Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 r. w O.

sprawy z odwołania J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 11 września 2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje J. W. prawo do emerytury począwszy od 1 września 2014r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt III U 833/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11.09.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. W. prawa do emerytury.

J. W. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, kwestionując ustalenia organu rentowego, który nie uznał mu okresów pracy w warunkach szczególnych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, gdyż jak twierdził organ rentowy, odwołujący nie legitymował się 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych do dnia 1.01.1999r., a tym samym nie spełnia wszystkich wymaganych prawem warunków uzyskania uprawnień emerytalnych w obniżonym wieku emerytalnym.

W toku postępowania przed Sądem pełnomocnik ZUS pozostawiła rozstrzygnięcie do uznania Sądu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. W. (ur. (...))w dniu 18.08.2014r. złożył w oddziale ZUS wniosek o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. Po analizie wniosku ubezpieczonego oraz organ rentowy uznał, że na dzień 1.01.1999r. J. W. udokumentował staż pracy wynoszący 25 lat, 6 miesięcy i 5 dni.

ZUS uznał również za udowodnione okresy pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 14 lat, 2 miesięcy i 28 dni.

Biorąc powyższe pod uwagę Oddział ZUS w P. stwierdził, że J. W. nie spełnił warunków do nabycia prawa do emerytury według przepisów art. 184 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Odwołujący legitymuje się na dzień 01.01.1999r. wymaganym ponad 25 letnim stażem pracy, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego, oraz osiągnął wymagany wiek emerytalny, jednak na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Dlatego też Oddział ZUS decyzją z dnia 11.09.2014r. odmówił ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury.

J. W. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 21.04.1978r. do 15.08.1984r – pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków R. G. (k.26a.s.), R. B. (k. 26 a.s), przesłuchanie odwołującego się J. W. o w charakterze strony (k. 28, adnotacja 1:15a.s.), dokumentację zawartą w aktach rentowych o numerze (...) 028042782i akta osobowe: J. W. ( k.20).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie J. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

J. W. urodził się (...) podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z literalnym brzmieniem w/w przepisu w brzmieniu obowiązującym na dzień 1.01.2013r. w zw. z §4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze świadczenie emerytalne przysługuje ubezpieczonemu, urodzonemu po dniu 31.12.1948r. który łącznie spełnił następujące warunki:

1.  Osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

2.  nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dochody budżetu państwa,

3.  w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1.01.1999r.) udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn w tym co najmniej 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obwiązującym na danym stanowisku pracy.

W przypadku J. W. kwestią sporną pozostawało jedynie ustalenie czy na dzień 1.01.1999r. odwołujący się przepracował 15 lat pracy w warunkach szczególnych. ZUS uznał, że odwołujący zgromadził okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 14 lat, 2miesiące i 28 dni. Organ rentowy nie uznał m.in. okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 21.04.1978r. do 15.08.1984r ponieważ odwołujący nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach, a przedstawiona dokumentacja nie potwierdzała, aby w tym okresie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Sąd mając na względzie powszechne stanowisko judykatury uznające, że dla oceny czy pracownik pracował w szczególnych warunkach nie ma znaczenia nazwa zajmowanego stanowiska, a rodzaj powierzonych i rzeczywiście wykonywanych zadań (por. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21.03.2013r. Sygn. akt. IIIAUa 1613/12) oraz brak ograniczeń dotyczących środków dowodowych na potwierdzenie okoliczności ustalenia zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze dopuścił dowód z zeznań świadków na potwierdzenie rzeczywistego charakteru pracy odwołującego w spornych okresach.

Świadek R. G. zeznał, że pracowali razem z odwołującym się w Przedsiębiorstwie (...), a później w bazie K.. Świadek pracował w latach 1977-1998 jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Woził zwierzęta. Odwołujący podjął pracę później niż świadek - pracował 5 lat lub dłużej. J. W.był kierowcą samochodu ciężarowego, przewoził zwierzęta. Jeździł G. (...) (...) Z.– były to specjalne samochody do przewozu zwierząt. Wozili zwierzęta do rolników, z punktu skupu na bazę, konie na wagony do granicy, cały czas wozili tylko zwierzęta. Pracowali po 18 godzin dziennie. Odwołujący był kierowcą samochodu ciężarowego i tylko tym się zajmował. Było ok. 30 takich kierowców, to był duży zakład, obsługiwali całe województwo, zakład prowadził też wysyłkę na eksport.

Świadek R. B. również, zeznał, że odwołującego poznał w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P.. Świadek pracował w latach 1975-1983 – na co okazał kopię świadectwa pracy z tego zakładu, z którego wynika, że pracował na stanowiskach: stażysty, specjalisty ds. zakupu zwierząt, ds. eksportu zwierząt, kierownika działu eksportu zwierząt i bazy w K.. Świadek zeznał, że pracował na takich stanowiskach jak to wynika z okazanego świadectwa pracy. Pan W. pracował jako kierowca samochodów ciężarowych, to były samochody specjalne do przewozu zwierząt. Odwołujący był kierowcą, pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracował co najmniej 8 godzin dziennie, a często dłużej, bo były różne trasy. To był przewóz żywych zwierząt. Odwołujący pracował w tych latach co świadek, na pewno do roku 1983r. kiedy to świadek ale do kiedy, to świadek zmienił pracę. Odwołujący w zakładzie pozostał.

Zeznania świadków korespondują z zeznaniami odwołującego złożonymi w charakterze strony. J. W.zeznał, że w (...) Przedsiębiorstwie (...)w W.Oddział w P.był kierowcą samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Pracował tam od kwietnia 1978r. do 1984r. Jeździł s., z., j.. Wozili owce, jałówki, konie, trzodę, mieli dużo pracy i dobre wynagrodzenie. Pracował w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zdaniem Sądu zeznania świadków oraz odwołującego w całości zasługują na wiarę. Są one spójne, logiczne i korelują z dokumentacją zawartą w aktach rentowych. Świadkowie R. G. i R. B. pracowali razem z odwołującym się, doskonale więc orientują się, jakie prace on wykonywał. Fakt, że nie potrafili oni precyzyjnie określić okresu zatrudnienia odwołującego się w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. Oddział w P. nie ma zasadniczego wpływu na ocenę zasadności roszczeń odwołującego się, gdyż sam fakt i okres tego zatrudnienia jest niesporny, sporna natomiast jest kwestia, czy praca ta miała charakter pracy w szczególnych warunkach. W tym zakresie zeznania wszystkich świadków są jednoznaczne i precyzyjne - niewątpliwie wskazują, że J. W. był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, przy czym pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z pozyskanych akt osobowych wynika, że stanowisko pracy odwołującego było opisane jako ,,kierowca samochodowy”, co ze względu na specyfikę zakładu pracy (obrót zwierzętami) jest zrozumiałe. W dokumentacji osobowej pracowników nie wpisywano kierowcy samochodu ciężarowego, gdyż zakład zatrudniał przede wszystkim kierowców samochodów ciężarowych i wpis kierowca oznaczał kierowcę samochodu ciężarowego.

W oparciu o dokumentację osobową i uzupełniające ją zeznania świadków Sąd uznał, że odwołujący od 21.04.1978r. do 15.08.1984r – pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach szczególnych jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i okres ten doliczył mu do pracy w warunkach szczególnych jako zgodnych z działem VIII pkt 2 wykazuA stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w wymiarze 6 lat 3 miesiące i 25 dni.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że J. W.zgromadził co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, a tym samym spełnia wszystkie wymagane przez prawo przesłanki nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym i na mocy art. 477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzje i przyznał J. W.prawo do emerytury począwszy od (...)., tj. od dnia w którym ubezpieczony uzyskał wiek 60 lat.

Stosownie do treści art.118 ust.1 a w/w ustawy – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Dopiero bowiem przeprowadzenie szerszego postępowania przed Sądem umożliwiło stwierdzenie, że w spornym okresie odwołujący pracował w szczególnych warunkach. Zgromadzony na etapie postępowania przed organem rentowym materiał dowodowy w postaci świadectw pracy jak i dokumentacja osobowa z zakładu pracy ubezpieczonego nie pozwalały jednoznacznie na ustalenie czy odwołujący spełnił wszelkie wymagane prawem warunki uprawniające do prawa do emerytury.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekła jak w punkcie 2 wyroku.