Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 438/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Krupińska

Protokolant: Anna Matwiejuk

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2013 roku w Białymstoku

sprawy L. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o datę wypłaty emerytury

na skutek odwołania L. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 15 lutego 2013 roku

Nr (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 438/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.) przyznał L. M. prawo do emerytury od dnia 01 stycznia 2013 roku, tj. od dnia złożenia wniosku.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła L. M. zaskarżając ją w zakresie błędnej – zdaniem odwołującej – daty, od której przyznano świadczenie i prawo do emerytury oraz w zakresie braku naliczonego wyrównania emerytury za okres od dnia 21 października 2009 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku. W uzasadnieniu wskazała, iż prawo do emerytury po spełnieniu wszystkich warunków określonych ustawą nabyła z chwilą ukończenia 60 lat, tj. w dniu 20 października 2009 roku, co obligowało jej zdaniem organ rentowy do przyznania jej emerytury z urzędu od dnia 21 października 2009 roku i wypłaty tego świadczenia od tego właśnie dnia ze stosownym wyrównaniem.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS podtrzymał swoje stanowisko w sprawie wnosząc o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Bezspornym jest, iż zaskarżoną decyzją z dnia 15 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał odwołującej L. M. prawo do emerytury począwszy od dnia 01 stycznia 2013 roku.

Poza sporem jest też, że wniosek o emeryturę L. M. złożyła w dniu 29 stycznia 2013 roku /k. 1 akt rentowych/.

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku, Nr 153, poz. 1227 ze zm.), postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Jednocześnie art. 129 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy stanowi, iż świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W ocenie Sądu należy zauważyć, że generalną zasadą prawa emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do emerytury lub renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie. Reguła powyższa wyklucza możliwość wstecznego wypłacania świadczeń, tj. za okres po nabyciu prawa, a przed złożeniem wniosku, co w literaturze przedmiotu uzasadnia się zapobieganiem powstawaniu zjawiska kapitalizacji świadczeń (zob. I. Jędrasik-Jankowska, Prawo..., s. 185; T. Zieliński, Ubezpieczenia..., s. 212). Można więc powiedzieć, że - jakkolwiek same świadczenia z ubezpieczeń emerytalnego i rentowych nie ulegają przedawnieniu (z wnioskiem można wystąpić w każdym czasie) - przedawnieniu ulega roszczenie o wypłatę tych świadczeń w sytuacji niezgłoszenia wniosku o emeryturę lub rentę po nabyciu prawa do nich. Zob. wyroki SN z dnia 7 kwietnia 1994 r.: II URN 9/94 (OSNAPiUS 1994, nr 3, poz. 48) i II URN 10/94 (OSNAPiUS 1994, nr 3, poz. 49); z dnia 20 listopada 2001 r., II UKN 607/00 (OSNPUSiSP 2003, nr 16, poz. 188) oraz wyroki SA: w Białymstoku z dnia 14 listopada 2001 r., III AUa 568/01 (OSA 2002, z. 12, poz. 43) i w Warszawie z dnia 17 czerwca 1998 r., III AUa 473/98 (Lex nr 34836) – tak K. Antonów, Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Komentarz, ABC 2009.

Innymi słowy zatem, o ile odwołująca istotnie mogła nabyć prawo do emerytur z chwilą ukończenia przez nią 60 lat – co nie było przedmiotem niniejszego postępowania – o tyle wiążąca i tak pozostaje data złożenia wniosku o emeryturę. Pozostawało to wyłącznie w gestii samego zainteresowanego świadczeniem, bowiem to sam zainteresowany decyduje, czy chce przejść na emeryturę, czy też, jeśli ma taką możliwość, woli pozostać nadal czynnym zawodowo. W przypadku odwołującej wiążąca pozostawała bezsporna data złożenia wniosku w dniu 29 stycznia 2013 roku, wskutek czego emerytura przysługiwała jej od początku tego miesiąca, a zatem od dnia 01 stycznia 2013 roku. Nie ma też żadnych podstaw do przyjęcia, że L. M. należało wypłacać świadczenie z urzędu, jako że ma to miejsce wyłącznie w szczególnych, dokładnie określonych prawem okolicznościach, np. w przypadku wznowienia wypłaty emerytury/renty na podstawie art. 135 ustawy. Decyzja organu rentowego w niniejszej sprawie pozostawała więc prawidłowa.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze powyższe, na mocy art. 477¹⁴ § 1 kpc orzeczono jak w sentencji.

V U 438/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE