Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie, VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Budzyńska

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2015 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa: A. K. i P. N. (1)

przeciwko: (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 23 września 2014r. sygnatura akt XI GC 532/14

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300,00 zł (trzystu złotych) - tytułem kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

SSO A. Budzyńska

Sygn. akt VIII Ga 432/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 września 2014 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w sprawie sygn. akt XI GC 532/14 zasądził od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. na rzecz powodów P. N. (1), A. K. kwotę 1750,00 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 października 2012 roku, oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz zasądził od pozwanej na rzecz powodów kwotę 463,54 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że podstawę prawną roszczeń powodów stanowi art. 471 k.c. Obowiązkiem powodów było wykazanie (art. 6 k.c.) nienależytego wykonania zobowiązania oraz poniesienia szkody pozostającej w normalnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania. Sąd Rejonowy ustalił, oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, że świadek E. G. potwierdziła, iż strony uzgodniły dostawę materiału o konkretnych długościach i że długości takie nie zostały przez pozwaną dostarczone. Na akceptację przez powódkę dostawy w innych długościach brak było – zdaniem Sądu I instancji- dowodu, korespondencja mailowa zawiera tylko propozycję pozwanej, brak było natomiast odpowiedzi klienta przyjmującej tę propozycję. Jednocześnie P. K. zaprzeczył, by jakiekolwiek ustalenia w sprawie były czynione z P. N. i wskazał, że nie tylko pierwsza dostawa, ale także kolejne zawierały elementy nie przycięte na zamawiany wymiar. Za niewątpliwy uznał Sąd Rejonowy fakt opóźnienia całej dostawy, przy czym pozwana nie wykazała, że nastąpiło to z przyczyn od niej niezależnych, a więc miała miejsce zwłoka dłużnika (art. 476 k.c.) Wobec tego nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwaną Sąd Rejonowy uznał za udowodnione.

Sąd pierwszej instancji wskazał także, że świadek P. K. (2) zeznał, iż wobec dostarczenia materiału w niewłaściwych długościach oraz po terminie strona powodowa zmuszona była samodzielnie dociąć stal na wymagane długości, co wiązało się z kosztami. Zamówienie odpowiedniego materiału gdzie indziej było niemożliwe z uwagi na opóźnienia pozwanej w dostawach oraz zaangażowanie finansowe powodów w związku z umową z pozwaną. Zeznania te Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne i pozostające w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego. P. K. wskazał też, że konieczne było wykonanie 14 cięć i że zrobiła to firma zewnętrzna (jeden z podwykonawców powodów na budowie, gdzie dostarczano stal), za cenę 125 zł za sztukę. Wobec braku dowodów przeciwnych – nie było podstaw by kwestionować zeznania świadka w tej części, wobec tego również szkodę w wysokości 14 x 125 zł należało uznać za wykazaną. Za oczywisty uznał Sąd I instancji także związek przyczynowy miedzy szkodą powodów a nie wykonaniem zobowiązania przez pozwaną – gdyby pozwana przysłała elementy w zamawianych długościach, powodowie nie musieliby zlecać ich docinania i nie ponieśliby związanych z tym kosztów.

W ocenie Sądu Rejonowego nie podlegało uwzględnieniu żądanie pozwu w zakresie podatku VAT, jako że podatkowi temu podlega wyłącznie dostawa usług i towarów, nie podlegają zaś świadczenia odszkodowawcze. Wobec tego powództwo uwzględniono co do kwoty 1750 zł, oddalając je w pozostałej części.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 455 k.c. i 481 k.c. przyjmując, że wezwanie stanowiła faktura VAT, dostarczona pozwanej przed terminem płatności. O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 100 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.

Pozwany wniósł apelację od powyższego wyroku zaskarżając go w części oddalającej i rozstrzygnięcia o kosztach procesu tj. w zakresie pkt I i III zarzucając:

I. naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na treść orzeczenia wydanego przez Sąd I instancji, to jest:

1) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, dokonanej wybiórczo i bez dokładnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, wbrew zasadom doświadczenia życiowego i logiki, polegające na:

a)  braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania oceny z pominięciem jego istotnej części, to jest wybiórczą analizę zeznań świadka E. G. (2), poprzez ograniczenie się wyłącznie do potwierdzenia przez świadka faktu, iż pomiędzy stronami umowy został uzgodniony towar o konkretnej długości oraz okoliczności, że długości takie nie zostały dostarczone, natomiast pominięcie tej części, w której świadek zeznał: „reklamacja nie była na długość tylko za zakrzywienie elementu. Nie pamiętam reklamacji, że coś jest za długie. Były prowadzone rozmowy dotyczące reklamacji, dział reklamacji nie uznał, bo materiał został już przetworzony, natomiast został udzielony rabat na zakupiony materiał, zgodnie z oczekiwaniami”, a w konsekwencji błędne przyjęcie przez Sąd na etapie wyrokowania, nienależytego wykonania umowy przez pozwanego i w efekcie wydanie wyroku na niekorzyść pozwanego.

b)  poprzez uznanie zeznań świadka P. K. (2) za wiarygodne w zakresie w jakim dotyczą one, że: „nie tylko pierwsza dostawa, ale także kolejne zawierały elementy nie przycięte na zamówiony wymiar”, wobec dostarczenia materiału w niewłaściwych długościach oraz po terminie strona powodowa zmuszona była samodzielnie dociąć stal na wymagane długości, co wiązało się z kosztami”, a w efekcie przyjęcie, że zeznania te pozostają w zgodzie z zasadami doświadczenia życiowego, co doprowadziło do konkluzji, że szkoda w wysokości 14 x 125 złotych została wykazana, w sytuacji gdy zeznania te nie mają żadnego potwierdzenia w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a przede wszystkim stoją w oczywistej sprzeczności z treścią umowy sprzedaży zawartej pomiędzy stronami.

2) naruszenie art. 328 § 2 w zw. z art. 233 § 1 k.p.c., poprzez niezamieszczenie w treści uzasadnienia wyroku wyczerpujących przyczyn podważających wiarygodność zeznań świadka E. G. (2), która wypowiedziała się co do kluczowych aspektów przedmiotowej sprawy, jej zeznania były logiczne i spójne ze sobą, a nadto potwierdzały przedstawiony przez stronę pozwaną stan faktyczny, poprzez brak zawarcia w uzasadnieniu wyroku podstaw faktycznych przedmiotowego rozstrzygnięcia, bowiem stwierdzenie, iż stan faktyczny został ustalony na podstawie przedstawionych przez stronę dokumentów i wydruków e-maili oraz zeznać świadków, należy uznać za niewystarczające, a także brak wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku.

II. Naruszenie przepisów prawa materialnego przez Sąd i instancji, mające wpływ na treść orzeczenia, to jest:

a)  wykładni oświadczeń woli stron złożonych w trakcie zawierania umowy sprzedaży towaru, m.in. stalowych profili, polegającej na przyjęciu niewątpliwego faktu opóźnienia całej dostawy, bez wykazania przez stronę pozwaną, że nastąpiło to z przyczyn od niej niezależnych, a w efekcie zwłoki dłużnika i nienależytego wykonania zobowiązania, która to okoliczność została przez powoda udowodniona, pomimo iż z materiału dowodowego w postaci zeznań świadków oraz dokumentów, w tym faktur VAT, dokumentów WZ i korespondencji e-mailowej, wynika że strony zawarły wyłącznie umowę sprzedaży profili, a pozwany nigdy nie zlecał powodom wykonania usługi ich cięcia i nie ma na te okoliczność potwierdzenia w żadnych środkach dowodowych, a w konsekwencji naruszenie art. 471 k.c. w zw. z art. 476 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie do oceny stanu faktycznego sprawy, zamiast art. 535 § 1 k.c.,

b)  naruszenie art. 6 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że strona powodowa wykazała fakt zawarcia umowy według której pozwany był zobowiązany do wykonania usługi cięcia profili w ilości większej niż to wynikało z przedłożonych faktur VAT, a w efekcie powyższego przeniesienie ciężaru dowodu na stronę pozwaną, wskazanie że nie zostały przeprowadzone dowody przeciwne, co w konsekwencji doprowadziło do wydania orzeczenia niezgodnego z rzeczywistym stanem rzeczy, podczas gdy to na powodzie ciąży obowiązek przytoczenia okoliczności faktycznych z których wywodzi roszczenie i wskazanie na dowody, których przeprowadzenie potwierdzi zasadność jego twierdzeń o faktach.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego poprzez oddalenie powództwa w całości, a także w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną żądania powództwa dokonaną przez Sąd Rejonowy. Konkluzji o trafności rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji nie mogły zmienić zarzuty apelacji i argumentacja przytoczona na ich uzasadnienie.

Podnieść należy, że skarżący zarzucając naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie przez Sąd Rejonowy pobieżnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego - w istocie sam dokonał jedynie fragmentarycznej oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów. Taka ocena dowodów nie odpowiada dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c., przewidującego wymóg wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału procesowego.

Odnosząc się do twierdzeń skarżącego o dokonaniu wybiórczej analizy zeznań świadka E. G. (2) podnieść trzeba, że skarżący ograniczył się jedynie do przytoczenia fragmentów zeznań tego świadka w oderwaniu od analizy całości tych zeznań jak również z całkowitym pominięciem pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego m.in. w postaci prowadzonej pomiędzy stronami korespondencji e - mailowej. Podnieść należy, że świadek E. G. (2) dokonując opisu sposobu wykonania przez pozwanego zobowiązania z umowy sprzedaży wprost wskazała, iż ,,to nie był materiał taki jak zamówiony, lecz w innych długościach” (k.117). Ponadto, jak słusznie zauważył pozwany, to E. G. (2) uczestniczyła w zawieraniu umowy sprzedaży oraz ustaleniu jej warunków. Powyższe wprost wynika z korespondencji e- mailowej stron. Wnikliwa analiza tych e- maili dowodzi, iż strona powoda zamówiła u pozwanej stalowe profile (...) 500 o długości 14.900 mm. Profile te przy tym miałby być zgodnie z ustaleniami stron docięte przez pozwaną. Z licznej prowadzonej pomiędzy stronami korespondencji wynika, iż pracownik powodów jak również pracownik pozwanej - E. G. (2) - kilkakrotnie wskazywali, iż pozycja pierwsza tj. odnosząca się do profili (...) 500 ma wynieść długość 14.900 mm wskazując, że towar ten ma być przycięty do oczekiwanej przez powodów długości (vide k. e-mail z dnia 26 lipca 2012 r. k. 29, 30; e-mali z dnia 30 lipca 2012 r. k. 32; e-mail z dnia 7 sierpnia 2012 r. k. 33; e-mail z dnia 8 sierpnia 2012 r. k. 37). Zaakcentować należy, że w trakcie swego przesłuchania świadek E. G. (2) potwierdziła te ustalenia. Po okazaniu jej bowiem e-maila znajdującego się na karcie 30, a którym wskazano, iż profile (...) 500 mają wynosić długość 14.900 mm zeznała, iż są to ,, długości pierwotne” (k. 117). Wbrew twierdzeniem skarżącego o braku istnienia takich uzgodnień nie mogło świadczyć wskazanie przez świadka E. G. (2), iż powodowie nie zgłaszali reklamacji co do długości dostarczonych im elementów. Podnieść trzeba, że twierdzenie tego świadka o braku zgłoszenie reklamacji nie zasługiwały na przymiot wiarygodności. Z korespondencji e- mailowej strony wynikało bowiem, iż powodowie już w dniu dostawy towaru informowali pozwaną o tym, iż elementy (...) 500 nie zostały docięte zgodnie z zamówieniem do długości 14.900 mm lecz mają długość 15.100 mmm (vide e-mail z dnia 3 września 2012 r. k. 51-52). E. G. (2) w odpowiedzi na tego e-maila zaproponowała udzielenie powodom rabatu (vide e-mail z dnia 13 września 2012 r. k. 60). Ponadto powodowie na dokumencie dostawy WZ, sporządzonym przez pozwanego, uczynili adnotacje o tym, iż poz. 5 odnosząca się do profili (...) 500 ,,miała być przycięta na 14,90, nie zgodna z zamówieniem” (k. 95).

Reasumując - treść zeznań świadka E. G. (2) w powiązaniu z prowadzoną pomiędzy stronami korespondencją e-mailowej dowodzi, iż powodowie zamówili u pozwanej profile o konkretnych długościach, a towar o ustalonych parametrach nie został stronie powodowej dostarczony.

Z tych też względów nie mogło być także mowy o naruszeniu art. 6 k.c. oraz art. 65 k.c. Stwierdzić bowiem należy, że powodowie przedstawiając wraz z pozwem korespondencje e- mailową stron sprostali obowiązkowi wykazania, iż przedmiotem umowy stron było objęte docięcie profili stalowych jak również faktu nienależytego wykonania tej umowy.

Ustosunkowując się z kolei do twierdzenia pozwanego o tym, że żądana przez powoda kwota w wysokości 1.750 zł netto tytułem cięcia profili jest rażąco wygórowana wskazać trzeba, iż powód przyjął za docięcie 1 profilu kwotę 125 zł, taka zaś kwota została określona przez samą pozwaną. Pozwana bowiem w fakturze VAT z dnia 31 sierpnia 2012 r. sama przyjęła, iż za wykonanie docięcia jednego profilu należne jej wynagrodzenie będzie wynosić kwotę 125 zł netto (vide poz. 4 faktury VAT n k. 68). Wobec tego, iż sama pozwana na taką wartość oszacowała wykonanie usługi docięcia profili za chybione należy uznać jej zarzuty o tym, iż obecnie żądanie kwoty stanowiącej równowartość tak ustalonego wynagrodzenia (14 sztuk profili x 125 zł) jest wygórowane.

Za bezzasadny należało uznać zarzut skarżącego naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. W orzecznictwie przyjmuje się, że wskazany wyżej przepis może stanowić skuteczną podstawę środka zaskarżenia tylko wówczas, gdyż pisemne motywy wyroku są nieczytelne i nie pozwalają na odczytanie procesu myślowego składu orzekającego i w efekcie uniemożliwiają ustalenie przyczyn, dla których sąd w określony sposób rozstrzygnął o żądaniu pozwu (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2009 r., I UK 129/09). Taka sytuacja zaś bez wątpienia nie zachodzi w realiach niniejszej sprawy. Uzasadnienie Sądu Rejonowego zawiera bowiem wszystkie elementy istotne dla odtworzenia procesu myślowego Sądu, który doprowadził do wydania zakwestionowanego przez pozwanego orzeczenia.

W konsekwencji Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako bezzasadną.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu, który powodowie wygrali w całości, rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego oparto na treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. przy zastosowaniu § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.