Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2014r. w S.

odwołania J. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 lipca 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. T. prawo do emerytury od dnia 15 lipca 2013r.

Sygn. akt IV U 968/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 lipca 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił J. T. prawa do emerytury z uwagi na nie spełnienie warunków wskazanych w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (k.24 a.e.).

J. T. wniósł odwołanie od powyższej decyzji domagając się ustalenia prawa do wcześniejszej emerytury. Wskazał, że pracował w szczególnych warunkach, co wynika wprost ze świadectwa pracy (k.2-3 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu podniósł, że ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych, zaś odwołanie nie daje podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji (k.4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. T., urodzony (...), złożył wniosek o przyznanie mu prawa do emerytury w dniu 25 czerwca 2013r. Na podstawie przedłożonych świadectw pracy pozwany Oddział ZUS przyjął, iż na dzień 1.01.1999r. wnioskodawca legitymuje się okresem ubezpieczeniowym w wymiarze 25 lat, w tym 3 lata, 1 miesiąc i 17 dni stanowią staż pracy w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) od 8 marca 1979r. do 28 lutego 1991r., bowiem w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach podano, że ubezpieczony pracował na stanowisku ładowacz oraz robotnik magazynowy, natomiast ze świadectwa pracy wynika, że w powyższym okresie pracował on również na stanowisku operatora koparki, robotnik magazynowy – brygadzista. Wobec powyższego ZUS uznał, że praca w warunkach szczególnych nie mogła być wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na danym stanowisku pracy (k. 24 a.e.).

J. T. złożył odwołanie od decyzji ZUS z 19 lipca 2013r.

W toku postępowania rozpoznawczego ZUS wydał nową decyzję z 9 października 2013r., mocą której odmówił J. T. prawa do wcześniejszej emerytury, jednakże zaliczył mu 14 lat, 4 miesiące i 24 dni pracy w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych został zaliczony okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) z wyłączeniem okresu od 1 lutego 1984r. do 18 marca 1985r. ponieważ wykonując pracę na stanowisku robotnik magazynowy – brygadzista nie pracował stale i w pełnym wymiarze przy załadunku towaru. Organ rentowy część czynności zakwalifikował jako prace biurowe.

Na tę okoliczność Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe.

Z akt osobowych wynika, że ubezpieczony został zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku ładowacza torów. Z dniem 1 lutego 1984r. J. T. powierzono obowiązki brygadzisty torów ogólnych. Do jego zakresu czynności należało: codzienne sprawdzanie dyspozycji psychicznej i fizycznej podległych pracowników magazynowych i torów ogólnych; codzienne sprawdzanie, czy podlegli pracownicy pracują w posiadaniu właściwej odzieży roboczej oraz sprzętu ochrony osobistej; codzienne sprawdzanie stanu technicznego sprzętu przeładunkowego taboru samochodowego i innych urządzeń, ustalenie bezpiecznej technologii pracy; przeprowadzenie szkoleń stanowiskowych i instruktażowych, sprawowanie nadzoru w przypadku otrzymania przesyłek niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia, wielogabarytowych, ciężkich lub gdy istnieje zagrożenie życia lub zdrowia pracownika. Z dniem 19 marca 1985r. wnioskodawcy powierzono obowiązki kierowcy ciągnika.

Ze świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach z 28 lutego 1991r. wynika, że J. T. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) od 8 marca 1979r. do 28 lutego 1991r. i w okresie tym stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace ciężkie za i wyładunkowe oraz przeładunek materiałów sypkich, żrących w transporcie na stanowisku ładowacz, robotnik magazynowy wymienionym w wykazie A dział VIII poz 1 pkt 1 i 7 wykazu stanowiącego załącznik do zarządzenia nr 64 Ministra Komunikacji z dnia 29 czerwca 1983r. w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu komunikacji, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej.

Natomiast ze świadectwa pracy z 28 lutego 1991r. wynika, że J. T. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w S. od 8 marca 1979r. do 28 lutego 1991r. w pełnym wymiarze czasu pracy. W okresie zatrudnienia zajmował stanowiska: ładowacz, operator koparki, robotnik magazynowy – brygadzista.

J. T. zeznał, że w okresie od 1 lutego 1984r. do 18 marca 1985r. pełnił funkcję brygadzisty, ale był brygadzistą pracującym. Rola brygadzisty polegała na przydzielaniu pracy podległym pracownikom. Rozładunek odbywał się ręcznie.

Zeznania ubezpieczonego potwierdzili świadkowie A. K., A. D. i J. R.. Z relacji tych świadków wynika, że ubezpieczony jako brygadzista pracował razem z podległymi sobie pracownikami. Rozładowywał wagony kolejowe na rampie w S.. Przesypywał towar z wagonów na samochody. Był to węgiel, miał, cement, mąka, nawozy. Był brygadzistą pracującym, pracował jako ładowacz. Jako brygadzista sprawdzał plomby na wagonie kolejowym i spisywał nr wagonu, zgłaszał, że wagon jest rozładowany, przydzielał pracę podległym mu pracownikom. Czynności te zajmowały niewiele czasu. Ubezpieczony nie wykonywał czynności biurowych.

Zeznania świadka S. J. Sąd uznał za nieprzydatne, z uwagi na jego chorobę.

W dacie złożenia wniosku o emeryturę ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy. Nie należy do OFE.

Odwołanie wnioskodawcy jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Z _@ (...)@ Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2013r., poz. 1440 ze zm.) i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983r. Nr 8, poz. 43), ubezpieczonym – mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku 60 lat, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wymiarze co najmniej 15 lat,

2) okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze co najmniej 25 lat,

3) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego.

Spośród wskazanych wyżej warunków sporną w sprawie jest wyłącznie kwestia okresu zatrudnienia J. T. w szczególnych warunkach na stanowisku robotnika magazynowego - brygadzisty.

W ocenie Sądu Okręgowego nie ma podstaw, aby wyłączać ten okres (od 1 lutego 1984r. do 18 marca 1985r.) pracy przy rozładunku i załadunku materiałów sypkich ze stażu pracy w warunkach szczególnych. Praca brygadzisty była taka sama jak praca robotnika magazynowego. Brygadzista wykonywał dodatkowe czynności związane ze sprawdzeniem plomb na wagonach. Nie można prac tych zakwalifikować do prac biurowych. Doliczenie zakwestionowanego przez ZUS okresu pracy do stażu pracy w warunkach szczególnych skutkuje tym, iż ubezpieczony wykazał ponad 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 1 stycznia 1999r.

Podsumowując, Sąd uznał, że J. T. spełnia wszystkie warunki uprawniające do przyznania emerytury na podstawie omówionych wyżej przepisów. Ukończył 60 lat, jego okres zatrudnienia w szczególnych warunkach przekracza 15 lat, łączne okresy składkowe i nieskładkowe wynoszą 25 lat, w chwili składania wniosku o emeryturę nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony nabył więc prawo do emerytury od dnia ukończenia (...) roku życia.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.