Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA w SO Stanisław Tomasik (spr.)

Sędziowie SO Krzysztof Gąsior

del. SR Mariusz Wieczorek

Protokolant sekr. sądowy Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Janusza Omyły

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2015 roku

sprawy S. P.

oskarżonego z art. 231§2 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 5 września 2014 roku sygn. akt VII K 136/14

na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk, art. 438 pkt 1, 2 i 4 kpk, art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk oraz art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami)

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- uniewinnia oskarżonego S. P. od popełnienia czynu opisanego w punkcie V aktu oskarżenia, a kosztami procesu w tej części obciąża Skarb Państwa;

- uchyla rozstrzygnięcia zawarte w punktach 2, 3 i 5 zaskarżonego wyroku dotyczące orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej grzywny oraz warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności i środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) w S.;

- obniża orzeczony w stosunku do oskarżonego S. P. środek karny w punkcie 4 zaskarżonego wyroku do okresu 1 (jednego) roku;

- uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej czynów opisanych w punkcie VI i VII aktu oskarżenia i w tym zakresie przekazuje sprawę oskarżonego S. P. do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim;

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności za przestępstwo ciągłe opisane w punktach I, II, III i IV warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzy) lata;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zasądza od oskarżonego S. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300,00 (trzysta) złotych tytułem opłaty za obie instancje i obciąża go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym w kwocie 20,00 (dwadzieścia) złotych.

Sygn. akt IV Ka 670/14

UZASADNIENIE

S. P. został oskarżony o to, że :

I. W okresie od miesiąca września 2011 roku do kwietnia 2013 roku w miejscowości S.gmina M., powiatu (...), województwa (...)będąc powołanym przez Wójta Gminy M.na podstawie art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty na stanowisko Dyrektora (...)w S.działając czynem ciągłym w celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że nie posiadając zarządu trwałego nad kierowaną przez siebie placówką oświatową i nie posiadając uprawnień do zawierania umów cywilno- prawnych we imieniu Zespołu (...)wynajął szkolną salę gimnastyczną grupie sportowej, w skład której wchodzili T. M., Ł. N., R. N., A. N., K. R., R. R., A. P., M. N., J. P., M. J., W. K. (1), P. Ł., M. R., G. Ł.i S. O.przyjmując należność za wynajem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 1480 zł, której nie przekazał do organu prowadzącego (...) w S., a następnie przywłaszczył sobie nieustaloną część uzyskanego dochodu z tytułu wynajmu sali gimnastycznej

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

II. W okresie od miesiąca stycznia 2011 roku do marca 2013 roku w miejscowości

S., gmina M., powiatu (...), województwa (...)będąc powołanym przez Wójta Gminy M.na podstawie art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty na stanowisko Dyrektora (...)w S.działając czynem ciągłym w celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawienia w ten sposób, że nie posiadając zarządu trwałego nad kierowaną przez siebie placówką oświatową i nie posiadając uprawnień do zawierania umów cywilno prawnych w imieniu (...), wynajął szkolną salę gimnastyczną grupie sportowej, w skład której wchodzili A. D., R. S., Ł. B., W. K. (2), K. K., D. K., L. J., A. W. (1), R. K., P. S.i A. S., przyjmując należność za wynajem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 1440 zł, której nie przekazał do organu prowadzącego (...)w S., a następnie przywłaszczył sobie nieustaloną część uzyskanego dochodu z tytułu wynajmu Sali gimnastycznej

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

III. W okresie od miesiąca listopada 2011 roku do lutego 2013 roku w
miejscowości S., gmina M., powiatu (...),
województwa (...)będąc powołanym przez Wójta Gminy M.
na podstawie art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o
systemie oświaty na stanowisko Dyrektora (...)w S.
działając czynem ciągłym w celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył
swoje uprawienia w ten sposób, że nie posiadając zarządu trwałego nad
kierowaną przez siebie placówką oświatową i nie posiadając uprawnień do
zawierania umów cywilno prawnych w imieniu (...), wynajął
szkolną salę gimnastyczną grupie sportowej, w skład której wchodzili
K. T., C. S.i D. N.przyjmując
należność za wynajem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 2400 zł, której nie
przekazał do organu prowadzącego (...) w S., a następnie
przywłaszczył sobie nieustaloną część uzyskanego dochodu z tytułu wynajmu sali gimnastycznej

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

IV. W okresie od miesiąca października 2012 roku do stycznia 2013 roku w miejscowości S., gmina M., powiatu (...), województwa (...)będąc powołanym przez Wójta Gminy M.na podstawie art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty na stanowisko Dyrektora (...)w S.działając czynem ciągłym w celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawienia w ten sposób, że nie posiadając zarządu trwałego nad kierowaną przez siebie placówką oświatową i nie posiadając uprawnień do zawierania umów cywilno prawnych w imieniu (...), wynajął szkolną salę gimnastyczną grupie sportowej, w skład której wchodzili R. G., K. F., W. Z., W. C., T. P., T. B., K. J., W. W.i M. C.przyjmując należność za wynajem w łącznej kwocie nie mniejszej niż 880 zł, której nie przekazał do organu prowadzącego (...) w S., a następnie przywłaszczył sobie nieustaloną część uzyskanego dochodu z tytułu wynajmu S.gimnastycznej

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

V. W okresie od 2008 roku do 2013 roku w miejscowości S., gmina M., powiatu (...), województwa (...)będąc powołanym, przez Wójta Gminy M.na podstawie art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty na stanowisko Dyrektora (...) w S.działając czynem ciągłym, w celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że przyjął od (...) S.A.wynagrodzenie w łącznej kwocie 10290 zł w tym za rok szkolny 2008/2009 przyjął w imieniu Szkoły Podstawowej wynagrodzenie w kwocie 1080 zł, natomiast w imieniu Gimnazjum przyjął 870 zł co daje łączną kwotę wynagrodzenia 1950 zł, za rok szkolny 2009/2010 w imieniu Szkoły Podstawowej przyjął 950 zł, a w imieniu Gimnazjum przyjął 1070 zł, co daje łączną kwotę wynagrodzenia 2020 zł, za rok szkolny 2010/2011 w imieniu Szkoły Podstawowej przyjął 1080 zł, a w imieniu Gimnazjum przyjął 950 zł co daje łączną kwotę wynagrodzenia 2030 zł, za rok szkolny 2011/2012 w imieniu Szkoły Podstawowej przyjął 1240 zł, a w imieniu Gimnazjum przyjął 890 zł co daje łączną kwotę wynagrodzenia 2130 zł za rok szkolny 2012/2013 w imieniu Szkoły Podstawowej przyjął 1280 zł, w imieniu Gimnazjum przyjął 880 zł co daje łączną kwotę wynagrodzenia 2160 zł

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

VI. W okresie od września 2008 roku do marca 2013 roku w miejscowości
S., gmina M., powiatu (...), województwa
(...)będąc powołanym przez Wójta Gminy M.na podstawie
art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty na
stanowisko Dyrektora (...) w S.działając czynem ciągłym w
celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia w ten
sposób, że przyjął od uczniów kierowanej przez niego placówki oświatowej
nienależne składki na obsługę szkolnej kserokopiarki w kwocie mnie
mniejszej niż 12.000,00 zł, a następnie przywłaszczył sobie nieustaloną
część bezprawnie zebranych pieniędzy

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

VII. W okresie od września 2009 roku do marca 2013 roku w miejscowości
S., gmina M., powiatu (...), województwa
(...)będąc powołanym, przez Wójta Gminy M.na podstawie
art. 36 a ust. 1 i 8 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty na
stanowisko Dyrektora (...) w S.działając czynem ciągłym w
celu uzyskania korzyści majątkowej przekroczył swoje uprawnienia w ten
sposób, że poprzez prowadzenie sprzedaży artykułów spożywczych w
sklepiku na terenie kierowanej przez siebie placówki oświatowej uzyskał
dochód w kwocie nie mniejszej niż 10.000 zł a następnie przywłaszczył
sobie nieustaloną część bezprawnie uzyskanego dochodu

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

Wyrokiem z dnia 5 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie sygn. akt VII K 136/14:

1. oskarżonego S. P. uznał za winnego popełnienia
wszystkich zarzuconych mu czynów z tą zmianą co do czynów opisanych w
punktach I, II, III, IV, iż przyjął, że stanowią one jedno przestępstwo ciągłe
popełnione w okresie od stycznia 2011 roku do kwietnia 2013 roku wyczerpujące
dyspozycję art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to:

-

za przestępstwo ciągłe opisane w punktach I, II, III, IV na podstawie art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 60 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych;

-

za czyn opisany w punkcie V na podstawie art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 60 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych;

-

za czyn opisany w punkcie VI na podstawie art. 231 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i art. 33 § 2 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 60 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych;

2.  na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk orzekł wobec S. P. karę łączną 1 roku pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych ;

3.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat;

4.  na podstawie art. 41 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego S. P. zakaz zajmowania stanowiska dyrektora placówek oświatowych na okres 3 lat;

5.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego S. P.do naprawienia szkody przez zwrot na rzecz (...) w S. ul. (...)kwoty 10.290,00 złotych;

6.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 257,10 złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków oraz kwotę 380 złotych tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego w całości na jego korzyść.

Apelacja wywiedziona z treści art. 438 pkt 1, 2, 3 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

- Na podstawie art. 438 pkt. 1 kpk obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 231 § 2 kk przez błędne jego zastosowanie, albowiem Sąd meriti uznał oskarżonego za winnego trzech czynów ciągłych wyczerpujących dyspozycję art. 231§2 kk w zw. z art. 12 kk, gdy tymczasem w opisie tychże czynów oskarżyciel publiczny, a w ślad za zanim Sąd nie przyjął, aby zamiarem oskarżonego poprzez przekroczenie uprawnień było działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego co jest niezbędnym znamieniem tegoż przestępstwa, a zatem tenże brak opisu czynu zabronionego graniczy z naruszeniem zasady nullum crimen sine lege.

- Na podstawie art. 438 pkt. 1 kpk obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 231 § 2 kk przez błędne jego zastosowanie, albowiem Sąd meriti uznał oskarżonego za winnego czynu opisanego w pkt. V aktu oskarżenia, gdy tymczasem ani oskarżyciel publiczny ani też Sąd w wyroku nie wskazał naruszenia przez oskarżonego chociażby jednego przepisu prawa, a tym samym nie spełnione zostało w tym przypadku znamię ,, przekroczenia uprawnień", a nadto materiał dowodowy wskazuje, że w tym przypadku nie występuje po stronie oskarżonego postać zamiaru bezpośredniego i kierunkowego, lecz co najwyżej winy nieumyślnej, która nie jest spenalizowana w ustawie karnej w zakresie tegoż występku.

- Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art 4 , 6, 366 i 424§ 1 kpk, która miała istotny wpływ na treść wyroku albowiem poprzez niewskazanie pokrzywdzonych naruszona została zasada obiektywizmu postępowania i prawo do obrony, a nadto nie wyjaśniono dostępnymi dowodami istotnych kwestii postępowania, a mianowicie czy P. J. z tytułu wykonywanych prac na rzecz szkoły pobierał zapłatę wyłącznie z Urzędu Gminy w M., a nadto czy istotnie na potrzeby tejże szkoły w S. zakupiono osprzęt i sprzęt muzyczny, który nie był sfinansowany przez Urząd Gminy w M., a tym samy mnie podjęto możliwych czynności procesowych zmierzających do weryfikacji nie tylko depozycji oskarżonego, ale także m.in. świadków P. J., B. B., czy J. T., co ma konsekwencje prawne w odniesieniu m.in do niezweryfikowania znamienia czynów „przywłaszczył je sobie".

- Na podstawie art. 438 pkt. 3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych, który miał istotny wpływ na. treść wyroku przez to, że Sąd meriti przyjął, że oskarżony przywłaszczył część pozyskanych przez szkołę środków, gdy tymczasem pozyskane dowody zdecydowanie temu przeczą., a nadto nie zgromadzono dowodów, aby oskarżony swoim zachowaniem zmierzał do pokrzywdzenia kierowanej przez siebie szkoły organu założycielskiego, (...), czy też uczniów, a tym samym wbrew dowolnemu stanowisku Sądu nie wypełnił on swoim zachowaniem przypisanych mu występków.

W konkluzji skarżący wnosił o zmianę wyroku Sądu Rejonowego Piotrkowie Tryb. i uniewinnienie oskarżonego od dokonania zarzuconego mu czynu ewentualnie (wyłącznie z ostrożności procesowej) o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 16 stycznia 2015r.

Na podstawie art. 399 § 1 kpk Sąd postanowił uprzedzić strony o możliwości zakwalifikowania czynów opisanych w punktach I-IV, VI i VII z art. 284 § 1 kk.

Obrońca z wyboru oskarżonego popierał wniesioną skargę apelacyjną i wnioski w niej zawarte, z ewentualną modyfikacją przekazania sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na brak rozstrzygnięcia w zakresie kary w zakresie czynu opisanego w punkcie VII.

Prokurator wnosił o nieuwzględnienie apelacji obrońcy oskarżonego w zakresie czynów opisanych w punktach I-VI oraz o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie czynu opisanego w punkcie VII z uwagi na brak rozstrzygnięcia o karze.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest częściowo zasadna choć nie w takim stopniu, w jakim wnosił obrońca oskarżonego. Doprowadziła ona bowiem do częściowej zmiany wyroku w ten sposób, że Sąd Odwoławczy :

- uniewinnił oskarżonego S. P. od popełnienia czynu opisanego w punkcie V aktu oskarżenia, a kosztami procesu w tej części obciążył Skarb Państwa;

- uchylił rozstrzygnięcie zawarte w punktach 2, 3 i 5 zaskarżonego wyroku dotyczące orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej grzywny oraz warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności i środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) w S.;

- obniżył orzeczony w stosunku do oskarżonego S. P. środek karny w punkcie 4 zaskarżonego wyroku do okresu 1 roku;

- uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej czynów opisanych w punkcie VI i VII aktu oskarżenia i w tym zakresie przekazał sprawę oskarżonego S. P. do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim;

- na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności za przestępstwo ciągłe opisane w punktach I, II, III i IV warunkowo zawiesił na okres próby 3 lata.

Sąd Odwoławczy w pierwszej kolejności odniesie się do zarzutu sformułowanego w apelacji dotyczącego naruszenia prawa materialnego w postaci braku znamion przestępstwa ciągłego opisanego w punktach I, II, III, IV aktu oskarżenia.

Obowiązek dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu wynika z unormowania zawartego w treści art. 413 § 2 pkt 1 kpk. W orzecznictwie jednolicie wskazuje się, iż obowiązek ten oznacza zawarcie w opisie czynu wszystkich elementów należących do jego istoty, w tym dotyczących podmiotu, rodzaju zaatakowanego dobra, czasu, miejsca i sposobu popełnienia czynu oraz skutków, zwłaszcza rodzaju i wysokości szkody. Opis ten musi w szczególności odpowiadać pełnemu zespołowi znamion, jakie sformułowane zostały w części szczególnej kodeksu karnego dla poszczególnego typu czynu zabronionego. Następstwem pominięcia któregokolwiek z tych znamion w opisie czynu – i w tym zakresie ze skarżącym nie sposób się nie zgodzić – będzie to, iż odpowiedzialność karna za ten czyn będzie wyłączona ( por. wyrok SN z dnia 26 stycznia 2012 r., IV KK 326/2011, LexPolonica nr 3108438; wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2013 r., II KK 229/2012, LexPolonica nr 6698823; postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2013 r. II KK 71/2013, LexPolonica nr 6714030; wyrok SN z dnia 29 maja 2012 r. III KK 87/2012, LexPolonica nr 3975011; postanowienie SN z dnia 26 marca 2008 r. II KK 276/2008, LexPolonica nr 2039028; postanowienie SN z dnia 28 czerwca 2007 r. II KK 101/2007, LexPolonica nr 1874364). Skarżący pomija jednak, że z punktu widzenia wymogów, jakie stawia art. 413 § 2 pkt 1 kpk, nie ma bezwzględnej konieczności dosłownego przytaczania zwrotów, jakimi ustawodawca posłużył się kreśląc krąg znamion poszczególnego typu czynu zabronionego. Wymogom tym zadość czynić będzie również taki opis czynu, w którym co prawda zaniechano przywołania zwrotów ustawowych, ale w zamian posłużono się słowami, które oddają ich istotę i znaczenie. Innymi słowy, dopuszczalne jest korzystanie ze sformułowań ( pojęć ), które są równoważne językowo ustawowym znamionom czynu. Sąd ma zatem pewną swobodę w redagowaniu opisu czynu, która pozwala mu na zastąpienie zwrotów ustawy, określających znamię przestępstwa, innymi, jeśli swą treścią adekwatnie wypełniają znaczenie tego znamienia ( por. wyrok SN z dnia 22 listopada 2009 r., IV KK 111/2009, publ. LEX el.; wyrok SN z dnia 24 czerwca 2013 r., V KK 435/2012, LexPolonica nr 6871173).

Znamiona strony przedmiotowej wypełnia działanie funkcjonariusza publicznego na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, które następuje przez przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków. W związku z tym konstrukcja znamion strony przedmiotowej czynu zabronionego z art. 231 określa zakres wprowadzanej przez ten przepis kryminalizacji, wyodrębniając dwa elementy czynności sprawczej, które muszą wystąpić łącznie. Otóż - po pierwsze - działalnie polegać ma na przekroczeniu uprawnień lub niedopełnieniu obowiązków, po drugie zaś - sprawca ma działać na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. . Działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego oznacza poważne i konkretne prawdopodobieństwo (niebezpieczeństwo) powstania szkody w chronionych dobrach społecznych lub dobrach jednostki. W doktrynie przyjmuje się, że interes oznacza pożytek, korzyść. Interes publiczny to interes ogółu obywateli, pewnych grup społecznych, interes zrzeszeń prawa publicznego, władz i urzędów państwowych i samorządowych [por. O. Górniok (w:) Kodeks karny..., red. A. Wąsek, t. 2, 2006, s. 86]. Interes publiczny lub prywatny w rozumieniu art. 231 § 1 musi być przy tym oparty na prawie materialnym [por. A. Zoll, Przekroczenie uprawnień..., s. 779-780]. Z kolei szkoda rozumiana jest w orzecznictwie i literaturze karnistycznej szeroko. Podkreśla się bowiem, że nie musi to być szkoda materialna, lecz również niemajątkowa, np. moralna [por. A. Barczak - Oplustil (w:) Kodeks karny ..., red. A. Zoll, t. 2, 2013, s. 1209; A. Marek (w:) Kodeks karny. Komentarz, LEX/el. 2010, kom. do art. 231 k.k.; uchwała SN z dnia 29 stycznia 2004 r., I KZP 38/03, OSNKW 2004, nr 2, poz. 14].

W tym miejscu podkreślić należy, że w opisie czynu ciągłego z punktów I-IV pojawiły się stwierdzenia, że „ oskarżony przyjmował kwoty, których nie przekazywał do organu prowadzącego (...) w S., a następnie przywłaszczył sobie nieustaloną część dochodu z tytułu wynajmu S.Gimnastycznej”. Oczywistym jest, że zarówno (...) w S.jak i organ go prowadzący są podmiotami prawa publicznego. Natomiast wszelkie dochody szkoły z tytułu wynajmowania S.winny być przekazywane do organu prowadzącego czyli w tym wypadku Urzędu Gminy w M.. Dlatego uwzględniając wyżej przedstawione poglądy należy stwierdzić, że choć sąd meriti nie zawarł w opisie czynu stwierdzenia „czym działał na szkodę interesu publicznego lub prywatnego” to sformułowanie iż „nie przekazywał do organu prowadzącego (...) w S., a następnie przywłaszczył sobie nieustaloną część dochodu z tytułu wynajmu S.Gimnastycznej” wypełnia znamię działania na szkodę interesu publicznego.

Natomiast jeżeli chodzi o czyn opisany w punkcie V takiego znamienia nie da się już wykoncypować. Z opisu tego czynu da się jedynie wywieść, że oskarżony przyjął od (...) wynagrodzenia w imieniu szkoły podstawowej i gimnazjum w S.. Brak tu jest stwierdzenia, co stało się z tą kwotą tzn. czy oskarżony również te kwoty przywłaszczył. Samo bowiem przyjęcie wynagrodzenia bez dalszego ustalenia co się stało z tymi pieniędzmi nie stanowi przestępstwa. Brak takiego ustalenia w opisie czynu uniemożliwia z kolei przyjęcie działania na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Skoro bowiem z opisu czynu nie wynika co się stało z tymi pieniędzmi po przyjęciu danej kwoty, to równie dobrze można przyjąć, że oskarżony przekazał te pieniądze na rzecz właściwego organu. Nie dające się bowiem rozstrzygnąć wątpliwości należy interpretować na korzyść oskarżonego – art. 5 § 2 k.p.k. Sąd meriti nie wskazał również przepisów prawa, które określałby komu należy się wynagrodzenie za zawarte umowy ubezpieczenia. Nadto z uwagi na kierunek środka zaskarżenia Sąd Odwoławczy nie mógł tu czynić żadnych dodatkowych ustaleń na niekorzyść oskarżonego jak również zmieniać opisu czynu na jego niekorzyść. Również uchylenie wyroku w tej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania byłoby bezcelowe z uwagi na ustawowy zakaz reformationis in peius.

W związku z powyższym Sąd Odwoławczy uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu w punkcie V czynu.

Natomiast co do czynów opisanych w punktach VI i VII podzielając częściowo argumentację zawartą w skardze apelacyjnej obrońcy oskarżonego S. P.co do naruszenia prawa procesowego, Sąd Odwoławczy odniesie się do przyczyn, które wiodą do przekonania, iż zaskarżony wyrok w (...) należy uchylić i w tym zakresie przekazać sprawę do ponownego, merytorycznego rozpoznania.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz przebiegu dotychczasowego postępowania rozpoznawczego prowadzi bowiem do wniosku, że orzeczenie w przedmiotowej sprawie zapadło przedwcześnie. W świetle bowiem podniesionych w skardze apelacyjnej zarzutów, Sąd I instancji w trakcie rozpoznania sprawy dopuścił się tego rodzaju obrazy przepisów prawa procesowego, która mogła mieć istotny wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia merytorycznego. W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy ograniczy się jedynie do wskazania uchybień, które spowodowały uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Przechodząc do rozważań szczegółowych podnieść przede wszystkim należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy zaistniała względna przyczyna odwoławcza wyrażona w art. 438 pkt 2 k.p.k.., a polegająca na tym, iż Sąd Rejonowy naruszył prawo procesowe w wyniku dokonania niepełnej oceny zebranych dowodów. Jednocześnie zaś konkluzje Sądu meriti nie stanowią wyniku rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających przede wszystkim na korzyść, oskarżonego S. P. (art. 4 k.p.k.). Sąd bowiem powinien jeszcze raz zweryfikować zebrane w tej kwestii dowody dotyczące przeznaczenia pieniędzy ze sklepiku i obsługi kserokopiarki. Bowiem z zeznań nauczycieli, sprzątaczek, a także pracowników administracyjnych wynika, że pieniądze z tego tytułu przeznaczane były na bieżące sprawy szkoły. Do tego z zeznań B. B. wynika, że częściowo drogi sprzęt muzyczny został zakupiony z tych właśnie środków. Chodzi tu oczywiście o ustalenie, który sprzęt muzyczny został zakupiony ze środków budżetowych przekazanych przez Urząd Gminy w M., a który został nabyty z pieniędzy uzyskanych od uczniów szkoły na obsługę kserokopiarki oraz z zysków związanych z prowadzeniem sklepiku w szkole. Zatem Sąd meriti winien bardziej wnikliwie przeanalizować zebrane dowody w tej kwestii oraz postarać się ustalić czy oskarżony jakąkolwiek część tych dochodów przywłaszczył. Tym bardziej, że w uzasadnieniu swego wyroku sąd meriti tego nie wykazał. Nadto Sąd I instancji nie wymierzył w ogóle kary co do czynu opisanego w punkcie VII. W związku z tym przedmiotowe rozważania prowadzą do wniosku, że zaskarżony wyrok zapadł z obrazą przepisów prawa procesowego, która mogła mieć istotne znaczenie dla treści merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. Przede wszystkim niepełna ocena materiału dowodowego tworzy jakość, która powoduje, że zaskarżony wyrok należało w opisanym wyżej zakresie uchylić i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Tryb.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji winien uzupełnić postępowanie dowodowe w zakresie czynów opisanych w pkt. VI i VII aktu oskarżenia oraz rozważyć kwestie związane z tymi czynami, które zostały zasygnalizowane w przedmiotowym uzasadnieniu. Całość zaś zebranego materiału dowodowego Sąd I instancji winien poddać wnikliwej analizie celem prawidłowego stworzenia podstawy do ustalenia prawdy materialnej i powzięcia prawidłowego rozstrzygnięcia, mając na uwadze wskazania Sądu Okręgowego. Sąd meriti winien również pamiętać o zakazie reformationis in peius, w szczególności co do czynu opisanego w punkcie VII.

W konsekwencji dokonanych zmian i uchylenia części wyroku Sądu I instancji należało na etapie postępowania odwoławczego uchylić rozstrzygnięcie zawarte w punktach 2, 3 i 5 zaskarżonego wyroku dotyczące orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej grzywny oraz warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej pozbawienia wolności i środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) w S.i obniżyć orzeczony w stosunku do oskarżonego S. P.środek karny w punkcie 4 zaskarżonego wyroku do okresu 1 roku

Na podstawie przepisów powołanych w sentencji wyroku Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego S. P. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł tytułem opłaty za obie instancje i obciążył go wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym kwocie 20 zł