Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 22 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2015r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim

z dnia 27 czerwca 2014r. sygn. akt I C 30/14

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powódki M. M. na rzecz (...) S.A .w W. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

II Ca 529/14

UZASADNIENIE

Powódka M. M. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 6.182 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wezwania do zapłaty z dnia 22 grudnia 2012 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 27 czerwca 2014 r. oddalił powództwo i orzekł o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach:

W dniu 13 sierpnia 2012 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ stanowiący wówczas własność powódki samochód marki M. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Powódka zleciła autoryzowanemu zakładowi (...) w O. dokonanie kalkulacji naprawy przedmiotowego pojazdu. Zakład ten sporządził kalkulację nr (...) w systemie A. i wycenił szkodę na kwotę 15.568,84 zł .

Po dokonanej weryfikacji powyższego kosztorysu pozwany obniżył koszty naprawy do kwoty 9.357,03 zł brutto. Powódka wyraziła zgodę na wypłacenie jej odszkodowania w tej wysokości.

Pismem z dnia 4 września 2012 r. pozwany poinformował powódkę, iż po rozpatrzeniu zgłoszonych roszczeń z tytułu szkody w pojeździe marki M. (...) o nr rej. (...) zostało przyznane odszkodowanie w wysokości 3.174,97 zł. Kwota ta została wypłacona powódce.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2012 r. powódka złożyła do pozwanego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy podnosząc, że nie zgadza się z wypłaconą kwotą 3.174,97 zł. Do pisma dołączona zastała kalkulacja naprawy przedmiotowego pojazdu sporządzona przez autoryzowany zakład (...) w O., z treści którego wynika, iż koszt naprawy pojazdu wynosi 13.322,72 zł.

Pismem z dnia 7 grudnia 2012 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 6.182, 06 zł. Kwota ta stanowiła różnicę między wypłaconym odszkodowaniem a kwotą wcześniej zweryfikowana przez pozwaną ( 9.357,03 zł).

Pozwana konsekwentnie odmawiała wypłaty wyższej kwoty odszkodowania. Powódka nie dokonała naprawy pojazdu i sprzedała go w stanie uszkodzony.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo uznając, że powódka nie udowodniła wysokości szkody. Dowodem takim nie może być przedłożony przez powódkę kosztorys naprawy sporządzony przez zakład (...) w O., ponieważ pozwany zakwestionował moc dowodową tego kosztorysu. Okoliczność, że pozwany weryfikował ten dokument w postępowaniu przesądowym nie może mieć tu znaczenia.

Sąd nie miał obowiązku dopuszczać dowodu z opinii biegłego z urzędu.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożyła powódka zaskarżając wyrok w całości. Zarzuciła mu:

1.  naruszenie art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji przyjęcie, że powódka nie udowodniła wysokości dochodzonego odszkodowania,

2.  naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez nieodniesienie się w uzasadnieniu wyroku do twierdzeń i wniosków pozwanego wyrażonych w piśmie procesowym z dnia 17 kwietnia 2014 r.,

3.  naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia - art. 233 § 1 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że kosztorys sporządzony przez powódkę, a zweryfikowany przez pozwanego nie może S. podstawy ustaleń faktycznych wobec zakwestionowania go przez pozwanego,

4.  nierozpoznanie istoty sprawy, gdyż sporne było zastosowanie przez pozwana 60% urealnienia (amortyzacji) zastosowanych części zamiennych, a nie wysokości wydatków jako takich ujętych w kosztorysie wykonania zarówno przez powódkę jak i pozwana w systemie A..

W oparciu o te zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Art. 6 k.c. stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przed sądem przedmiotem dowodu są fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.). Owa istotność faktu zależna będzie od spełnienia dwóch przesłanek:

a.  musi on dotyczyć przedmiotu procesu,

b.  musi on posiadać znaczenie prawne.

Istotność faktu wiązać się będzie z twierdzeniami faktycznymi strony , a selekcji faktów (i dowodów) pod katem tej istotności dokonuje sąd przy uwzględnieniu zasady kontradyktoryjności. W ostatecznym wyniku istotność faktu oceniana jest przez sąd orzekający z punktu widzenia prawa materialnego . Art. 6 k.c. pozwala bowiem wnioskować, że o ramach procesu decydują fakty o znaczeniu prawnym , a w art. 227 k.p.c. zaś mowa jest o „istotności” faktów ze względu na ich znaczenie dla rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. Podkreślić jednak trzeba, że nie wszystkie istotne fakty są w procesie przedmiotem dowodu, gdyż przepis art. 227 k.p.c. ma na względzie „fakty sporne”, co niewątpliwie jest konsekwencją wymienionej zasady kontradyktoryjności. Fakty przyznane przez stronę przeciwną nie wymagają dowodu, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości i jeszcze – co ważne w niniejszej sprawie – jeżeli to przyznanie nastąpiło w toku postępowania sądowego, co wynika wprost z przepisu art. 229 k.p.c. (por. Jan Turek, Czynności dowodowe sądu w procesie cywilnym, Warszawa 2011, s. 18; Henryk Dolecki, Ciężar dowodu w polskim procesie cywilnym, , Warszawa 1998, s. 107 i n.; Łukasz Błaszczak, Krystian Markiewicz, Dowody i postępowanie dowodowe w sprawach cywilnych, Warszawa 2015, s. 33 i n.) .

Przyznanie, o którym mowa w art. 229 k.p.c. jest jednostronną czynnością procesową, zawierająca oświadczenie wiedzy strony o prawdziwości twierdzeń drugiej strony złożone sądowi w formie ustnej lub pisemnej (por. Małgorzata Sieńko /w/ Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz pod redakcją Małgorzaty Manowskiej, Warszawa 2013, s. 446).

Sąd Okręgowy na wstępie przytoczył podstawowe, elementarne wiadomości dotyczące zasad postępowania dowodowego w polskim procesie cywilnym ponieważ zarzuty zawarte w apelacji łamią te zasady i wprowadzają inne, nie mające żadnego uzasadnienia ani w przepisach ani w orzecznictwie, czy doktrynie.

Mianowicie skarżąca – z uwagi na to, że pozwany dokonał weryfikacji kosztorysu wykonanego przez (...) w O. do kwoty 9.357,03 zł brutto, a następnie obniżył zweryfikowaną kwotę dokonując tzw. urealnienia (amortyzacji) części zamiennych do uszkodzonego pojazdu – uznała, że ubezpieczyciel przyznał wartość szkody wynikająca z przedłożonego kosztorysu. Spor natomiast dotyczy tylko okoliczności, czy ubezpieczyciel miał prawo do odliczenia amortyzacji.

Stanowisko takie jest jednak całkowicie błędne, co wynika jasno z przytoczonych wyżej zasad postępowania dowodowego w polskim procesie cywilnym i regulacji kodeksowych.

Z odpowiedzi na pozew wynika, że pozwana nie przyznała, że kosztorys przedstawiony przez powódkę prawidłowo dowidzi wysokość szkody przez nią poniesionej. Nie można więc uznać, że fakt ten był przyznany przez stronę przeciwną w rozumieniu art. 229 k.p.c. Nie ulega również wątpliwości, że ustalenia wysokości szkody wymaga wiadomości specjalnych (art. 278 § 1 k.p.c.). Ustalenie tego typu faktów możliwe jest przy pomocy opinii biegłego. Powódka nie zgłosiła takiego dowodu. Sąd nie miał obowiązku przeprowadzić tego dowodu z urzędu.

W tej sytuacji oddalenie powództwa było konsekwencja nie udowodnienia przez powódkę wysokości szkody.

Z powyższych rozważań wynika, że żaden z podniesionych w apelacji zarzutów nie jest uzasadniony. Przyczyna bowiem oddalenia powództwa było nieprzedstawienie przez powódkę dowodów na wysokości szkody i błędne przypuszczenie, że spór dotyczy nie faktów a zagadnień prawnych związanych z zasadnością odliczania amortyzacji części zamiennych użytych do naprawy uszkodzonego pojazdu. Dyskusja nad tym ostatnim zagadnieniem została podsumowana w uchwale 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r. (III CZP 80/11)

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 k.p.c., orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.