Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu VI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący SSR Łukasz Kozakiewicz

Protokolant Ewelina Dulian

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2015 r. na rozprawie sprawy

z powództwa P. O., W. O.

przeciwko K. R. (1), Z. T., G. Z.

o zapłatę 21 506,03 zł

I.  oddala powództwo w stosunku do pozwanych G. Z., K. R. (1),

II.  umarza postępowanie w stosunku do pozwanego Z. T.,

III.  zasądza od powodów solidarnie na rzecz pozwanego G. Z.kwotę 2.417,- (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem kosztów procesu w tym kwotę 2.400,- zł (dwa tysiące czterysta złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powodowie – P. O.i W. O. wnieśli o zasądzenie na ich rzecz solidarnie od pozwanych K. R. (1), P. S., Z. T., G. Z.i W. S.solidarnie kwoty 21.506,03 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu podali, że sprzedali pozwanym prowadzącym spółkę cywilną pod firmą (...) s.c. towar, za który pozwani nie zapłacili ceny w terminie wskazanym w fakturach VAT ani na późniejsze wezwanie do zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 13 października 2014r., sygn. akt VI GNc 1123/14, nakazano pozwanym solidarnie, aby zapłacili na rzecz powodów solidarnie kwotę 21.506,03 zł wraz z ustawowymi odsetkami: od kwoty 1.567,66 zł od dnia 24 stycznia 2013r., od kwoty 836,76 zł od dnia 1 lutego 2013r., od kwoty 1.069,00 zł od dnia 6 lutego 2013r., od kwoty 567,57 zł od dnia 8 lutego 2013r., od kwoty 1.400,37 zł od dnia 21 lutego 2013r., od kwoty 630,27 zł od dnia 27 lutego 2013r., od kwoty 2.055,50 zł od dnia 8 marca 2013r., od kwoty 1.436,91 zł od dnia 22 marca 2013r., od kwoty 100,66 zł od dnia 26 marca 2013r., od kwoty 1.036,79 zł od dnia 28 marca 2013r., od kwoty 717,59 zł od dnia 3 kwietnia 2013r., od kwoty 1.279,47 zł od dnia 7 kwietnia 2013r., od kwoty 646,84 zł od dnia 17 kwietnia 2013r., od kwoty 948,21 zł od dnia 25 kwietnia 2013r., od kwoty 1.098,82 zł od dnia 2 maja 2013r., od kwoty 1.349,86 zł od dnia 8 maja 2013r., od kwoty 337,54 zł od dnia 21 maja 2013r., od kwoty 1.055,53 zł od dnia 1 czerwca 2013r., od kwoty 169,26 zł od dnia 8 czerwca 2013r., od kwoty 675,86 zł od dnia 18 czerwca 2013r., od kwoty 908,82 zł od dnia 5 lipca 2013r., od kwoty 1.589,18 zł od dnia 7 lipca 2013r., oraz kwotę 2.686,- zł tytułem kosztów procesu.

W sprzeciwach od tego nakazu zapłaty



pozwany K. R. (1)(k. 119 – 121) wniósł o oddalenie powództwa w całości i nieobciążanie go kosztami procesu. Podniósł, że z dniem 1 sierpnia 2012r. wystąpił ze spółki cywilnej pod firmą (...) s.c.;



pozwany Z. T.(k. 117 – 118) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Podniósł, że nigdy nie był wspólnikiem spółki cywilnej pod firmą (...) s.c.;



pozwany G. Z.(133 – 136) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Podniósł, że z dniem 1 stycznia 2013r. został zwolniony z odpowiedzialności za zobowiązania spółki cywilnej pod firmą (...) s.c.

Pismem wniesionym w dniu 30 stycznia 2015 (k. 163) powodowie cofnęli powództwo w stosunku do pozwanego Z. T. (1).

Sąd ustalił.

W dniu 10 września 2002r. I. P., K. R. (1), K. R. (2), P. S.,W. S., Z. T.i G. Z.zawarli umowę spółki cywilnej, ustalając, że będzie ona działała pod firmą (...) s.c.

Dowód: umowa spółki cywilnej z dn. 10.09.2002r. – k. 139 – 140.

W dniu 1 sierpnia 2012r., pozwany K. R. (1) wystąpił ze spółki cywilnej pod firma (...) s.c. Pod warunkiem zrzeczenia się wkładu do spółki, pozostali wspólnicy zwolnili pozwanego K. R. (1) od odpowiedzialności za zobowiązania wobec wierzycieli spółki.

Dowód: aneks z dn. 31.07.2012r. – k. 122 – 123, wniosek o wpis do CEiIoDGRP – k. 124 – 128.

W dniu 1 stycznia 2013r., pozwany G. Z.wystąpił ze spółki cywilnej pod firma (...) s.c. Pod warunkiem zapłaty kwoty 125.000,- zł pozostali wspólnicy zwolnili pozwanego G. Z.od odpowiedzialności za zobowiązania wobec wierzycieli spółki. O ustąpieniu ze spółki G. Z.zawiadomił powodów pismem z dnia 31 listopada 2013r.

Dowód: pismo z dn. 30.11.2013r. – k. 137, zaświadczenie o dokonaniu zmiany w CEiIoDGRP – k. 138, pismo z dn. 31.10.2012r. – k. 141, aneks z dn. 31.12.2012r. – k. 142 – 143.

W okresie 16 stycznia 2013r. do 29 czerwca 2013r., powodowie sprzedawali wspólnikom spółki cywilnej (...) s.c. pieczywo różnego rodzaju, wystawiając faktury VAT, w których jako nabywcę oznaczono: (...) s.c. K., P. S., W. S., Z. T., G. Z. – za łączną cenę 21.506,03 zł.

Dowód: faktury VAT – k. 14 – 101.

Pismem z dnia 24 września 2014r., powodowie wezwali wspólników (...) s.c. do zapłaty kwoty 21.506,03 zł

Dowód: wezwanie do zapłaty z dn. 24.09.2014r. z potwierdzeniem nadania – k. 107, 108.

Według stanu na dzień 31 lipa 2014r.:



pozwany K. R. (1) prowadził działalność gospodarzą pod firmą (...)



pozwany Z. T.prowadził działalność gospodarzą pod firmą(...)



pozwany G. Z.prowadził działalność gospodarzą pod firmą (...)

Dowód: zaświadczenia z dn. 31.07.2014r. o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej – k. 102, 104, 105.

Sąd zważył.

W pierwszym rzędzie należy wyjaśnić przyczyny zwrotu pism procesowych powodów z dnia 3 lutego 2015r. Otóż wraz z doręczeniem odpisów sprzeciwów i zawiadomienia o rozprawie, pełnomocnik powodów został zobowiązany do podania na piśmie wszelkich twierdzeń i dowodów w terminie tygodniowym, pod rygorem pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów – zgodnie z art. 207 § 3 k.p.c. (k. 155). Zakreślony mu termin upłynął w dniu 14 stycznia 2015r. (k. 174). Wnosząc przedmiotowe pisma w dniu 3 lutego 2015r. powodowie uczynili to zatem z uchybieniem terminu. Bez znaczenia pozostawał przy tym zawarty w nich wniosek o wyrażenie zgody na ich złożenie, skoro powodom umożliwiono pisemne wypowiedzenie się co do twierdzeń pozwanych, z którego to prawa nie skorzystali. Natomiast nie było przeszkód dla przedstawienia przez powodów stanowiska na rozprawie.

Postępowanie na skutek sprzeciwów od nakazu zapłaty VI GNc 1123/14 toczyło się jedynie przeciwko trzem pozwanym: K. R. (1), G. Z.i Z. T.. Wobec pozwanego P. S.nakaz zapłaty uprawomocnił się (art. 504 § 2 k.p.c., art. 505 § 2 k.p.c.)., zaś wobec pozwanego W. S.postanowieniem z dnia 15 grudnia 2014r. (k. 161) został on uchylony, a powództwo przeciwko niemu wyłączone do odrębnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie przedstawionych przez obie strony dowodów z dokumentów w postaci: faktur VAT i wezwania do zapłaty, a także umowy spółki cywilnej, aneksów i pism oraz zaświadczeń i wniosków o wpis zmian w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej – prawdziwości i rzetelności których żadna ze stron nie przeczyła, co pozwalało uznać je za właściwe i miarodajne źródło informacji o stanie faktycznym sprawy.

Sąd oddalił wnioski pozwanych o przeprowadzenie dowodu z deklaracji podatkowych (wniosek K. R. (1)) oraz pokwitowań (wniosek G. Z.) uznając je za zbędne, gdyż dotyczyły okoliczności wykazanych już innymi dowodami (ustąpienie ze spółki) lub nieistotnych (spłata udziału w spółce). Oddaleniu podlegał także wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka R. Ł.. Powód w pozwie nie wskazał faktów, które miałyby zostać wykazane tym dowodem – mimo dyspozycji przepisu art. 258 k.p.c. Nie uczynił tego również na skutek zobowiązania go do tego przez Sąd (k. 155). Tymczasem obowiązek wskazania tych faktów (którego brak w przypadku innych środków dowodowych) ma istotne znaczenie dla przebiegu procesu, gdyż pozwala na wstępną weryfikację przydatności zgłaszanych dowodów osobowych. W niniejszej sprawie nie sposób było ustalić, na jaką okoliczność miałby być przeprowadzony wnioskowany dowód (powód nie przypisał go do żadnych twierdzeń zawartych w uzasadnieniu pozwu), co zmuszało do uznania go za zbędny (świadek został wezwany wyłącznie na wypadek sformułowania przez powodów tezy dowodowej, przy czym na rozprawie nie stawił się). Zgłaszanie dowodów może być ocenione jako nieprzydatne dla wyjaśnienia sprawy lub zmierzające do zwłoki, wówczas gdy teza dowodowa jest nieistotna dla rozstrzygnięcia lub proponowany środek jest nieprzydatny do jej udowodnienia ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 października 1999r., sygn. akt I PKN 316/99, OSNP z 2001r., Nr 5, poz. 151; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2001r., sygn. akt III CKN 1393/00, LEX Nr 603170). Sąd oddalił także wniosek powodów o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron, gdyż powodowie – prawidłowo wezwani na rozprawę (k. 171, 173) – nie stawili się. W ocenie Sądu brak było podstaw do przesłuchania jedynie pozwanych, skoro ich stanowisko zostało wyczerpująco przedstawione w sprzeciwach, a w przedmiotowym wniosku dowodowym wyeksponowano potrzebę przesłuchania powoda (art. 302 § 1 k.p.c.).

Na podstawie przeprowadzonych dowodów, Sąd ustalił istotne okoliczności sprawy obejmujące zawiązanie między I. P., K. R. (1), K. R. (2), P. S., W. S., Z. T.i G. Z.umowy spółki cywilnej pod firmą (...) s.c. oraz fakt ustąpienia z niej przez pozwanych K. R. (1) i G. Z., a także fakt dokonywania przez powodów na rzecz wspólników (...) s.c. sprzedaży towaru.

Zgodnie z art. 535 § 1 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W niniejszej sprawie niewątpliwe roszczenie powodów wynika z zawartych ze wspólnikami (...) s.c. umów sprzedaży, udokumentowanych fakturami VAT. Wbrew jednak zapatrywaniu powodów, pozwani K. R. (1) i G. Z.nie byli stroną wymienionych w pozwie umów. Umowy te były zawierane ze wspólnikami spółki cywilnej pod firmą (...) s.c., a pozwani byliby ich stroną jedynie w czasie, gdy jednocześnie pozostawali wspólnikami w/w spółki. Stosownie bowiem do przepisu art. 864 k.c., za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie. Powołany przepis traktuje o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki cywilnej, tj. zobowiązania wspólników, które wynikają z działalności spółki cywilnej. Odpowiedzialność na jego podstawie ponoszą zarówno aktualni, jak również byli wspólnicy spółki cywilnej, przy czym w stosunku do tych ostatnich jedynie jeśli w okresie powstania zobowiązania byli oni wspólnikami spółki cywilnej, ewentualnie przystąpili oni do spółki już po powstaniu tego zobowiązania ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2008r., sygn. akt II CNP 49/08, LEX Nr 512041). Jak zaś wynika z aneksu z dnia 31 lipca 2012r., pozwany K. R. (1) wystąpił ze spółki cywilnej pod firmą (...) s.c. z dniem 1 sierpnia 2012r. Z kolei pozwany G. Z.ustąpił ze spółki z dniem 1 stycznia 2013r. – na podstawie aneksu z dnia 31 grudnia 2012r. Tymczasem umowy sprzedaży ze wspólnikami spółki cywilnej (...) s.c., z których wynikając dochodzone w niniejszej sprawie roszczenia, zawierane były począwszy od dnia 16 stycznia 2013r., o czym świadczą daty sprzedaży wskazane w poszczególnych fakturach VAT. Umowy te były zatem zawierane ze wspólnikami spółki cywilnej pod firmą: (...) s.c. jednak z wyłączeniem pozwanych K. R. (1) i G. Z.. Nie ma przy tym znaczenia, że w załączonych do pozwu fakturach VAT byli oni wymieniani jako wspólnicy tej spółki. Faktury VAT, stanowiąc dokument prywatny pochodzący od powodów, mogą co najwyżej dowodzić tego, że powodowie twierdzili, iż stroną umów sprzedaży byli również pozwani K. R. (1) iG. Z.. Tymczasem dowody w postaci w/w aneksów i wniosków o wpis zmian w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej, obejmujące zgłoszenie zaprzestania przez K. R. (1) i G. Z.prowadzenia działalności gospodarczej w ramach spółki cywilnej pod firmą (...) s.c., przekonują że w dacie dokonania objętych wspomnianymi fakturami VAT czynności prawnych, pozwani nie byli już wspólnikami istotnej spółki. Dla skuteczności ustąpienia wspólnika ze spółki obojętnym jest, czy okoliczność ta zostanie podana do wiadomości wierzycieli spółki, a tym bardziej jej przyszłych kontrahentów. Jednocześnie wskazać należy, że zawarte w aneksie z dnia 31 lipca 2012r. i z dnia 31 grudnia 2012r. oświadczenie pozostałych wspólników (...) s.c. o zwolnieniu – odpowiednio – K. R. (1) i G. Z.z odpowiedzialności za zobowiązania spółki wywiera skutki prawne jedynie między wspólnikami i pozostaje bezskuteczne wobec jej wierzycieli, ale jedynie tych, którzy posiadali wierzytelności wobec wspólników spółki cywilnej w dacie złożenia przedmiotowego oświadczenia ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2008r., sygn. akt II CNP 49/08, LEX Nr 512041). Dodać należy, że zastrzeżony we wspomnianych aneksach warunek (spłaty) dotyczył jedynie w/w, nieskutecznego wobec wierzycieli, oświadczenia o zwolnieniu ze zobowiązań i nie miał wpływu na skuteczność wystąpienia pozwanych ze spółki cywilnej pod firmą (...) s.c.

W tych warunkach, skoro pozwani K. R. (1) i G. Z.nie byli wspólnikami spółki cywilnej pod firmą: (...) s.c. w chwili postania zobowiązań, wykonania których powodowie dochodzili w niniejszej sprawie, to nie mogli ponosić odpowiedzialności za te zobowiązania, co czyniło powództwo względem nich niezasadnym i zmuszało do jego oddalenia.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w pkt I wyroku.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a w razie jednoczesnego zrzeczenia się roszczenia – w każdym czasie. Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.).

Stosownie do art. 355 § 1 k.p.c., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Uznając oświadczenie o cofnięciu pozwu w stosunku do pozwanego Z. T.za skuteczne (powód cofnął pozew przed rozprawą; pozwany wyraził zgodę na cofnięcie pozwu), zaś samo cofnięcie za dopuszczalne, postępowanie w niniejszej sprawie, w stosunku do pozwanego Z. T., należało umorzyć, orzekając jak w pkt II wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. Powództwo zostało oddalone w całości w stosunku do pozwanych K. R. (1) i G. Z.co uprawniało ich do zwrotu wszystkich poniesionych w sprawie w kosztów. Pozwany K. R. (1) nie poniósł kosztów związanych z udziałem w sprawie. Pozwany G. Z.poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 2.417,- zł w tym: koszty zastępstwa procesowego w wysokości 2.400,- zł (§ 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz. U. 2002 r. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) oraz opłata skarbowa uiszczona od złożonego dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17,- zł. Z tych przyczyn należało zasądzić od pozwanych solidarnie na rzecz pozwanego G. Z.kwotę 2417,- zł tytułem kosztów procesu. Sąd nie orzekał o wniosku pozwanego G. T. o zsądzenie kosztów procesu,. Gdyż w chwili wyrokowania nie był on jeszcze sprecyzowany, przy czym wynikający z art. 203 § 2 zd. 2 k.p.c., termin do jego złożenia nie upłynął.

W tym stanie rzecz orzeczono jak w pkt III wyroku.