Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa B. S. (1)

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 8 maja 2014 roku, sygn. akt I C 46/11

1. zmienia zaskarżony wyrok: w punkcie pierwszym sentencji w ten sposób, że zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powódki B. S. (1) kwotę 1.000 ( jeden tysiąc) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2010 roku oraz w punkcie drugim sentencji w ten sposób, że zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.021,10 ( jeden tysiąc dwadzieścia jeden 10/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

2. zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powódki B. S. (1) kwotę 140 ( sto czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 636/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 08 maja 2014 r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim po rozpoznaniu sprawy z powództwa B. S. (1) przeciwko (...) w W. o zapłatę

1.  oddalił powództwo;

2.  zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 797.00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  odstąpił od obciążania powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi;

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu 19 maja 2010 r., około godz. 23.00 w miejscowości Z. doszło do wypadku komunikacyjnego. Nieznany sprawca uderzył w pojazd marki P. (...) o nr rej. (...) należący do powódki B. S. (1), kierowany przez jej syna P. S. oraz w pojazd innego uczestnika zdarzenia, a następnie zbiegł z miejsca wypadku.

Na miejsce wypadku nie było wzywane pogotowie ratunkowe. Wezwana została natomiast Policja. Po około godzinie od zdarzenia, kierujący P. S. został zawieziony przez wujka do szpitala z powodu bólu brzucha. Po zbadaniu przez lekarza, został on zwolniony do domu. Następnego dnia P. S. zgłosił się do lekarza pierwszego kontaktu - H. E. (lekarz pediatra) z powodu utrzymującego się bólu brzucha. Otrzymał wówczas skierowanie do szpitala z podejrzeniem pęknięcia śledziony. Na oddziale chirurgicznym szpitala w T., P. S. przebywał przez dwa dni. Wykonano wówczas USG brzucha, RTG klatki piersiowej i miednicy oraz zdjęcie głowy. Po wykonaniu tych badań, poszkodowany P. S. na własne żądanie wypisał się szpitala i udał się ponownie do lekarza pierwszego kontaktu -lek. med. H. E., która zaleciła mu noszenie kołnierza ortopedycznego przez okres dwóch miesięcy.

W następstwie tegoż zdarzenia drogowego, poszkodowany P. S. nie uczestniczył w zajęciach na uczelni, na której studiował przez okres jednego miesiąca.

W wyniku tegoż zdarzenia, w pojeździe powódki B. S. (1) doszło do uszkodzenia przednich i tylnych drzwi lewych, lusterka bocznego lewego, nadkola przedniego lewego, progu lewego, zderzaka tylnego, zawieszenia - belka oraz koła tylnego lewego.

W wypadku z dnia 19.05.2010 r. poszkodowany (kierujący pojazdem marki P. (...)) P. S. doznał stłuczenia głowy i powłok brzusznych. Wypadek ten nie spowodował u kierującego obrażeń w zakresie ośrodkowego układu nerwowego ani w zakresie obwodowego układu nerwowego. Z punktu widzenia neurologa - obrażenia ciała ustalone u kierującego P. S. w następstwie przedmiotowego wypadku spowodowały naruszenie czynności narządu ciała i rozstrój zdrowia poniżej 14 dni.

W następstwie zdarzenia drogowego z dnia 19.05.2010 r. poszkodowany P. S. doznał powierzchownych obrażeń głowy (bez utraty przytomności) i brzucha - stłuczenie głowy i powłok brzucha.

Poszkodowany P. S. opuścił szpital przed zakończeniem diagnostyki, jednakże w badaniu przedmiotowym chirurgicznym oraz neurologicznym nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego. W wykonanym badaniu radiologicznym nie stwierdzono również zmian urazowych w zakresie kręgosłupa szyjnego.

Po opuszczeniu szpitala P. S.był u lekarza pierwszego kontaktu dwukrotnie. Pierwsza wizyta miała miejsce w dniu 26.05.2010 r. i była ona związana z otrzymaniem zaświadczenia lekarskiego o niemożności udziału w zajęciach na uczelni i nie odnotowano wówczas żadnych dolegliwości pacjenta. Druga wizyta z w dniu 17.06.2010r. miała związek z ostrą infekcją zatok obocznych nosa i w zapisie wizyty również nie odnotowano jakichkolwiek dolegliwości związanych z przebytym urazem. Niezdolność poszkodowanego do udziału w zajęciach na uczelni trwała do dnia 11.06.2010r.

Poszkodowany P. S. w trakcie zdarzenia drogowego w dniu 19.05.2010 r. doznał powierzchownych obrażeń głowy i brzucha, a dolegliwości związane z tymi obrażeniami nie spowodowały naruszenia czynności organizmu na okres dłuższy niż 14 dni.

Powyższe ustalenia faktyczne, Sąd poczynił w oparciu o dokumenty załączone do akt niniejszej sprawy jak i do akt szkodowych wraz ze znajdującą się tam dokumentacją medyczną, opinię biegłego neurologa oraz biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł. jak i zeznania świadka P. S. w zakresie odniesionych w wypadku obrażeń oraz zeznania powódki B. S. (1) w zakresie uszkodzeń pojazdu, które uznał za wiarygodne. Odnośnie zeznań pozostałych świadków w osobach H. E., A. K. i K. M. Sąd uznał, iż zeznania tych osób poza faktem potwierdzenia noszenia przez poszkodowanego P. S. tzw. kołnierza S. przez okres 4-6 tygodni, niewiele istotnego do sprawy wnoszą i jako takie nie mają większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Dokonując oceny zgromadzonego tak materiału dowodowego Sąd uznał, iż brak jest podstaw, aby odmówić waloru wiarygodności opiniom biegłego neurologa oraz biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł. sporządzonym w niniejszej sprawie. Zdaniem Sądu, powyższe opinie zostały sporządzone w oparciu o dokumentację medyczną i badanie osobowe poszkodowanego P. S., bazują na wiedzy i doświadczeniu biegłych w zakresie ich specjalności. Ponadto, opinie te jako odnoszące się do wszystkich kwestii zawartych w tezach dowodowych są wyczerpujące i zawierają fachowe uzasadnienie wniosków końcowych w nich zawartych. Dlatego też stały się podstawą poczynienia ustaleń faktycznych przez Sąd.

Odnośnie opinii sporządzonej przez biegłego ortopedę J. B. Sąd uznał, iż opinia ta nie może stać się podstawą ustaleń, gdyż tak jak podniósł pełnomocnik pozwanego, biegły przy braku dokumentacji medycznej nie mógł stwierdzić, iż poszkodowany P. S. doznał na skutek przedmiotowego wypadku także skręcenia kręgosłupa szyjnego. Podkreślić również należy i to, iż biegły sporządzający opinię dostrzega w niej rozbieżności, co do czasokresu noszenia przez poszkodowanego kołnierza S., gdyż wg poszkodowanego był to miesiąc, a według lekarzy orzeczników (...) 14 dni. Ponadto, co sam biegły ortopeda przyznaje zlecona przez Sąd opinia została sporządzona tylko w oparciu o przeprowadzony z poszkodowanym wywiad oraz w oparciu o protokół badania (...) z dnia 06.09.2010r., gdyż P. S. nie leczył się i brak jest w dokumentacji medycznej przebiegu leczenia.

Sad zważył, iż powództwo jako niezasadne podlega oddaleniu w całości.

W przedmiotowej sprawie, pomiędzy stronami niesporna była sama zasada odpowiedzialności pozwanego, jako ubezpieczyciela odpowiedzialności. Pozwany (...) w W. nie kwestionował zarówno przebiegu samego zdarzenia jak i swojej odpowiedzialności z tytułu umowy ubezpieczenia OC przyznając poszkodowanemu -P. S. kwotę 6.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Kwestionował natomiast zasadność wypłacenia powódce B. S. (1) odszkodowania za powstałą na skutek wypadku szkodę majątkową zarzucając, że w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka warunkująca uznanie odpowiedzialności pozwanego za szkodę majątkową posiadacza pojazdu, określona w art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Należy zauważyć, że pozwany (...) w W. jest osobą prawną powołaną w/w ustawą jako podmiot uzupełniający system obowiązkowych ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC).

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy do zadań Funduszu należy zaspokajanie roszczeń z tytułu w/w ubezpieczeń obowiązkowych:

-

na osobie, gdy szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości;

-

w mieniu, w przypadku szkody, w której równocześnie u któregokolwiek uczestnika zdarzenia nastąpiła śmierć, naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający dłużej niż 14 dni, a szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości. Naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia powinny zostać stwierdzone orzeczeniem lekarza, posiadającego specjalizacje w dziedzinie medycyny odpowiadającej rodzajowi i zakresowi powyższych naruszeń czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia - pkt 2 w/w cytowanego art. 98.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie pozwany nie kwestionował przebiegu zdarzenia, ani też, co do zasady, swojej odpowiedzialności za wywołane nią skutki, a jedynie wystąpienie przesłanki naruszenia czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający dłużej niż 14 dni, do Sądu należało ustalenie, czy owa przesłanka odpowiedzialności (...) na gruncie przedmiotowej sprawy została spełniona.

Rozstrzygając powyższą kwestię, Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł. oraz opinii biegłej z zakresu neurologii B. S. (2), a posiłkowo również na załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej poszkodowanego P. S. oraz zeznaniach świadków H. E., A. K., K. M..

Na podstawie zgromadzonej dokumentacji medycznej należy stwierdzić, że poszkodowany P. S., jako kierujący pojazdem osobowym marki P. (...) w następstwie zdarzenia drogowego z dnia 19.05.2010 r. doznał powierzchownych obrażeń głowy (bez utraty przytomności) i brzucha - stłuczenie głowy i powłok brzucha. Powyższe wynika bezpośrednio z dokumentacji medycznej tj. historii choroby z (...) Centrum (...) w T.. Nadto, poszkodowany P. S. opuścił szpital jeszcze przed zakończeniem diagnostyki, jednakże w badaniu przedmiotowym chirurgicznym oraz neurologicznym nie stwierdzono u niego odchyleń od stanu prawidłowego. W trakcie tej hospitalizacji poszkodowany P. S. zgłaszał chirurgowi dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego, głowy i brzucha, zaś neurologowi zgłaszał tylko ból głowy i brzucha. W wykonanym badaniu radiologicznym nie stwierdzono u poszkodowanego P. S. żadnych zmian urazowych w zakresie kręgosłupa szyjnego. Z materiału dowodowego wynika, że po opuszczeniu szpitala P. S.był u lekarza pierwszego kontaktu dwukrotnie - w dniu 26.05.2010 r. i 17.06.2010 r. Pierwsza wizyta była związana z otrzymaniem zaświadczenia lekarskiego o niemożności udziału w zajęciach na uczelni i nie odnotowano wówczas żadnych dolegliwości pacjenta, druga wizyta miała związek z ostrą infekcją zatok obocznych nosa i w zapisie wizyty również nie odnotowano jakichkolwiek dolegliwości związanych z przebytym urazem. Poświadczona niezdolność do udziału w zajęciach na uczelni trwała do dnia 11.06.2010r. Zgłaszane przez poszkodowanego P. S. dolegliwości bólowe karku i głowy miały charakter subiektywny i są bardzo słabo udokumentowane medycznie. Dolegliwości takie mogą mieć wiele przyczyn, zarówno chorobowych, jak i urazowych. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż miały one mierne nasilenie i ustąpiły samoistnie w ciągu kilku dni od urazu, za czym przemawia fakt, że dolegliwości te nie były zgłaszane lekarzowi pierwszego kontaktu i poszkodowany nie szukał porady lekarza specjalisty. Pierwszy kontakt z lekarzami specjalistami w zakresie neurologii i ortopedii pokrzywdzony P. S. miał dopiero w dniu 6.09.2010 r. w trakcie badania przez komisję lekarską (...) S.A. z siedzibą w W..

Z opinii sporządzonej przez biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł. wynika, iż u P. S. po zdarzeniu drogowym z dnia 19.05.2010 r. mogły wystąpić bóle karku, ale mogły być one zarówno związane z przedmiotowym wypadkiem na skutek przeciążenia tkanek miękkich, jak również mogły wynikać z innych przyczyn niezwiązanych z nim, jak stres (napięcie mięśni przykręgosłupowych), nieprawidłowe ułożenie głowy w trakcie spoczynku, czy też być następstwem nieprawidłowej budowy kręgosłupa, co wynika z opisu radiogramu kręgosłupa szyjnego z dnia 21.05.2010 r. Również okresowo występujące bóle głowy i sporadyczne zaburzenia równowagi mogą mieć wiele przyczyn i brak jest dowodów medycznych, aby wiązać je z "powierzchownym urazem głowy" (stłuczeniem powłok głowy), bez utraty przytomności. Ból głowy oraz bóle kręgosłupa mogą mieć bardzo wiele przyczyn, pojawiać się w różnych okresach życia, zwłaszcza w sytuacjach stresowych i w tym wypadku najprawdopodobniej są to dolegliwości o charakterze napięciowym. Zdaniem biegłych, poszkodowany P. S. w trakcie zdarzenia drogowego z dnia 19.05.2010 r. doznał stłuczenia powłok głowy, bez utraty przytomności oraz stłuczenia powłok brzucha. W trakcie tegoż zdarzenia drogowego mogło dojść również do przeciążenia tkanek miękkich szyi, co mogło powodować przejściowe dolegliwości bólowe, ale dolegliwości te mogły mieć również inne przyczyny.

W związku z powyższym biegli z Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł. jednoznacznie stwierdzili, że poszkodowany P. S. w trakcie zdarzenia drogowego doznał powierzchownych obrażeń głowy i brzucha, a dolegliwości związane z tymi obrażeniami nie spowodowały naruszenia czynności organizmu na okres dłuższy niż 14 dni. Opinia ta, w ocenie Sądu, jako wyraz wiadomości specjalnych biegłych jest dowodem w pełni wiarygodnym.

W ślad za w/w opinią Sąd przyjął zatem, że przesłanka odpowiedzialności strony pozwanej (...) w W. nie została spełniona, a co za tym idzie - powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu, o których mowa w punkcie 2 wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty złożyły się:

-

opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł; wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 180 ustalone na podstawie § pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. Nr 163 poz. 1349 z póź. zmianami).

-

zaliczka na biegłych z Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł. w kwocie 600 zł. Podstawę prawną rozstrzygnięcia punktu 3 wyroku stanowił przepis art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167 poz. 1398).

Z tych wszystkich względów, Sąd orzekł jak sentencji wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik powódki zaskarżając go w części oddalającej powództwo i zasądzającej od powódki na rzecz pozwanego koszty procesu w kwocie 797 zł (pkt I i II ). Apelacja zaskarżonemu wyrokowi zarzuca naruszenie:

1. art. 233 § 1 kpc przez dokonanie błędnych i dowolnych ustaleń co do tego, że:

a) poszkodowany P. S. (syn powódki) doznał w wyniku wypadku z dnia 19.05.2010r. jedynie powierzchniowych obrażeń głowy (bez utraty przytomności) w postaci stłuczenia głowy i obrażeń o podobnym charakterze dotyczących powłok brzucha; co oznaczało iż nie doznał urazu, którego następstwem były dolegliwości ze strony kręgosłupa szyjnego,

b) ustalone i przyjęte przez Sąd następstwa wypadku nie spowodowały u poszkodowanego P. S. naruszenia czynności organizmu na okres dłuższy niż 14 dni w sytuacji, gdy dokładna analiza całego materiału dowodowego i poparta zasadami doświadczenia życiowego prowadzi do zgoła odmiennych wniosków,

2. art. 328 § 2 kpc przez niedostateczne wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku, a w szczególności co do tego, jakie znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy miało pozaustawowe określenie „naruszenia czynności organizmu na okres nie dłuższy niż 14 dni", skoro w art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy z 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskiemu Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124 poz. 1152 z późn.zm.), zwanej dalej w skrócie „ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych", jako przesłankę warunkującą odpowiedzialność Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnemu za szkody w mieniu wskazano „naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 14 dni; ten brak uzasadnienia nie pozwala na prześledzenie i zweryfikowanie rozumowania Sądu I instancji, które doprowadziło do wydania zaskarżonego wyroku,

3. art. 102 kpc w zw. z art. 98 kpc przez jego niezastosowanie,

4. art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zw. z art. 436 § 2 kc przez:

jego błędną interpretację polegającą na pominięciu pełnej treści powołanego przepisu art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w szczególności tego, że ustawodawca uzależnił odpowiedzialność (...) za mienie od dwói h okoliczności:

-

naruszenia czynności narządu ciała,

-

rozstroju zdrowia, trwającego dłużej niż 14 dni u któregokolwiek z uczestników zdarzenia i czasookres trwania nie dotyczy obu tych okoliczności, lecz jedynie rozstroju zdrowia,

-

niewłaściwego zastosowania przejawiającego się w uznaniu, że brak jest podstaw do zastosowania spornego przepisu (art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych) w sytuacji, gdy w wyniku wypadku niewątpliwie doszło u poszkodowanego P. S. do stłuczenia głowy i powłok brzusznych, a także rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż 14 dni

Wskazując na powyższe zarzuty apelujący wnosił o:

• 1.  zmianę zaskarżonego wyroku w pkt I i II w ten sposób, że zasądza od pozwanego (...) na rzecz powódki B. S. (1) kwotę l.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 sierpnia 2010 r. do dnia zapłaty oraz koszty procesu według złożonego zestawienia tj. 1.021,l0 zł,

  2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik pozwanego wnosił o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów za II Instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik pozwanego wnosił o jej oddalenie i zasądzenie kosztów procesu za II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest w pełni uzasadniona albowiem podniesione w niej zarzuty: naruszenia przepisów procesowych, tj. art.233 § 1 i art. 328 § 2 kpc, oraz obrazy prawa materialnego, tj. przepisu art.98 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) w zw. z art. 436 § 2 kc są trafne.

Zgodzić należy się z apelującym, iż Sąd Rejonowy nieprawidłowo zinterpretował wskazany wyżej przepis art. 98 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…), co doprowadziło do uchybień procesowych w zakresie gromadzenia i oceny materiału dowodowego na okoliczności mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejsze sprawy.

Oddalając powództwo jako nieuzasadnione Sąd I instancji oparł się w głównej mierze na dowodzie z opinii biegłych lekarzy Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł., która to – abstrahując już od tego, że została sporządzona dopiero po upływie 3,5 roku od przedmiotowego wypadku, pozostaje w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym i w swej treści nie wyklucza, że bóle karku powoda mogły być związane z wypadkiem bądź mogły wynikać z innych przyczyn niezwiązanych z nim – dochodzi do ostatecznej konkluzji, że dolegliwości syna powódki związane z odniesionymi w wypadku obrażeniami głowy i brzucha nie spowodowały naruszenia czynności narządu ciała i rozstroju zdrowia na czas dłuższy niż 14 dni lub - używając w innym miejscu innego sformułowania – naruszenia czynności organizmu na czas dłuższy niż 14 dni, co też Sąd – za opinią tą – ustalił, a to z kolei ustalenie pociągnęło za sobą uznanie, że pozwany (...) nie ponosi odpowiedzialności za szkodę majątkową w pojeździe powódki.

Tymczasem trafnie podnosi apelująca, że w omawianym tu przepisie art. 98 cyt. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) jako przesłanki odpowiedzialności (...) za szkody w mieniu ustawodawca przewidział trzy odrębne sytuacje, a mianowicie: śmierć któregokolwiek z uczestników kolizji, naruszenie czynności narządu lub też rozstrój zdrowia trwający dłużej niż 14 dni, przy czym trafnie podnosi apelacja, że sporny okres 14 dni, o którym mowa w tym przepisie dotyczy tylko tej ostatniej przesłanki, tj. rozstroju zdrowia.

Sąd I instancji, dokonując wykładni powyższego przepisu, nie zwrócił uwagi na powyższe rozróżnienie przesłanek odpowiedzialności pozwanego i oparł swe ustalenia na opinii biegłych Katedry Medycyny Sądowej (...) w Ł., która także powyższego rozróżnienia nie dostrzega i nie odnosi się do tak rozumianych przesłanek omawianego tu przepisu i jako taka nie może być przydatna dla rozstrzygnięcia sprawy, na co wskazywał już uwagę pełnomocnik powódki w piśmie procesowym, w który zajął stanowisko krytyczne wobec tejże opinii.

Podnieść należy, że wystąpienie jednej ( którejkolwiek ) z przesłanek z art. 98 cyt. wcześniej ustawy rodzi już odpowiedzialność majątkową za szkody w pojeździe (...).

Sąd II instancji podziela przywołane w apelacji definicje pojęć: „ naruszenia czynności narządów ciała ” i „ rozstroju zdrowia.”

Poza słuszną w tym zakresie argumentacją przytoczoną w apelacji przywołać tu można dodatkowo - na poparcie jej słuszności – utrwalone w judykaturze Sadu Najwyższego stanowisko ujmujące szeroko pojęcie rozstroju zdrowia. Podzielając ten kierunek wykładni należy uznać, że nie musi wystąpić trwały uszczerbek na zdrowiu aby doszło do rozstroju zdrowia, który może być spowodowany przemijającymi zaburzeniami w funkcjonowaniu organizmu, polegającymi na znoszeniu cierpień fizycznych czy bólu.

Pojęcie naruszenia czynności narządu ciała należy więc wyraźnie odróżnić od pojęcia rozstroju zdrowia w rozumieniu cyt. przepisu art. 98 ustawy z dnia 22 maja 2003 r, czego nie czyni opinia biegłych lekarzy (...) w Ł. oraz Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Nie sposób zatem w kontekście powyższych rozważań nie dostrzec, że: po pierwsze - zwolnienia lekarskie syna powódki, trwające dłużej niż 14 dni – wskazują w symbolu choroby, iż był on ranny w wypadku, skarżył się na bóle głowy i brzucha po wypadku i dłużej niż 14 dni nosił zalecony przez lekarza pierwszego kontaktu kołnierz ortopedyczny, na co wskazują zeznania świadków: lekarza H. E. oraz A. K., K. M., P. S. a także zeznania powódki; po drugie - najwcześniej badający po wypadku P. S. lekarze specjaliści – orzecznicy (...) – stwierdzili trwały – 4 %-wy – uszczerbek na jego zdrowiu z powodu ograniczeń ruchowych kręgosłupa szyjnego a opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy J. B. ten trwały uszczerbek na zdrowiu potwierdza, określając go na 2%.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy jest wskazywana przez stronę pozwaną okoliczność, że syn powódki był pobity i podnoszone przez stronę powodową obrażenia u niego mogą pozostawać w związku z tym pobiciem a nie przedmiotowym wypadkiem komunikacyjnym skoro pobicie, o którym tu mowa miało miejsce w listopadzie 2010 r, a więc już po badaniu przez orzeczników (...), które to miało miejsce 6 września 2010 r , na co wskazuje informacja ze Szpitala udzielającego P. S. pomocy po pobiciu.

W świetle powołanego zatem powyżej materiału dowodowego należy przyjąć, iż syn powódki P. S. w wyniku wypadku komunikacyjnego spowodowanego prze nieustalonego sprawcę w dniu 19 maja 2010 r doznał nie tylko naruszenia czynności narządu ciała (nawet więcej, bo trwałego uszczerbku na zdrowiu) ale także rozstroju zdrowia trwającego dłużej niż 14 dni, co uzasadnia odpowiedzialność majątkowa pozwanego (...) za szkodę w pojeździe powódki na podstawie omawianego tu przepisu art. 98 ust.1 pkt 2 cyt. ustawy.

Chybionym jest podniesiony w odpowiedzi na apelację zarzut jakoby apelująca utraciła możliwość podważania w apelacji opinii biegłych (...) w Ł. skoro nie wniosła zastrzeżeń w trybie art. 162 kpc.

Trafnie bowiem wywodzi apelacja, że opinia, o której mowa powyżej przeprowadzona została na wniosek strony pozwanej, powódka o przeprowadzenie tegoż dowodu nie wnosiła lecz wręcz oponowała przeciwko jego przeprowadzeniu, uznając, jż zgromadzony w sprawie dotychczas materiał dowodowy jest wystarczający do jej rozstrzygnięcia, przy czym opinia ta nie jest jedyną w sprawie lecz stanowi część całego materiału dowodowego, obejmującego także opinię biegłego lekarza ortopedy J. B., i podlega ona ocenie w ramach oceny całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie przez Sądy obu instancji w granicach przytoczonego w apelacji zarzutu obrazy art. 233 § 1 w zw, z art. 328 § 2 kpc, tymbardziej, że pełnomocnik powódki zgłaszał zarzuty do tejże opinii.

Oceniając natomiast wysokość żądanego odszkodowania w kwocie 1000 zł, uznać należy, iż jest ono uzasadnione i udowodnione w świetle kosztorysu szkody sporządzonego przez przedstawiciela strony pozwanej w postępowaniu likwidującym szkodę, z którego to wynika że szkoda oszacowana została na sumę ponad 8 tys. zł, co oznacza, ż nawet przy odliczeniu franczyzy w sumie 300 euro żądanie pozwu zapłaty kwoty 1000 zł tytułem odszkodowania jest w pełni uzasadnione.

Dlatego też, mając na uwadze wszystkie powyższe rozważania, należało na podstawie art. 386 § 1 kpc zmienić zaskarżony wyrok przez uwzględnienie powództwa w całości i w konsekwencji tego zasadzenie od strony pozwanej – jako przegrywającej proces – na rzecz powódki na zasadzie art. 98 kpc koszty procesu za I instancję według zestawienia tychże kosztów sporządzonego przez pełnomocnika powódki, które zasługiwało na akceptację.

O kosztach procesu między stronami za II instancję orzeczono także na zasadzie art. 98 kpc.

Na oryginale właściwe podpisy