Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2014r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Krzysztof Korzeniewski

Protokolant: Aleksandra Duczemińska

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2014r.

sprawy przeciwko I. P. synowi A. i E. z domu P.

urodzonemu (...) w miejscowości S.

obwinionemu o to, że

W dniu 09.01.2014r o godz 09:45 we W. na ul. (...) w Siedzibie Straży Miejskiej będąc właścicielem pojazdu marki A. o nr rej (...) nie wskazał na żądanie uprawnionego organu komu powierzył pojazd, którego kierujący w dniu 22.11.2013r o godz. 10:40 we W. na ul. (...) zaparkował samochód w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu.

tj. o czyn z art. 96 § 3 kw

******************

I.  uznaje obwinionego I. P. za winnego czynu opisanego w części wstępnej wyroku, stanowiącego wykroczenie z art. 96 § 3 kw i za to na podstawie art. 96 § 3 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) złotych;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 616 § 2 kpk w zw. z art. 119 kpw obciąża obwinionego kosztami postępowania w wysokości 100 zł oraz wymierza mu opłatę w kwocie 30 zł.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2013 r. o godz. 10.40 we W. przy ul. (...) W. oraz M. T. dostrzegli zaparkowany samochód osobowy marki A. nr rej. (...). Za wycieraczką samochodu S. zostawili wezwanie dla kierującego celem stawienia się w siedzibie Straży Miejskiej W. w związku z zaparkowaniem tego samochodu w strefie zamieszkania w miejscu do tego nieprzeznaczonym. Samochód ten stanowił własność I. P..

dowód: notatka k. 6;

zdjęcie k. 7;

wyjaśnienia I. P. k. 30;

wezwanie k. 8;

Straż Miejska W. w dniu 11 grudnia 2013 r. wystosowała wezwanie do I. P.. Został on zobowiązany do stawienia się w siedzibie Straży Miejskiej W. przy ul. (...) w terminie 7 dni w charakterze świadka w celu wskazania osoby, która w dniu 22 listopada 2013 r. nieprawidłowo zaparkowała samochód osobowy marki A. nr rej. (...) we W. przy ul. (...).

dowód: wezwanie k. 12;

I. P. wezwanie Straży Miejskiej W. odebrał w dniu 13 grudnia 2013 r. Stawił się w siedzibie Straży Miejskiej W. przy ul. (...) w dniu 9 stycznia 2014 r. Nie wskazał jednak osoby, która w dniu 22 listopada 2013 r. nieprawidłowo zaparkowała samochód osobowy marki A. nr rej. (...) we W. przy ul. (...). Nie posiadał bowiem wiedzy, kto w oznaczonym czasie i miejscu kierował jego samochodem. Zarazem w tym dniu jego samochód nie został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę.

dowód: potwierdzenie odbioru pisma k. 9;

wyjaśnienia I. P. k. 30;

zeznania M. C. k. 37-38;

I. P. utrzymuje się z wynagrodzenia w kwocie 1500 zł. Był wielokrotnie karany za wykroczenia przeciw porządkowi i bezpieczeństwu w komunikacji.

dowód: dane osobopoznawcze k. 29;

informacja k. 24;

I. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zarazem wyjaśnił zgodnie z ustaleniami.

vide: wyjaśnienia I. P. k. 30;

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na zdjęciu, notatce urzędowej, wezwaniu, pokwitowaniu, zeznaniach M. C. i na wyjaśnieniach I. P..

Dowody te w sposób zbieżny wskazują, iż w dniu 22 listopada 2013 r. o godz. 10.40 był nieprawidłowo zaparkowany we W. przy ul. (...) samochód marki A. nr rej. (...). Samochód ten stanowił własność I. P., który wezwany do wskazania kierującego nie zastosował się do tej powinności. Przy tym nie miał on wiedzy co do osoby kierującego. Zarazem w tym dniu jego samochód nie został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę.

Sąd zważył.

Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) w art. 78 ust. 4 nakłada na właściciela bądź użytkownika pojazdu obowiązek wskazania na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

W myśl art. 129b ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym S. Miejscy są upoważnieni do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Tym samym przysługuje im uprawnienie do składania wniosków o ukaranie w tych sprawach. W tym zakresie finalnie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale 7 sędziów z dnia 30 września 2014 r., sygn. I KZP 16/14 (Biul.SN 2014/9/13).

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 marca 2014 r. w sprawie o sygn. P 27/13 (Dz. U. z 24 marca 2014 r. poz. 375) wezwany do wskazania kierującego pojazdem ma pięć możliwości: 1) wskazać siebie, jeżeli faktycznie prowadził pojazd;2) przedstawić dowód, że nie jest ani właścicielem, ani posiadaczem pojazdu; 3) wskazać kto kierował lub używał pojazd;4) nie wskazać, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania; 5) przedstawić dowód, że pojazd był użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec.

W czwartym wypadku, gdy właściciel lub posiadacz pojazdu nie wskaże, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania, naraża się na odpowiedzialność za wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w omawianym orzeczeniu, zgodnie z art. 78 ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym właściciel lub posiadacz pojazdu nie mają obowiązku wskazania, komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, jeżeli pojazd został użyty wbrew ich woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mogli zapobiec. W sytuacji użycia pojazdu wbrew woli i wiedzy właściciela lub posiadacza pojazdu przez nieznaną osobę, czemu nie mogli zapobiec, nie dochodzi w ogóle do spełnienia znamion wykroczenia określonego w art. 96 § 3 kw. Właściciel lub posiadacz pojazdu, nie wskazując, komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, jeżeli pojazd został użyty wbrew ich woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mogli zapobiec, nie zachowują się, jak wymaga tego art. 96 § 3 kw „wbrew obowiązkowi”.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego odpowiedzialność za wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw zostanie wyłączona także w sytuacji, gdy właściciel lub posiadacz pojazdu uchylą się od obowiązku wskazania, komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie w ramach prawa do obrony na podstawie art. 74 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) w związku z art. 20 § 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2013 r. poz. 395, z późn. zm.). Właściciel lub posiadacz pojazdu nie mają zatem obowiązku wskazania, komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, jeżeli sami tym pojazdem kierowali lub go używali i dopuścili się np. wykroczenia przekroczenia prędkości zarejestrowanego za pomocą urządzenia rejestrującego.

Należy tu także dodać, iż Trybunał Konstytucyjny dokonując wykładni art. 96 § 3 kw, dostrzegł możliwość, iż osoba którą zobowiązano do przedmiotowego wskazania nie dysponuje w tym zakresie wiedzą. Taka sytuacja ma chociażby miejsca, jak wskazał Trybunał Konstytucyjny, gdy samochód został zarejestrowany przez fotoradar od tyłu. Sytuacja ta jednak, w ocenie Trybunału Konstytucyjnego, nie wyłącza odpowiedzialności z art. 96 § 3 kw.

Jako, iż nie zaistniała żadna z wymienionych przez Trybunał Konstytucyjny przesłanek wyłączających odpowiedzialność I. P. z art. 96 § 3 kw uznano go winnym przypisanego mu czynu.

Wymierzając karę Sąd uwzględnił jej społeczne oddziaływanie oraz aspekt wychowawczy w odniesieniu od obwinionego, zważając na jego sytuację majątkową.

Okoliczności łagodzących nie dostrzeżono. Natomiast, jako okoliczność obciążającą przyjęto karalność przez I. P. za podobne wykroczenia.

O kosztach orzeczono nie widząc podstaw do zwolnienia obwinionego od tych należności.