Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach IV. Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2015 r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa E. S.

przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w A.

odszkodowanie za naruszenie zasad równouprawnienia

I.  Powództwo oddala.

II.  Zasądza od powódki E. S. na rzecz pozwanego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w A. kwotę 1.800,00 zł (jeden tysiąc osiemset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

E. S. w pozwie wniesionym przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w A., po ostatecznym sprecyzowaniu roszczenia (k.129-130) domagała się zasądzenia na swoją rzecz kwoty 14.727,48 zł tytułem odszkodowania za naruszenie przez pozwanego zasad równego traktowania pracowników w zakresie wynagrodzenia oraz ukształtowania na przyszłość treści stosunku pracy poprzez wprowadzenie do niego nowych warunków płacy, które nie będą już dyskryminujące poprzez podniesienie wynagrodzenia zasadniczego za pracę zgodnie z wysokością wynagrodzenia otrzymywanego przez innych pracowników wykonujących jednakową pracę i mających jednakowe kwalifikacje zawodowe. Domagała się również zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wskazała, że legitymuje się tytułem magistra rehabilitacji i od dnia 1 lipca 2010r. pozostaje zatrudniona u pozwanego na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji. Pozwany zatrudnia jeszcze trzech pracowników na tym samym stanowisku, którzy świadczą jednakową pracę jak ona i posiadają jednakowe kwalifikacje zawodowe. Dwoje pracowników za taką samą pracę otrzymuje wyższe wynagrodzenie – D. C. wyższe o 300 zł brutto miesięcznie, a J. P. wyższe o 400 zł brutto miesięcznie.

Zdaniem powódki pracodawca kształtując jej wynagrodzenie i innych pracowników wykonujących takie same obowiązki i mające takie same kwalifikacje naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu poprzez niekorzystne ukształtowanie jej wynagrodzenia.

Podniosła ponadto, iż posiada wyższe kwalifikacje od innych pracowników albowiem ukończyła wiele kursów podnoszących kwalifikacje zawodowe, a czyniła to jako jedyna spośród magistrów rehabilitacji.

W odpowiedzi na pozew Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w A. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Odnosząc się do argumentacji powódki, pozwany zaprzeczył aby powódka była dyskryminowana pod względem wysokości wynagrodzenia. Wskazał, iż pracownik D. C. legitymuje się 30-letnim stażem zatrudnienia u pozwanego, a J. P. 24 – letnim stażem. Powódka natomiast posiada ogólny staż zatrudnienia w wysokości 12 lat, a u pozwanego pracuje od 1 lipca 2010r. Ponadto D. C. poza obowiązkami wykonywanymi jako młodszy asystent rehabilitacji wykonuje również czynności administracyjne – przygotowuje grafiki dla pracowników, prowadzi ewidencję czasu pracy, wraz z kierownikiem komórki opracowuje oferty na konkursy organizowane przez NFZ na świadczenia usług zdrowotnych w pionie rehabilitacji.

Zaistniałe równice w wynagrodzeniu powódki i innych osób na tym samym stanowisku podyktowane były między innymi równym zakresem obowiązków tych pracowników, długością stażu pracy oraz ich różnym zaangażowaniem w pracę.

Sąd Pracy ustalił, co następuje:

E. S. z dniem 1 lipca 2010r. została zatrudniona w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w A. na podstawie umowy o pracę zawartej na okres próbny od 01.07.2010r. do 30.09.2010r., na stanowisku młodszego asystenta fizjoterapii w wymiarze ½ etatu, za wynagrodzeniem 900 zł brutto. Następnie E. S. pozostawała zatrudniona w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w A. na podstawie następujących umów o pracę: umowy o pracę na czas określony od 01.10.2010r. do 30.04.2011r. na stanowisku młodszego asystenta w wymiarze ½ etatu, za wynagrodzeniem 900 zł brutto; umowy na czas określony od 01.05.2011r. do 31.12.2011r. na stanowisku młodszego asystenta fizjoterapii, w wymiarze ½ etatu, za wynagrodzeniem 900 zł brutto; umowy na czas określony zawartej w dniu 30.09.2011r. na okres od 01.10.2011r. do 31.12.2012r. na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem 1.800 zł brutto; umowy na zastępstwo w okresie od 21.01.2013r. do 16.02.2013r. na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji na Oddziale (...) Urazowo - Ortopedycznej, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem 2.319 zł brutto; umowy o pracę na czas określony od 25.02.2013r. do 31.12.2013r. na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji, w pełnym wymiarze czasu pracy, za wynagrodzeniem 1.800 zł brutto. Po upływie okresu, na który ostatnia umowa o pracę na czas określony była zawarta, pracodawca nie przedłużył zatrudnienia E. S. (dowód: umowy o pracę k.2, 16, 19, 23, 36, 43 części B akt osobowych powódki).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 31 marca 2014r. Sąd Rejonowy w Suwałkach ustalił, iż pomiędzy E. S. a Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej w A. istnieje stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, zawartej w dniu 30 września 2011r., na mocy której E. S. pozostaje w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji (dowód: odpis wyroku k.61 części B akt osobowych powódki).

Do obowiązków pracowniczych E. S. na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji w (...) z Pracowniami (...) Leczniczej w SP ZOZ w A. należy: prawidłowe wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych zgodnie z zaleceniami lekarza, wiedzą oraz zasadami etyki; przedkładanie bezpośredniemu przełożonemu wniosków zmierzających do usprawnienia pracy na zajmowanym stanowisku; stosowanie się do harmonogramu pracy ustalonego przez kierownika; podnoszenie kwalifikacji zawodowych poprzez samokształcenie się oraz udział w szkoleniach; dbanie o sprzęt, aparaturę oraz urządzenia służące do pracy; prowadzenie dokumentacji medycznej zgodnie z systemem obiegu dokumentacji medycznej, wymaganiami NFZ oraz obowiązującymi przepisami; zastępstwo młodszych asystentów podczas ich nieobecności w pracy; wykonywanie zabiegów zleconych przy łóżku chorego; wykonywanie prac innych na polecenie kierownika poradni i dyrektora zakładu oraz wykonywanie czynności bezpośrednio wiążących się z zakresem działalności, a nie objętych pisemnym zakresem obowiązków (dowód: zakres czynności k.45 części B akt osobowych powódki).

E. S. posiada wykształcenie wyższe w zakresie rehabilitacji. Przed podjęciem zatrudnienia w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w A. legitymowała się niespełna sześcioletnim stażem zatrudnienia w fizjoterapii i rehabilitacji. Stosunki pracy z poprzednimi pracodawcami były oparte na podstawie umów o pracę na czas określony i wygasały na skutek upływu czasu, na który były zawarte (dowód: odpis dyplomu k.5, świadectwa pracy w części A akt osobowych powódki). W czasie zatrudnienia w SP ZOZ w A. S. była uczestnikiem następujących kursów: „Badanie i fizjoterapia w uszkodzeniach stawu kolanowego”, „Terapia mięśniowo – powięziowych punktów spustowych z funkcjonalną diagnostyką narządu ruchu”, (...) oraz „Kurs Fizjoterapii osób z chorobami układu krążenia i oddechowego” (dowód: zaświadczenia k.21-25).

J. P. pozostaje zatrudniony w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w A. od dnia 1 stycznia 1996r. na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji w pełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Podejmując pracę otrzymał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 620,00 zł brutto. Jego wynagrodzenie w okresie całego zatrudnienia ulegało zmianie szesnaście razy, przy czym w okresie od 2004r. do 2008r. wzrastało zaledwie o kilka – kilkanaście złotych. Począwszy od dnia 1 stycznia 2008r. wynagrodzenie zasadnicze J. P. wynosiło 2.201,24 zł brutto, a od dnia 1 sierpnia 2014r. wynosi 2.361,24 zł brutto. Do zakresu czynności J. P. należy: prawidłowe wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych zgodnie z zaleceniami lekarza, wiedzą oraz zasadami etyki; przedkładanie bezpośredniemu przełożonemu wniosków zmierzających do usprawnienia pracy na zajmowanym stanowisku, stosowanie się do harmonogramu pracy ustalonego przez kierownika; podnoszenie kwalifikacji zawodowych poprzez samokształcenie się oraz udział w szkoleniach; dbanie o sprzęt, aparaturę oraz urządzenia służące do pracy; prowadzenie dokumentacji medycznej zgodnie z systemem obiegu dokumentacji medycznej; zastępstwo młodszych asystentów podczas ich nieobecności w pracy; wykonywanie prac w innych gabinetach na terenie zakładu na polecenie przełożonych (dowód: umowa o pracę k.1, zakres czynności k.76, aneksy do umowy o pracę w części B akt osobowych J. P.).

J. P. posiada wykształcenie wyższe w zakresie rehabilitacji i ogólny niemal 24 - letni staż zatrudnienia w fizjoterapii i rehabilitacji (dowód: odpis dyplomu k.4, świadectwa pracy w części A akt osobowych J. P.).

D. C. pozostaje zatrudniona w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w A., począwszy od dnia 02 października 1984r. Początkowo świadczyła pracę na stanowisku technika fizjoterapii z wynagrodzeniem w wysokości 6.800 zł (przed denominacją), które sukcesywnie wzrastało w czasie jej zatrudnienia. O dnia 9 sierpnia 2004r. pracodawca powierzył jej stanowisko kierownika zespołu techników medycznych z wynagrodzeniem w wysokości 1.222,69 zł brutto. Z dniem 1 kwietnia 2011r. pracodawca ustalił jej wynagrodzenie w wysokości 1.990,00 zł. Począwszy od dnia 13 lutego 2012r. D. C. zajmuje stanowisko młodszego asystenta, a do jej obowiązków pracowniczych należy: wykonywanie wszystkich zabiegów i ćwiczeń zleconych przez lekarzy zgodnie z obowiązującą techniką; prowadzenie usprawnienia ruchowego pacjenta zgodnie z ustalonym programem w ścisłej współpracy z lekarzem; ponoszenie odpowiedzialności za przebieg ustalonego programu usprawnienia lecznictwa; powiadomienie lekarza koordynującego o każdej istotnej zmianie stanu chorego w trakcie realizacji programu usprawnienia leczenia, nadzór nad procesem rehabilitacji prowadzonym przez techników fizjoterapii; utrzymywanie i rozwijanie atmosfery współpracy i współdziałania; dbałość o powierzony sprzęt, właściwą konserwację oraz zgłaszanie uszkodzeń; sprawdzenie obowiązującej dokumentacji medycznej i statystyki; udostępnianie i archiwizacja dokumentacji D. rehabilitacji zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Ponadto pracodawca powierzył D. C. dodatkowe czynności administracyjne, tj. układanie grafików pracy, ścisłą współpracę z kierownikiem działu w zakresie wymiany informacji o pacjentach, nadzór nad sprzętem rehabilitacyjnym i związaną z nim dokumentacją (dowód: umowa o pracę k.1, zakres czynności k.118, aneksy do umowy o pracę w części B akt osobowych D. C., zeznania świadka: A. M. k.55v-56v).

Na mocy porozumienia z dnia 30 maja 2014r. zawartego pomiędzy D. C. a jej pracodawcą z dniem 1 sierpnia 2014r. nastąpiła zmiana wymiaru jej czasu pracy – z 5 godzin dziennie do 7 godzin i 35 minut dziennie oraz wysokość wynagrodzenia z kwoty 1.990 zł brutto do 2.190 zł brutto (dowód: aneks k.131 części B akt osobowych D. C.).

D. C. posiada wykształcenie wyższe w zakresie fizjoterapii. W czasie zatrudnienia w SP ZOZ w A. była uczestnikiem następujących kursów i konferencji: „Menadżer Jakości w P. Ochrony (...)”; „Audytor Wewnętrzny Systemu zarządzania Jakością”; „N. chodu u pacjentów po ogniskowym uszkodzeniu mózgu”; „Problemy diagnostyczne w planowaniu usprawnienia u pacjentów z bólami kręgosłupa”; „Leczenie i rehabilitacja stawu kolanowego z najczęstszych schorzeniach urazowo – przeciążeniowych”. Ukończyła również Studia (...) w (...) Wyższej Szkole (...) na temat „Menadżer Jakości w P. Ochrony (...)” (dowód: odpis dyplomu k.109, zaświadczenia i certyfikaty w części B akt osobowych D. C.).

Począwszy od dnia 1 września 2014r. na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w A. zatrudniona pozostaje M. Ż. na podstawie umowy o pracę na zastępstwo do czasu powrotu pracownika S. S., w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1.580 zł brutto. Podobnie jak pozostali asystenci rehabilitacji legitymuje się wykształceniem wyższym w zakresie rehabilitacji. Do jej obowiązków pracowniczych należy prawidłowe wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych zgodnie z zaleceniami lekarza, wiedzą oraz zasadami etyki; przedkładanie bezpośredniemu przełożonemu wniosków zmierzających do usprawnienia pracy na zajmowanym stanowisku; stosowanie się do harmonogramu pracy ustalonego przez kierownika; podnoszenie kwalifikacji zawodowych poprzez samokształcenie się oraz udział w szkoleniach; dbanie o sprzęt, aparaturę oraz urządzenia służące do pracy; prowadzenie dokumentacji medycznej zgodnie z systemem obiegu dokumentacji medycznej, wymaganiami NFZ oraz obowiązującymi przepisami; zastępstwo młodszych asystentów podczas ich nieobecności w pracy; wykonywanie zabiegów zleconych przy łóżku chorego; wykonywanie prac innych na polecenie kierownika poradni i dyrektora zakładu oraz wykonywanie czynności bezpośrednio wiążących się z zakresem działalności, a nie objętych pisemnym zakresem obowiązków (dowód: umowa o pracę k.2, zakres czynności 12 części B oraz odpis dyplomu k.2 części A akt osobowych M. Ż.).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art.11 ³ kodeksu pracy, określającym jedną z podstawowych zasad prawa pracy, jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.

Przejawem dyskryminacji w zatrudnieniu jest nierówne traktowanie pracownika w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia w tym wynagrodzenia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy (art.18 ^3a §1 kodeksu pracy).

Dyskryminacją jest nieusprawiedliwione obiektywnymi powodami gorsze traktowanie pracownika ze względu na niezwiązane z wykonywaną pracą cechy lub właściwości dotyczące go osobiście i istotne ze społecznego punktu widzenia, przykładowo wymienione w art. 18 ^3a § 1 k.p., bądź ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2012r., II PK 82/12).

Zgodnie z przepisem art. 18 ^3c § 1 k.p. nałożony na pracodawcę wymóg jednakowego wynagrodzenia dotyczy przypadków, gdy pracownicy wykonują tę samą pracę lub pracę tej samej wartości. Prace o jednakowej wartości są to prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku. Natomiast praca niejednakowa lub niejednakowej wartości może być wynagradzana różnie. Do sposobu wynagradzania pracowników odwołuje się chociażby art. 78 § 1 k.p., zgodnie z którym powinno ono być tak ustalone, aby odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy.

Pracownik dochodzący odszkodowania z tytułu naruszenia przez pracodawcę zasady równego traktowania pracowników w zakresie wynagrodzenia za pracę (art. 18 ^3d k.p.) powinien wykazać, że wykonywał jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości co pracownik wynagradzany korzystniej (art. 18 ^3c § 1 k.p.). Przy czym przez pracę jednakową należy rozumieć pracę wykonywaną pod względem ilości i jakości (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 15 września 2006r., I PK 97/06).

Powódka E. S. dochodząc roszczeń związanych z dyskryminacją w zatrudnieniu, w pozwie a następnie w toku procesu wskazywał, iż była nierówno traktowana pod względem wynagrodzenia w porównaniu z innymi pracownikami wykonującymi jednakową pracę.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe zarzutów powódki wobec pozwanego pracodawcy nie potwierdziło.

Na wstępie wskazać należy, powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03 czerwca 2014r., (III PK 126/13), iż podnosząc zarzut dyskryminacji w zakresie wynagradzania i domagając się z tego tytułu odszkodowania, pracownik ma obowiązek wykazania nie tylko, że był wynagradzany w sposób mniej korzystny od innych pracowników wykonujących pracę jednakową lub pracę jednakowej wartości, ale również, że takie zróżnicowanie było spowodowane niedozwoloną przyczyną. Wykazanie przez pracownika istnienia określonej przyczyny dyskryminacji jest warunkiem sine qua non dalszego procedowania w sprawie o odszkodowanie z tytułu dyskryminacji w zatrudnieniu.

Zdaniem Sądu powódka w sprawie niniejszej w żaden sposób nie uprawdopodobniła, iż zróżnicowanie jej wynagrodzenia wynikało ze stosowania przez pozwanego niedozwolonych przyczyn. Pracodawca natomiast wykazał, iż wynagrodzenie pracowników zatrudnionych na stanowisku asystenta rehabilitacji było zróżnicowane z uwagi na odmienny zakres obowiązków tych pracowników, długość stażu pracy oraz ich różne zaangażowanie w pracę, a zatem ich praca miała różną wartość.

Bezspornym w sprawie pozostaje fakt, iż w pozwanym SP ZOZ w A. w D. (...) pozostaje zatrudnionych czterech pracowników na stanowisku młodszego asystenta rehabilitacji: powódka E. S., J. P., D. C. oraz M. Ż., którzy legitymują się wykształceniem wyższym w zakresie rehabilitacji i fizykoterapii, a ich wynagrodzenie zasadnicze kształtuje się następująco: E. S. – 1.800 zł brutto, J. P. - 2.361,24 zł brutto, D. C. – 2.190 zł brutto oraz M. Ż. – 1.580 zł brutto. Pomimo, iż wszyscy ci pracownicy legitymują się wyższym wykształceniem, to ich praktyka w rehabilitacji jak również zaangażowanie w wykonywanie obowiązków nie są jednakowe. Z akt osobowych D. C. jak również z zeznań świadka A. M. wynika, iż pracownica ta obok czynności asystenta rehabilitacji wykonuje zadania administracyjne. Zajmuje się tworzeniem planów pracy dla pracowników komórki rehabilitacyjnej, prowadzi ewidencję czasu pracy jak również współdziała w tworzeniu ofert konkursowych na świadczenia usług zdrowotnych w pionie rehabilitacji. W tym stanie rzeczy, już ta okoliczność świadczy o tym, że D. C. nie wykonuje pracy o takiej samej wartości jak pozostali asystenci rehabilitacji.

Oceniając pracę powódki oraz J. P., pomimo iż zakres ich czynności jest podobny, w świetle dowodów przedstawionych przez pozwanego również nie sposób uznać, iż jest to praca takiej samej wartości przy uwzględnieniu praktyki i jakości świadczonej pracy.

Nie bez znaczenia pozostaje fakt, iż J. P., podobnie jak D. C. są wieloletnimi pracownikami pozwanego; J. P. pracuje nieprzerwanie od 1996r., natomiast D. C. od 1984r., przy czym łączny staż zatrudnienia J. P. w rehabilitacji wynosi około 24 lat. Powódka w pozwanym zakładzie pracy pracuje nieco ponad 4 lata, a jej wcześniejsze doświadczenie w rehabilitacji wynosi niespełna 6 lat.

Analiza akt osobowych J. P. oraz D. C. wskazuje, iż pomimo tak długiego okresu zatrudnienia ich wynagrodzenia za pracę rosły bardzo powoli, nie raz były to podwyżki zaledwie o kilka złotych. Ponadto podwyżka ich wynagrodzeń wynikała również z wejścia w życie ustawy z dnia 16 grudnia 1994r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1995 r, nr 1, poz.2 ze zm.), na mocy której pracodawca był zobowiązany podwyższyć wynagrodzenia o kwotę 110 zł i 203 zł. Ostatecznie, aktualne wynagrodzenie za pracę D. C. uzyskała po 30 latach pracy, a J. P. po 18 latach pracy. Mając na uwadze opinię przełożonej w/w pracowników, która wskazywała na ich zaangażowanie w pracę i prawidłową dyscyplinę pracy, stwierdzić należy, iż ostatnia podwyżka wynagrodzeń J. P. oraz D. C. stanowi element nagradzania i motywowania najlepszych pracowników, jest działaniem dopuszczalnym i nie dyskryminującym pozostałych pracowników.

Jak chodzi o ocenę pracy powódki, to jej bezpośrednia przełożona w zeznaniach złożonych przed Sądem wskazała, iż miała zastrzeżenia do dyscypliny pracy powódki, wykonywania przez nią poleceń oraz jej zachowania wobec pacjentów. Wyrażała również pracodawcy negatywną opinię w sprawie przedłużenia powódce umowy o pracę. Wielokrotne zawieranie przez pozwanego z powódką umów o pracę na czas określony również świadczy, o tym iż nie miał on pewności co do jakości pracy przez nią świadczonej. Analiza świadectw pracy powódki z poprzednich miejsc zatrudnienia również wskazuje, iż jej zatrudnienie u innych pracodawców z reguły było krótkotrwałe i oparte na podstawie umów na czas określony. Skoro pracodawcy nie wyrażali woli kontynuowania zatrudnienia oznacza to, iż jakość świadczonej przez powódkę pracy im nie odpowiadała.

Na brak właściwej dyscypliny w pracy powódki u pozwanego wskazuje również fakt udzielenia przez pozwanego w dniu 4 lipca 2014r. kary upomnienia za zaniedbanie obowiązków pracowniczych polegających na nie podpisaniu listy obecności w dniu 30.06.2014. i nieobecność na stanowisku pracy o godz.10.30 (k.75a części B akt osobowych powódki). Ponowna kara upomnienia została powódce udzielona w dniu 5 stycznia 2015r. za naruszenie harmonogramu pracy i przyjście do pracy w dniu 17 grudnia 2014r. na godzinę 10.25 zamiast na godzinę 8.00 (k.167).

Ocena przełożonej powódki co do jej niewłaściwego zachowania wobec pacjentów znalazła potwierdzenie w toku niniejszego postępowania. Powódka bowiem samowolnie, w czasie wykonywania obowiązków pracowniczych, przeprowadziła wśród swoich pacjentów, z którymi rozpoczynała dwunastodniowy turnus, ankietę dotyczącą oceny jej pracy. Niezależnie od faktu, iż takie działanie nie było konsultowane z pracodawcą wskazać należy, iż przede wszystkim postawiło pacjentów w niezręcznej sytuacji. Zostali oni bowiem zobowiązani do wypełnienia imiennej ankiety i dokonania oceny osoby, z którą dopiero rozpoczynali współpracę.

Odnosząc się do zeznań świadka M. O., który wskazywał iż pozwany proponował mu zatrudnienie na stanowisku asystenta rehabilitacji za wynagrodzeniem w wysokości 2.100 zł Sąd uznał jej za niewiarygodne. Dokonując takiej oceny Sąd miał na uwadze dokumenty zawarte w aktach osobowych M. Ż., z których wynika, iż wynagrodzenie, która otrzymała w związku z zatrudnieniem na zastępstwo wynosiło 1.580 zł, a nie 2.100 zł, a z zeznań dyrektora SP ZOZ w A. wynika, że tylko pracownika na zastępstwo poszukiwał pozwany. Ponadto treść zeznań świadka wskazuje, iż chciał on udzielić pomocy koleżance – powódce, wręcz instruując jakie działania powinna podjąć w czasie procesu. Wskazał, iż on również w czasie procesu sądowego przeprowadzał ankiety wśród swoich pacjentów.

Powyższe wskazuje, iż świadek był bezpośrednio zainteresowany korzystnym dla powódki rozstrzygnięciem sprawy.

Dokonując oceny pracy powódki przy uwzględnieniu jej praktyki w zawodzie rehabilitanta oraz jakości świadczonej pracy Sąd nie znalazł podstaw do uznania, iż pracodawca powódki kształtując jej wynagrodzenie i innych pracowników naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu poprzez niekorzystne ukształtowanie jej wynagrodzenia, dlatego też powództwo oddalił.

W przedmiocie kosztów procesu orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z §11 ust. 1 pkt 2 w zw. z §6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

SSR Alicja Wiśniewska