Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2014 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania M. U.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 marca 2014 r. znak: (...)

w sprawie: M. U.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu M. U. prawo do emerytury od dnia (...)

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 1181/14

UZASADNIENIE

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział w B., odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury po rozpoznaniu jego wniosku z dnia 25 marca 2014 roku. W uzasadnieniu tej decyzji, organ rentowy powołał się na artykuł 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity dziennik ustaw z 2013 roku, pozycja 1440 ze zmianami oraz na paragraf 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1984 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Jako... Po przeprowadzeniu postępowania, organ rentowy na podstawie zebranych przez siebie dowodów ustalił, iż ubezpieczony legitymuje się stażem okresów sumarycznym, okresów składkowych i nieskładkowych w wymiarze 25 lat, 6 miesięcy i 28 dni. Organ rentowy nie zaliczył do pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia pracowniczego ubezpieczonego od 23 kwietnia dwa tysiące, 1974 roku do 31 stycznia 1987 roku w przedsiębiorstwie (...), ponieważ świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawione przez (...) [? 00:01:47.306] (...) nie spełnia wymogów formalnych, nie podaje charakteru pracy ściśle według nazwy działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego - wspomnianego przed chwilą - nie zaliczył do okresu pracy w szczególnych warunkach ubezpieczonemu okresu od 3 lutego 1987 roku do 15 marca 1989 roku, ponieważ świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawione przez Zakład Usług (...) nie spełniało wymogów formalnych, nie podawało charakteru pracy ściśle według nazwy, działu i w pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku, nie zaliczył ubezpieczonemu do okresu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 16 marca 1989 roku do 28 lutego 1991 roku, ponieważ świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych wystawione przez (...) S.A. nie spełnia wymogów formalnych, brak powołania na zarządzenie resortowe, nie podaje charakteru pracy ściśle według nazwy, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku i okresu od 1 marca 1991 roku do 31 grudnia 1998 roku, ponieważ świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawione przez (...) nie spełnia wymogów formalnych, brak powołania w zarządzeniu resortowym. Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznanie mu prawa do emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach. Domagał się zaliczenia okresów zatrudnienia nieuznanych przez organ rentowy, a wskazanych w dołączonych do akt organu rentowego świadectwach wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, powołując argumentacją przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co następuje: Zgodnie z artykułem 184 powołanej już ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku, przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w artykule 32, 33, 39 i 40 jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w artykule 27 ustęp 2, artykuł 184 ustawy emerytalnej mówi, iż emerytura o której mowa w ustępie pierwszym, przysługuje pod warunkiem nie przystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym za pośrednictwem zakładu na dochody budżetu państwa. Z kolei artykuł 32 ustawy emerytalnej stwierdza, że ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku, będącym pracownikami, o których mowa w ustępie 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w artykule 27 ustępie 1 i ustępie 2, tak stanowi ustęp 1 artykułu 32 ustawy emerytalnej. Ustęp 2 zaś tego artykułu stwierdza, że dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ustępie 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Powołane przepisy ustawy emerytalnej, mówiąc o dotychczasowych przepisach mają na uwadze przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, Dziennik Ustaw z 1983 roku, numer 8, pozycja 43 z późniejszymi zmianami. Paragraf 2, ustęp 1 i ustęp 2 tego aktu prawnego stwierdza, stwierdzają, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o których mowa w ustępie 1, stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie paragrafu 1 ustępu 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Z kolei paragraf 3 rozporządzenia określa wiek emerytalny dla mężczyzn, wymagany do nabycia emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach na 25 lat, a paragraf 4 ustęp 1 stwierdza, że pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie "A", nabywa prawo do emerytury jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący w przypadku mężczyzn 60 lat, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Nie było sporu między stronami co do tego, iż ubezpieczony w dniu (...)roku ukończył 60 lat, nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego oraz iż ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy wymagany do emerytury w wymiarze ponad 25 lat, co wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Spór dotyczył okresów zatrudnienia ubezpieczonego, spór dotyczył tego, czy ubezpieczony spełnia przesłankę nabycia prawa do emerytury w postaci legitymowania się co najmniej 15-letnim okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach. W tym zakresie na podstawie dowodu z zeznań świadków R. K. i M. O., dowodu z przesłuchania ubezpieczonego M. U., jak również dowodów z akt, z dokumentów znajdujących się w aktach osobowych dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Spółdzielni (...) w P., wcześniej Zakładzie Usług (...) w B., w zakładzie w P., na podstawie dokumentów z akt osobowych znajdujących się w, z akt osobowych dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładach Radiowych (...), nadesłanych do akt sprawy, jak również akt osobowych za dwa okresy zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K., Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony w okresach zatrudnienia w tych przedsiębiorstwach wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace wskazane w dziale III, w pozycji 78 - szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne - jest to wykaz A, dział III, pozycja 78. Dowody z osobowych źródeł dowodowych i dowody z dokumentów zebranych w aktach osobowych ubezpieczonego wskazywały, iż był on przez cały okres kariery zawodowej szlifierzem i tak: w Przedsiębiorstwie (...) w Zakładach (...) w K., później Przedsiębiorstwo (...), ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu jako szlifierz w okresie od 15 maja 1973 roku do 17 listopada 1973 roku i ponownie od 23 kwietnia 1974 roku do 31 stycznia 1987 roku, w Spółdzielni (...), a wcześniej w Zakładzie Usług (...) w B., w Zakładzie Usług (...) w P., pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako szlifierz, w okresach od 3 lutego 1987 roku do 15 marca 1989 roku, od i od 1 marca 1991 roku do 31 grudnia 2001 roku, przy czym zaliczeniu u tego pracodawcy podlega okres do dnia wejścia w życie ustawy emerytalnej, czyli do dnia 1 stycznia 1999 roku. Ponadto w okresie od 16 marca 1989 roku do 28 lutego 1991 roku, ubezpieczony pracował jako szlifierz w Zakładach Radiowych (...) S.A. w B.. Podkreślić należy, że wszyscy ci pracodawcy wystawili ubezpieczonemu świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, potwierdzające wykonywanie pracy wskazanej w dziale III, pozycji 78, wykazu "A" - szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne. Dodatkowo wskazać należy, że wszystkie dokumenty z powołanych akt osobowych odnoszących się do zatrudnienia w wymienionych podmiotach, będących pracodawcami ubezpieczonego, określają stanowiska pracy ubezpieczonego zawsze jako szlifierz, czy to jako szlifierz płaszczyzn, czy to jako szlifierz profilowy, czy to jako szlifierz precyzyjny. Dlatego w ocenie Sądu Okręgowego istniały podstawy do dokonania ustalenia, iż ubezpieczony legitymuje się okresem pracy w szczególnych warunkach, wymaganym do nabycia prawa do emerytury. Ten okres pracy w szczególnych warunkach wyniósł 24 lata, 11 miesięcy i 23 dni, w związku z tym ubezpieczony znacznie przekroczył nawet wymagany 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, wymagany do dochodzonego świadczenia. Dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14, paragraf 2 Kodeksu Postępowania Cywilnego, w związku z powołanymi wcześniej przepisami prawa materialnego, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia spełnienia ostatniej przesłanki nabycia tego prawa, czyli osiągnięcia wieku 60 lat. W punkcie drugim wyroku Sąd nie stwierdził odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddziału w B., za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, odpowiedzialności określonej w artykule 118 ustęp 1a, ustawy emerytalno - rentowej, z tego względu, iż rzeczywiście świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawione przez pracodawców miały te mankamenty formalne, na które zwrócił uwagę organ rentowy w toku postępowania prowadzonego przez siebie, w szczególności dokumenty te nie określały dokładnie rodzajów pracy wykonywanej przez ubezpieczonego, a także nie powoływały zarządzeń resortowych. Tym niemniej odwołanie zasługiwało na uwzględnienie, a jedynie nie było podstaw do obciążenia organu rentowego, który mógł zasadnie kwestionować wiarygodność i moc dowodową tych dokumentów. Sąd udzieli teraz pouczenia stron.