Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 roku w Legnicy

sprawy z wniosku J. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocną decyzją z dnia 26.09.2011 r.

na skutek odwołania J. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 23 stycznia 2013 roku

znak (...)

odwołanie oraz skargę o wznowienie postępowania oddala.

UZASADNIENIE

Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego J. Z. we wniosku z dnia 04 stycznia 2013 r. domagała się wznowienia od 01 października 2011 r. wypłaty i wyrównania zawieszonej emerytury. Jednocześnie wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postepowania, tłumacząc uchybienie terminu złym stanem zdrowia i związanymi z tym uciążliwościami po zabiegu rozbicia kamieni nerkowych. Ubezpieczona wskazała na bolesne wydalanie fragmentów kamieni (kolki nerkowe), picie dużej ilości płynów, leki moczopędne. Podała, że te objawy uniemożliwiły jej zainteresowanie się tak dla niej ważną sprawą, a poza tym nie została powiadomiona o terminie wniesienia skargi.

Decyzją z dnia 23 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego decyzją z dnia 26 września 2011 r. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że zgodnie z art. 145a § 1 k.p.a. skargę o wznowienie postepowania wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i termin ten upłynął w dniu 24 grudnia 2012 r. Ponadto wskazując na opartą na normie art. 58 § 1 k.p.a. możliwość przywrócenia uchybionego terminu, to w ocenie organu rentowego wskazane przez ubezpieczoną przyczyny nie uzasadniają wniosku o przywrócenie terminu.

W skardze o wznowienie postępowania zakończonego prawomocną decyzją z dnia 26 września 2011 r. J. Z. wniosła o wznowienie postępowania i niezwłoczne podjęcie wypłaty zawieszonej od 01 października 2011 r. emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania gdyż w jego ocenie wskazane przez ubezpieczoną przyczyny uchybienia terminu nie mogą być uznane za przeszkodę nie do przezwyciężenia, istniejącą przez cały czas biegu terminu, uniemożliwiającą jej złożenie skargi w obowiązującym terminie od 22 listopada 2012 r. do 24 grudnia 2012 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Decyzją z dnia 31 grudnia 2008 r. przyznano J. Z. prawo do emerytury od 01 grudnia 2008 r. Na dzień przyznania tego świadczenia wnioskodawczyni była zatrudniona w Zespole (...) w L..

Na podstawie art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych … (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), decyzją z dnia 26 września 2011 r. organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury od dnia 01 października 2011 roku. Wypłatę emerytury zawieszono z uwagi na to, że ubezpieczona kontynuowała zatrudnienie.

Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego J. Z. we wniosku z dnia 04 stycznia 2013 r. domagała się wznowienia od 01 października 2013 r. wypłaty i wyrównania zawieszonej emerytury i jednocześnie wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postepowania, tłumacząc uchybienie terminu złym stanem zdrowia i związanymi z tym uciążliwościami po zabiegu rozbicia kamieni nerkowych. Ubezpieczona wskazała na bolesne wydalanie fragmentów kamieni (kolki nerkowe), picie dużej ilości płynów, leki moczopędne. Podała, że te objawy uniemożliwiły jej zainteresowanie się tak dla niej ważną sprawą, a poza tym nie została powiadomiona o terminie wniesienia skargi.

Decyzją z dnia 23 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego decyzją z dnia 26 września 2011 r. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że zgodnie z art. 145a § 1 k.p.a. skargę o wznowienie postepowania wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i termin ten upłynął w dniu 24 grudnia 2012 r. Ponadto wskazując na opartą na normie art. 58 § 1 k.p.a. możliwość przywrócenia uchybionego terminu, w ocenie organu rentowego wskazane przez ubezpieczoną przyczyny nie uzasadniają wniosku o przywrócenie terminu.

(niesporne)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie w całości.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2012r. Trybunał Konstytucyjny (sygn. akt K 2/12) orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Sentencja wyroku została ogłoszona w dniu 22 listopada 2012r. w Dz. U. poz. 1285.

Niesporny w sprawie jest istotny fakt, że wnioskodawczyni uchybiła określony w art. 145a § 2 k.p.a. na jeden miesiąc od wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocną decyzją.

Sąd podziela zawarte w odpowiedzi na odwołania argumenty oraz opartą na ich podstawie ocenę, że wskazane przez ubezpieczoną przyczyny uchybienia terminu nie tłumaczą uchybienia, które nastąpiło nie bez jej winy. Należy wskazać, że jakkolwiek niespornie ubezpieczona przeszła w dniu 20 listopada 2012 r. zabieg medyczny, to po tym zabiegu jej stan zdrowia nie był na tyle obłożny, żeby uniemożliwiał jej wniesienie skargi w terminie. Obiektywne okoliczności faktyczne dostatecznie uzasadniają ocenę, że wnioskodawczyni nie dochowała należytej staranności w prowadzeniu swoich spraw oraz, że nie zaistniała, szczególnie niezależna od niej obiektywna przeszkoda.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.