Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2014 roku w sprawie z powództwa Gminy M. Ł. przeciwko Miejskiemu (...)
z siedzibą w Ł. o zapłatę Sąd Rejonowy w Kutnie w pkt. 1 zasądził od Miejskiego (...) z siedzibą w Ł. na rzecz Gminy M. Ł. kwotę 8.791,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

-

4,46 zł ( cztery złote czterdzieści sześć groszy) od dnia 6 lipca 2011 roku do dnia zapłaty,

-

141,94 zł (sto czterdzieści jeden złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze) od dnia 3 sierpnia 2011 roku do dnia zapłaty,

-

331,36 zł (trzysta trzydzieści jeden złotych trzydzieści sześć groszy) od dnia 13 września 2011 roku do dnia zapłaty,

-

118,80 zł (sto osiemnaście złotych osiemdziesiąt groszy) od dnia 13 września 2011 roku do dnia zapłaty,

-

299,93 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt trzy grosze) od dnia 13 września 2011 roku do dnia zapłaty,

-

160,66 zł (sto sześćdziesiąt złotych sześćdziesiąt sześć groszy) od dnia 7 października 2011 roku do dnia zapłaty,

-

331,36 zł (trzysta trzydzieści jeden złotych trzydzieści sześć groszy) od dnia 5 listopada 2011 roku do dnia zapłaty,

-

140,67 zł (sto czterdzieści złotych sześćdziesiąt siedem groszy) od dnia 5 listopada 2011 roku do dnia zapłaty,

-

244,60 zł (dwieście czterdzieści cztery złote sześćdziesiąt groszy) od dnia 1 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty,

-

59,40 zł (pięćdziesiąt dziewięć złotych czterdzieści groszy) od dnia 1 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty,

-

31,32 zł (trzydzieści jeden złotych trzydzieści dwa grosze) od dnia 27 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty,

-

601,49 zł (sześćset jeden złotych czterdzieści dziewięć groszy) od dnia 27 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty,

-

31,32 zł (trzydzieści jeden złotych trzydzieści dwa grosze) od dnia 16 lutego 2012 roku do dnia zapłaty,

-

596,94 zł (pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt cztery grosze) od dnia 23 lutego 2012 roku do dnia zapłaty,

-

31,32 zł (trzydzieści jeden złotych trzydzieści dwa grosze) od dnia 23 lutego 2012 roku do dnia zapłaty,

-

31,32 zł (trzydzieści jeden złotych trzydzieści dwa grosze) od dnia 30 marca 2012 roku do dnia zapłaty,

-

618,96 zł (sześćset osiemnaście złotych dziewięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 20 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

31,32 zł (trzydzieści jeden złotych trzydzieści dwa grosze) od dnia 20 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

1.295,40 zł ( jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych czterdzieści groszy) od dnia 15 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty,

-

613,09 zł (sześćset trzynaście złotych dziewięć groszy) od dnia 1 lipca 2012 roku do dnia zapłaty,

-

651,95 zł (sześćset pięćdziesiąt jeden złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) od dnia 1 lipca 2012 roku do dnia zapłaty,

-

307,11 zł (trzysta siedem złotych jedenaście groszy) od dnia 25 lipca 2012 roku do dnia zapłaty,

-

358,68 zł (trzysta pięćdziesiąt osiem złotych sześćdziesiąt osiem groszy) od dnia 29 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

257,24 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych dwadzieścia cztery grosze) od dnia 29 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

381,59 zł (trzysta osiemdziesiąt jeden złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy) od dnia 29 września 2012 roku do dnia zapłaty,

-

302,55 zł (trzysta dwa złote pięćdziesiąt pięć groszy) od dnia 24 października 2012 roku do dnia zapłaty,

-

257,24 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych dwadzieścia cztery grosze) od dnia 24 października 2012 roku do dnia zapłaty,

-

201,39 zł (dwieście jeden złotych trzydzieści dziewięć groszy) od dnia 7 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

33,48 zł (trzydzieści trzy złote czterdzieści osiem groszy) od dnia 28 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

257,24 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych dwadzieścia cztery grosze) od dnia 28 grudnia 2012 roku do dnia zapłaty,

-

33,48 zł (trzydzieści trzy złote czterdzieści osiem groszy) od dnia 28 lutego 2013 roku do dnia zapłaty,

-

33,48 zł (trzydzieści trzy złote czterdzieści osiem groszy) od dnia 28 lutego 2013 roku do dnia zapłaty; w pkt. 2. oddalił powództwo w pozostałej części; w pkt. 3 zasądził od Miejskiego (...) z siedzibą w Ł. na rzecz Gminy M. Ł. kwotę 1.500 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. (wyrok – k. 167)

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł pozwany, zaskarżając powyższy wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia przez uznanie, że umowa zawarta miedzy stronami obejmowała stałe wydatki, które powinny obciążać właściciela nieruchomości, podczas gdy zawarty
w umowie zwrot „według faktycznego zużycia” opłat stałych nie obejmuje. Zdaniem skarżącego pogląd sądu Rejonowego jest wadliwy, a wykładnia umowy wykracza poza jej treść ustaloną między stronami, wskazując, że gdyby zamiarem stron było obciążanie pozwanego całością kosztów, łącznie z opłatami stałymi, to umowa by to wyraźnie określała.

W oparciu o powyższy zarzut pozwany wniósł o zmianę wyroku i oddalenie powództwa albo uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi
I instancji, wskazując że Sąd oddalił wniosek pozwanego o wyliczenie należności zgodnie
z zawartą umową. (apelacja – k. 179-180)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

apelacja nie jest zasadna i podlegała oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu
w postępowaniu uproszczonym i z tego względu zgodnie z przepisem art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku tego sądu powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wbrew zapatrywaniom apelującego, zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd pierwszej instancji ustalenia i w konsekwencji przyjmuje za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w całości w treści niniejszego uzasadnienia. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd I instancji w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawne do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Kwestionując rozstrzygnięcie Sądu I instancji, apelujący podniósł, że Sąd Rejonowy dokonał błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia przez uznanie, że umowa zawarta miedzy stronami obejmowała stałe wydatki, które powinny obciążać właściciela nieruchomości, podczas gdy zdaniem skarżącego zawarty w umowie zwrot „według faktycznego zużycia” nie obejmuje opłat stałych. Zdaniem skarżącego pogląd Sądu Rejonowego jest wadliwy, a wykładnia umowy wykracza poza jej treść ustaloną między stronami, wskazując, że gdyby zamiarem stron było obciążanie pozwanego całością kosztów, łącznie z opłatami stałymi, to umowa by to wyraźnie określała.

Powyższa argumentacja jest nietrafna. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił Sądowi rozpoznającemu apelację na konstatację, że dokonane przez Sąd Rejonowy rozstrzygnięcie, oparte na wnioskach wywiedzionych z przeprowadzonego dotychczas postępowania, było w całości prawidłowe. Sąd odwoławczy w całości podziela stanowisko sądu pierwszej instancji, zgodnie z którym jako niezasadny należało uznać wywód powoda, sprowadzający się do wykazania, iż mając na uwadze brzmienie umowy nie powinien on ponosić kosztów opłat przesyłu mediów dostarczanych na obiekt – tzw. opłat stałych. Jak wynika bowiem z treści przedmiotowych zapisów, pozwany zobowiązał się do ponoszenia opłat z tytułu eksploatacji przedmiotu użyczenia w wysokości wynikającej z przedstawianej mu przez powoda faktur. Na przedmiotowe koszty składały się zarówno koszty opłat stałych, związanych z dostarczaniem mediów na teren obiektu, jak również koszty faktycznie zużytych przez pozwanego jednostek prądu i wody. Słusznie wskazał również Sąd I instancji, iż płatności za energię elektryczną składają się z dwóch elementów: obrotu, czyli opłaty za faktycznie zużyty prąd. Jest to wartość zmienna, uzależniona od ilości kWh zużytych
w określonym czasie, oraz dystrybucji, czyli kosztu za transport energii do danego lokalu bądź obiektu. Do kosztów za dystrybucję wlicza się: opłatę przesyłową stałą, opłatę sieciową, opłatę abonamentową, opłatę przejściową, opłatę jakościową. Oba składniki są częścią kosztów zużycia energii. Wszystkie przedmiotowe opłaty obciążają odbiorcę, a obowiązek ich ponoszenia wynika z ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne. Opłaty stałe tzw. przesyłowe są zatem nierozerwalnie związane z dostarczanymi do odbiorcy mediami i jako takie nie funkcjonują samodzielnie w obrocie. Sąd trafnie wskazał, że obowiązek ponoszenia przez pozwanego przedmiotowych opłat wynika zarówno z treści przywołanych ustaw jak również z treści § 11 umowy z dnia 7 kwietnia 2009 roku i § 10 umowy z dnia 30 grudnia 2011 roku.

Nie mogą również skutecznie doprowadzić do zmiany zaskarżonego przez pozwanego wyroku w postulowanym w apelacji kierunku twierdzenia apelującego dotyczące wadliwie dokonanej przez Sąd I instancji wykładni umowy, wykraczając poza jej treść ustaloną między stronami.

Analiza przedmiotowej umowy doprowadziła Sąd I instancji do słusznego uznania, iż niewątpliwie przez zwrot „według faktycznego zużycia” należy rozumieć w tym wypadku iż biorący do używania ponosi opłaty z tytułu eksploatacji do wysokości faktycznie wykorzystanych przez siebie mediów zwłaszcza prądu i wody wraz z immanentnie związanym z nim kosztem przesyłu – według wskazań urządzeń pomiarowych, nie zaś ryczałtowo. Z tego też powodu wszystkie niezbędne urządzenia pomiarowe i instalacje biorący do używania miał zainstalować na własny koszt. Sąd I instancji trafnie wskazał, że w taki sposobu zapisy umowy interpretowała zarówno strona powodowa jak i jak i również pozwany. Symptomatyczny jest przy tym fakt, iż do czerwca 2011 roku pozwany regulował przedstawione mu przez powoda faktury w pełnej wysokości, nie kwestionując treści zapisów umowy - § 10 i § 11 umów. Zatem zarzuty w tym zakresie należało poczytać jedynie jako wyraz przyjętej przez pozwanego linii obrony, zmierzającej do uzyskania korzystnego rozstrzygnięcia, która nie mogły odnieść skutku.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację.