (...) SA V. (...) w W. na rzecz powódki K. S. kwotę 3000 złotych z ustawowymi odsetkami od 22 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty, orzekł o kosztach procesu oraz oddalił powództwo w pozostałej części.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany, zaskarżając wyrok w części uwzględniającej powództwo i zarzucając naruszenie 445 § 1 k.c. poprzez niewłaściwą wykładnię pojęcia „odpowiedniej sumy” i w efekcie zasądzenie na rzecz powoda określonego w tym przepisie zadośćuczynienia w niewłaściwej, rażąco wygórowanej wysokości, podczas gdy leczenie powódki zostało pomyślnie zakończone, powódka odczuwała znaczny ból jedynie w okresie miesiąca, leczenie i rehabilitacja powódki dały zadowalające rezultaty, wszelkie rokowania medyczne powódki są pomyślne, brak jest jakichkolwiek podstaw do przewidywania, iż powódka będzie w dalszym ciągu odczuwać skutki wypadku, a procentowy uszczerbek na zdrowiu powódki został oceniony na 3 %.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości, zmianę rozstrzygnięcia o kosztach sądowych i zwrocie kosztów zastępstwa procesowego w I instancji oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Ustalenia faktyczne, jak również ocena prawna w zakresie żądania zasądzenia zadośćuczynienia przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia przez Sąd Rejonowy, znajdują pełną akceptację Sądu Okręgowego.

Przechodząc do oceny zarzutu naruszenia art. 445 § 1 k.c. już na wstępie należy wyrazić przekonanie, iż jest on chybiony. W jego granicach skarżący kwestionuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę wysokości należnego powódce zadośćuczynienia. Zdaniem pozwanego zasądzona kwota jest zawyżona uwzględniając charakter obrażeń i następstwa wypadku jakich doznała powódka.

Ze stanowiskiem tym nie można jednak się zgodzić. Podkreślić wszakże należy, iż ocena wszelkich dolegliwości psychicznych ma charakter względny i w znacznym stopniu subiektywny, podlega jednakże weryfikacji z uwzględnieniem wiedzy medycznej. Tymczasem, uszczerbek na zdrowiu powódki na skutek obrażeń doznanych w wypadku został określony na 3 %. Kryterium procentowo określonego uszczerbku na zdrowiu stanowi co prawda jedynie punkt wyjścia do ustalenia wysokości należnego poszkodowanemu zadośćuczynienia i ma charakter pomocniczy, ustalając zaś kwotę zadośćuczynienia należy mieć na uwadze rzeczywisty rozmiar cierpień fizycznych związanych z zaistnieniem wypadku i powstałe w następstwie urazu oraz długotrwałego leczenia dolegliwości bólowe, tym niemniej w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy Sąd Okręgowy nie dostrzegł przesłanek do zmiany wysokości przyznanego powódce świadczenia.

Zresztą nawet skarżący poza bardzo ogólnie sformułowanym stwierdzeniem, iż wysokość przyznanego powódce zadośćuczynienia odbiega od utrwalonej linii orzeczniczej Sądów w podobnych sprawach, nie precyzuje na czym jego zdaniem polega akcentowana nieadekwatność zasądzonej kwoty zadośćuczynienia. W szczególności, sformułowany przez pozwanego zarzut nie precyzuje jakim konkretnie regułom stosowanych kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia uchybił Sąd I instancji.

Tymczasem trzeba zauważyć, iż jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłego ortopedy cierpienia fizyczne powódki były dość znaczne, zwłaszcza w pierwszym miesiącach od wypadku. W późniejszym czasie dolegliwości bólowe nie zniknęły całkowicie, nabrały zaś charakteru okresowo odczuwalnych. Powódka przez dwa tygodnie korzystała z kołnierza ortopedycznego, a przez dalszy okres uczestniczyła w procesie rehabilitacji. Co prawda procentowo określony uszczerbek na zdrowiu powódki jak słusznie podnosi pozwany nie jest wysoki, ma jednak charakter trwały. Dolegliwość skutków zdarzenia w jakim brała udział powódka jest tym większy, iż wcześniej była ona osobą w pełni sprawną. Dodać należy, iż doznane urazy miały konsekwencje w konieczności z czasowej rezygnacji powódki z zajęć sportowych, które dotychczas były stałą formą jej codziennej aktywność. Oceny tej nie zmienia akcentowana w apelacji okoliczność, iż leczenie powódki zostało pomyślnie zakończone, bowiem jego pozytywny dla stanu zdrowia rezultat nie zniweczył wszelkich dolegliwości jakich po wypadku doznała powódka i stąd nie wpływa na zmniejszenie należnego jej zadośćuczynienia.

Nie zasługuje zatem na uwzględnienie stanowisko wyrażone w apelacji, że przyznane zadośćuczynienie było nieadekwatne do doznanych przez powódkę cierpień fizycznych i psychicznych. Reasumując tę część wywodu stwierdzić należy, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie daje podstawę do przyjęcia, iż adekwatną kwotą, uwzględniającą cierpienia powódki jest kwota zasądzona tytułem zadośćuczynienia w zaskarżonym wyroku, a Sąd Rejonowy nie dopuścił się pominięcia ogólnie uznawanych kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia.

Należy przy tym mieć na względzie stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18 listopada 2004 r. sygn. akt I CK 219/04 ( publ. Program komputerowy Lex nr 146356 ), iż korygowanie przez Sąd drugiej instancji zasądzonego zadośćuczynienia może być aktualne tylko wtedy, gdy przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, mających wpływ na jego wysokość, jest ono niewspółmiernie nieodpowiednie.

Z przedstawionych powyżej powodów Sąd Okręgowy uznał, iż apelacja nie zawiera uzasadnionych zarzutów mogących podważyć stanowisko Sądu Rejonowego, a tym samym jako bezzasadna podlega oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w związku z § 6 pkt 3 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm. ) stosownie do wyniku postępowania. Na koszty postępowania apelacyjnego złożyła się kwota 300 złotych kosztów zastępstwa procesowego.