Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2015 r. w O.

sprawy z odwołania M. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę socjalną

na skutek odwołania M. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 24 marca 2014r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

M. D. wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24.03.2014r., znak: (...), odmawiającej jej prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu wskazała, że choruje na dziecięce porażenie mózgowe, cierpi na spastyczność rąk i wymaga pomocy innych osób nawet w codziennych czynnościach. Choroba pogłębia się mimo leczenia w Poradni Neurologicznej. Podała, że wyższe wykształcenie zdobyła jedynie dzięki postawie kadry nauczającej, pozwalającej na ustne zdawanie egzaminów. Od 18 roku życia pobierała rentę socjalną i nadal nie jest zdolna do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że M. D. w okresie od 01.11.2006r. do 31.12.2013r. pobierała rentę socjalną. W dniu 09.12.2013r. zwróciła się z wnioskiem o skierowanie na badania lekarskie, celem ustalenia uprawnień do w/w świadczenia. Lekarz orzecznik ZUS w swoim orzeczeniu z dnia 14.01.2014r. ustalił, że nie jest ona całkowicie niezdolna do pracy. Komisja Lekarska ZUS, rozpatrując sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika w dniu 10.03.2014r. także ustaliła, że nie jest ona całkowicie niezdolna do pracy. Wobec powyższego Oddział ZUS decyzją z dnia 24.03.2014r. odmówił ubezpieczonej prawa do renty socjalnej.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

M. D. (ur. (...)) posiada wyższe wykształcenie licencjackie z zakresu administracji publicznej. Dotychczas nigdzie nie pracowała.

Przebyła dziecięce porażenie mózgowe. Przechodziła zabiegi rehabilitacyjne, pozostaje pod opieką neurologa.

W okresie od 01.11.2006r. do 31.12.2013r. ubezpieczona pobierała rentę socjalną.

W dniu 01.08.2012r. orzeczono o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności M. D., od urodzenia do 31.08.2017r. Wskazano m.in., że może być zatrudniona na stanowisku przystosowanym.

W dniu 09.12.2013r. ubezpieczona zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o przyznanie prawa do renty socjalnej na dalszy okres.

W celu ustalenia stopnia niezdolności do pracy i daty jej powstania, ubezpieczona skierowana została na badanie lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 14.01.2014r. ustalił, że nie jest ona całkowicie niezdolna do pracy.

W dniu 21.01.2014r. ubezpieczona złożyła sprzeciw od w/w orzeczenia.

Komisja Lekarska ZUS II Oddział w W. nr (...), w orzeczeniu z dnia 10.03.2014r. także ustaliła, że badana nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Wobec powyższego Oddział ZUS decyzją z dnia 24.03.2014r. odmówił M. D. prawa do renty socjalnej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całość dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych M. D. nr (...) i o dokumentację lekarską.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27.06.2003r. o rencie socjalnej renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało: przed ukończeniem 18 roku życia; w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Według art. 5 tej ustawy, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik ZUS, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Definicja osoby niezdolnej do pracy zawarta jest w art. 12 ust. 1-3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, który stwierdza, iż jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Zgodnie z art. 61 w/w ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Ponieważ M. D. miała przyznaną rentę socjalną od 01.11.2006r. do 31.12.2013r. skuteczność jej odwołania była uzależniona od ustalenia, czy jest w dalszym ciągu całkowicie niezdolna do pracy i na jaki okres.

W ocenie Sądu odwołanie nie jest zasadne.

W sprawie, w której przedmiotem jest prawo do renty z ubezpieczenia społecznego, warunkująca powstanie tego prawa ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.01.2010r., IUK 204/09, LEX nr 577813, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27.02.2014r., IIIAUa 716/13, LEX nr 1444861). Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, ocena niezdolności do pracy z medycznego punktu widzenia wymaga wiadomości specjalnych i Sąd nie może - wbrew opinii biegłego (biegłych) - opierać ustaleń w tym zakresie na własnym przekonaniu. (wyrok z dnia 14.05.2014r., III AUa 1810/13, LEX nr 1469282).

W celu oceny zdolności do pracy M. D. postanowieniem z dnia 19.05.2014r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu psychiatrii, psychologii i neurologii.

Biegli z zakresu: psychiatrii M. F., psychologii H. P. i neurologii A. G., po zbadaniu M. D. w dniu 21.06.2014r. ustalili, że nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Biegłe rozpoznały: mózgowe porażenie dziecięce pod postacią zespołu piramidowo – pozapiramidowego, intelekt w normie.

W uzasadnieniu opinii biegłe wskazały, że 26 - letnia badana, wykształcenie wyższe licencjackie, nie pracowała. Od urodzenia choruje na mózgowe porażenie dziecięce, pod postacią zespołu piramidowo - pozapiramidowego. Obecny stan narządu ruchu nie powoduje jego istotnego upośledzenia. Biegły psychiatra oraz psycholog nie stwierdziły odchyleń od normy ze względu na stan psychiczny. Intelekt w granicach normy. W obecnym stadium zaawansowania choroby nie można uznać opiniowanej za całkowicie niezdolnej do pracy zarobkowej. Zdolna jest do samodzielnej egzystencji. (k. 11 – 12 a.s.)

Do powyższej opinii zastrzeżenia wniosła odwołująca się. Podała, że od urodzenia cierpi na mózgowe porażenie dziecięce, jest pod opieką neurologa. Ma niesprawne ręce i nie radzi sobie w codziennych czynnościach. Nie potrafi czytelnie pisać i ma zwolnione tempo pracy. Ukończyła studia licencjackie, ale wszystkie egzaminy zdawała ustnie. Wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu neurologii. (rozprawa z dnia 17.10.2014r., k. 30 a.s.)

Biorąc powyższe zastrzeżenia pod uwagę, Sąd postanowieniem z dnia 17.10.2014r. dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu neurologii. (k. 30 odwr. a.s.)

Biegły z zakresu neurologii R. Z., po przeprowadzeniu w dniu 13.12.2014r. badania lekarskiego odwołującej się i analizie akt sprawy uznał, że M. D. nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

Biegły rozpoznał dziecięce porażenie mózgowe o postaci piramidowo - pozapiramidowo-ataktycznej.

W uzasadnieniu biegły wskazał, że dziecięce porażenie mózgowe to schorzenie ujawniające się we wczesnym okresie dziecięcym. W obrazie klinicznym dominuje zespół piramidowo-pozapiramidowo- ataktyczny o lokalizacji w zakresie kończyn dolnych i górnych, z zwiększonym nasileniem w obrębie nóg. Dodatkowo u badanej stwierdza się zaburzenia mowy o typie mowy skandowanej, rozwlekłej, ale wydolnej społecznie. Chód badanej jest zaburzony, chodzi na szerokiej podstawie kołysząc się w biodrach. W opinii odwołującej się największe problemy sprawiają wykonywanie precyzyjnych czynności rękoma. Z drugiej strony badana potrafi posługiwać się komputerem osobistym. (k. 38 – 39 a.s.)

Zastrzeżenia do powyższej opinii wniosła odwołująca się. W piśmie z dnia 02.02.2015r. wskazała, że opinia jest bardzo ogólna, lekarz nie stwierdził w jakim stopniu jest zdolna do pracy. Dziecięce porażenie mózgowe objawia się w niesprawności rąk, podczas wykonywania podstawowych czynności życiowych. Cały czas jest pod opieką lekarza neurologa. Podała, że nie ma szans na podjęcie pracy z takim schorzeniem, gdyż potrzebne są sprawne ręce. Rentę socjalną posiadała od 18 roku życia, obecnie zaś nie ma żadnych pieniędzy. (k. 46 a.s.)

W ocenie Sądu zastrzeżenia do opinii, zgłaszane przez M. D., nie podważają wniosków tej opinii, nie zawierają bowiem żadnych nowych merytorycznych argumentów podważających miarodajność ustaleń biegłych w przedmiotowej sprawie.

Obie opinie zostały wydane przez biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych u odwołującej schorzeń. Biegli dokonali analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzili wywiad oraz w dniach 21.06.2014r. i 13.12.2014r. - badania lekarskie. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski, jakie znajdują się w opiniach są rzeczowe, spójne i logiczne, dlatego zasługują na uwzględnienie. Biegli określili schorzenia, stopień ich nasilenia i wpływ na zdolność do pracy. Z opinii wynika, iż badana cierpi na mózgowe porażenie dziecięce.

Biegli jednoznacznie stwierdzili, że schorzenia odwołującej się nie upośledzają na tyle funkcji organizmu, by można było uznać ją za całkowicie niezdolną do pracy.

Podnoszone przez stronę odwołującą się zarzuty do opinii biegłych sądowych są jedynie polemiką z wnioskami tych opinii co do jej niezdolności do pracy i nie są poparte żadną nieznaną biegłym dokumentacją medyczną, a lekarze, jak wskazano wyżej, szczegółowo uzasadnili, dlaczego stwierdzone schorzenia nie czynią jej całkowicie niezdolną do pracy. Biegły neurolog R. Z. w swojej opinii zauważył, że problemy sprawia wykonywanie czynności precyzyjnych, zaburzony jest też chód i mowa, jednakże badana potrafi posługiwać się osobistym komputerem. Odwołująca się wnosząc zarzuty do opinii biegłych sądowych powiela w nich tę samą treść, odwołując się głównie do dziecięcego porażenia mózgowego i twierdząc, że nie znajdzie pracy, a także do swojej trudnej sytuacji finansowej. Należy stwierdzić, że biegli w swoich opiniach opisali to schorzenie i uznali, że nie czyni ono badanej całkowicie niezdolnej do pracy.

W przekonaniu Sądu, odmienna ocena stanu zdrowia odwołującej w kontekście jej zdolności do pracy dokonana przez nią samą, nie zawierająca konkretnych i przekonujących argumentów podważających miarodajność dotychczasowych opinii lub co najmniej miarodajność tę poddających w wątpliwość, nie może decydować o zasadności dopuszczenia dowodu z kolejnego zespołu biegłych. Wskazać też należy, że zarówno doktryna jak i orzecznictwo stoją na stanowisku, że potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (wyrok SN z 4.08.1999 r, I PKN 20/99, OSNAPiUS 2000, nr 15, poz. 479). Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie, potrzeby powołania kolejnych biegłych, nie widział i uznał, że zebrany w sprawie materiał dowodowy może stanowić podstawę orzekania.

Dlatego też należało podzielić wnioski i wywód opinii biegłych lekarzy sądowych i uznać, że odwołująca się nie jest całkowicie niezdolna do pracy i z tego powodu prawo do renty socjalnej jej nie przysługuje.

Na marginesie należy wskazać, że M. D. pozostaje pod opieką neurologa, zatem w razie pogorszenia stanu zdrowia lub uzyskania nowej, pełniejszej dokumentacji medycznej odwołująca się może ponownie złożyć wniosek o rentę socjalną.

Kierując się powyższymi względami na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.