Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału zgromadzonego ujawnionego w sprawie, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 września 2014 roku około godziny 22.40 w J. woj. (...) na ul. (...) M. K. prowadził w ruchu lądowym pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Wymieniony wykonując manewr cofania nie zachował szczególniej ostrożności, przez co prawą stroną pojazdu uderzył w zaparkowany samochód marki C. (...) o nr rej. (...), należący do W. L.. Uczestników zdarzenia poddano badaniom na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie za pomocą alkosensoru W. L. wykazało 0,00 mg/l, natomiast badanie M. K. wykazało 0,97 mg/l. Następnie, po zbadaniu M. K. alkomatem otrzymano wyniki: drugie badanie 1,73 promila i trzecie badanie 1,73 promila. M. K. nie posiada prawa jazdy.

Wyżej wymieniony był poprzednio karany. Wyrokiem z dnia 7 maja 2008 roku w sprawie o sygn. akt II K 44/08 Sądu Rejonowego w Końskich M. K. został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 209 § 1 kk.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

Wyjaśnień oskarżonego M. K. (k. 16-17), zeznań świadka M. R. (k. 2-3), protokołu użycia urządzenia kontro – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu wraz ze świadectwem wzorcowania (k. 4-5, 7), notatki urzędowej (k. 1-1v), szkicu miejsca kolizji (k. 10), protokołów oględzin pojazdów (k. 8-9), karty karnej (k. 21-23).

Oskarżony M. K. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Oświadczył, iż tego wieczora wypił 4 półlitrowe butelki piwa. Dodał, że nie zamierzał poruszać się samochodem po drodze publicznej, a jedynie przestawić go o ok. 10 metrów, albowiem blokował on bramę wjazdową do posesji. Wyjaśnił, iż w chwili wykonywania manewru, zarysował samochód marki C. (...), ponieważ go nie zauważył z uwagi na złe warunki atmosferyczne i słabą widoczność.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego wespół z pozostałymi dowodami ujawnionymi na posiedzeniu Sąd ocenił w oparciu o reguły art. 7 k.p.k., zgodnie z którymi Sąd ocenia dowody swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, jak i wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego.

W ocenie Sądu, wyjaśnienia oskarżonego M. K. (k. 16-17), przyznającego się do popełnienia zarzucanego mu czynu należy uznać za wiarygodne. Oświadczenie oskarżonego jest spójne z dowodami zaliczonymi w poczet materiału dowodowego na posiedzeniu w dniu 19 grudnia 2014 roku (k. 12), a w szczególności z zeznaniami świadka M. R. (k. 2-3).

Sąd dał wiarę zeznaniom funkcjonariusza Policji M. R. (k. 2-3), albowiem świadek zeznawał bezstronnie, rzeczowo i konsekwentnie, zdaniem Sądu nie miał także interesu by bezpodstawnie obciążać oskarżonego. Świadek w swych zeznaniach zrelacjonował czynności jakie podjął wobec oskarżonego oraz szczegółowo opisał sytuacje, którą zastał po przybyciu na miejsce zdarzenia. Zeznania świadka oraz wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym ujawnionym w toku rozprawy głównej, a w szczególności są spójne z treścią protokołu użycia urządzenia kontro – pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu wraz ze świadectwem wzorcowania (k. 4-5, 7), szkicem miejsca kolizji (k. 10), protokołami oględzin pojazdów (k. 8-9). Z tych właśnie względów Sąd uznał, iż zeznania przesłuchanego w sprawie świadka są wiarygodne i dlatego też oparł się na nich przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia zgromadzonych w sprawie pozostałych dowodów nieosobowych, wskazanych w niniejszym uzasadnieniu nie wzbudziła wątpliwości Sądu. Dokumenty te zostały sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, przez uprawnione do tego osoby w oparciu o obowiązujące przepisy. Nie zostały one również zakwestionowane przez żadną ze stron, a ich prawdziwość została potwierdzona wiarygodnymi w części wyjaśnieniami oskarżonego i zeznaniem świadka. Z tych względów Sąd nie odmówił tym dowodom wiarygodności i mocy dowodowej.

Mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, nie wzbudziło wątpliwości Sądu, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

Odpowiedzialności z art. 178a § 1 kk podlega ten kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Zgodnie z art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości w rozumieniu kodeksu karnego zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 ‰ albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Jak wynika z materiału dowodowego, oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, albowiem wynik zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wskazał 0,97 mg/l, 1,73 promila, 1,73 promila. Oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym i w tym czasie znajdował się w stanie nietrzeźwości. Potwierdza to każdy z przeprowadzonych i opisanych powyżej dowodów.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego a w szczególności w przepisie art. 53 k.k. Sąd wnikliwie analizował zarówno elementy przedmiotowe, jak i podmiotowe czynu z troską, aby wymiar kary spełnił poczucie społecznej sprawiedliwości kary, był adekwatny do stopnia winy i osiągnął cele zapobiegawcze i wychowawcze.

W skierowanym przeciw M. K. akcie oskarżenia, w trybie art. 335 § 1 kpk, Prokurator umieścił wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat oraz grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych.

Instytucja z art. 335 kpk, czyli tzw. dobrowolne poddanie się karze przez oskarżonego, sprowadza się do swoistego porozumienia miedzy sprawcą czynu, a organem procesowym, w wyniku którego sprawca znajduje się w uprzywilejowanej pozycji, gdyż może liczyć na wymierzenie łagodniejszej kary. Sąd podziela pogląd, iż „Sąd orzekający w trybie art. 335 i 343 kpk jest związany wnioskiem umieszczonym przez prokuratora w akcie oskarżenia, gdyż jego treść jest wynikiem porozumienia oskarżyciela i oskarżonego, którzy zgadzają się na takie jak we wniosku rozstrzygnięcie w sprawie, w szczególności, co do kar i środków karnych (por. wyrok SN z 11 IX 2005 roku, V KK 296/05, Lex nr 164332).

Sąd wobec spełnienia warunków określonych w art. 335 kpk, tj. wystąpienia przez oskarżyciela z wnioskami o wydanie wyroku skazującego, uzgodnienia z oskarżonym kary, popełnienia przez oskarżonego przestępstwa zagrożonego karą nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności (art. 178a § 1 kk – sankcja karna: grzywna, ograniczenie wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch), nie budzących wątpliwości okoliczności popełnienia przestępstw (brak wątpliwości, co do stanu faktycznego przedmiotowej sprawy i kwalifikacji prawnej czynu, spójność i zborność materiału dowodowego, dowody świadczące niezbicie o popełnieniu przez oskarżonego zarzucanego mu czynu), postawy oskarżonego wskazującej, że cele postępowania zostaną osiągnięte (ułatwienie postępowania poprzez przyznanie się do winy, wcześniejsza niekaralność), uznał, iż zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku.

Uwzględniając powyższe, sąd orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 178a § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby. Tymczasem we wniosku umieszczonym przez Prokuratora w akcie oskarżenia wniesiono o karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, toteż Sąd powinien orzec odmiennie.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie fakt, iż oskarżony był uprzednio karany. Nadto jako okoliczności obciążające przyjęto ilość alkoholu w wydychanym powietrzu oraz to, że oskarżony prowadząc samochód w stanie nietrzeźwości stwarzał zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego. Zaznaczyć trzeba, na marginesie uzasadnienia wymierzonej kary, iż tego typu przestępstwa są nagminne i społecznie bardzo szkodliwe. Jako okoliczność łagodzącą należało przyjąć iż oskarżony od razu przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i dobrowolnie poddał się karze.

Zdaniem Sądu, orzeczony rodzaj i wymiar kary daje najpełniejszą szansę osiągnięcia wobec oskarżonego celów zapobiegawczych i wychowawczych. W ocenie Sądu oskarżony zasługuje na danie mu szansy powrotu do życia zgodnego z porządkiem prawnym, gdyż nie jest osobą zdemoralizowaną, posiada ustabilizowana sytuacje rodzinną, utrzymuje dziecko. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste pozwalają uznać, iż pomimo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Orzeczony okres probacji pozwoli na sprawdzenie pozytywnej prognozy kryminologicznej co do osoby oskarżonego.

Działając na podstawie art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Okres ten jest dostosowany do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, uwzględnia fakt, iż swoim zachowaniem stwarzał on zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Uwzględnia także zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, jaką miał oskarżony w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu. Należy podkreślić, iż orzeczenie powyższego zakazu przy skazaniu za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji osoby uczestniczącej w ruchu i znajdującej się w stanie nietrzeźwości – jest orzeczeniem obligatoryjnym, od którego Sąd nie może odstąpić.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk, uznając, że uiszczenie ich byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe. Sąd doszedł do przekonania, iż względy słuszności oraz sytuacja rodzinna i majątkowa oskarżonego przemawiają za zwolnieniem go z ponoszenia kosztów sądowych.

Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji wyroku.